Opera „Wiejski honor”: treść, ciekawe fakty, wideo, historia

Opera P. Mascagni „Honor wiejski”

Kiedy jest więcej namiętności niż miłości i więcej nienawiści niż wiary ... Opera Pietro Mascagniego została stworzona z takich emocji, które ukształtowały osobliwości i wartości Verizmu. I razem z nim przyprowadziła chłopów, wędrownych komików, żebraków i ludzi pozbawionych środków do największych scen świata, w przeciwieństwie do tradycyjnych arystokratów operowych, postaci historycznych lub bohaterów legend.

Podsumowanie opery Maskagni "Honor wiejski„i wiele ciekawych faktów na temat tej pracy przeczytanych na naszej stronie.

Podsumowanie „Wiejskiego honoru”

Prehistoria Zanim Turrid poszedł do wojska, miał romantyczny związek z Lolą. Ale kiedy wrócił do domu, młody człowiek odkrył, że jego ukochany ożenił się z Alfio. Pomimo faktu, że stara pasja wciąż w nim płonęła, zapomniano o nim w ciepłym uścisku Santuzzy, którą obiecał poślubić. Lola widząc, że Turrida próbuje rozpocząć życie z innym, ponownie zwabiła go do ich sieci ...

Wczesna niedziela wielkanocna w sycylijskiej wiosce, 1880 Turridu wraca z nocnego spotkania z Lolą. Tymczasem Santuzza przychodzi do jego domu i, wiedząc, gdzie jej narzeczony rzeczywiście spędził noc, błaga Łucję, aby powiedziała prawdę na ten temat. Turridu wchodzi, Santuzza układa mu scenę zazdrości, a on ją goni. W swoich sercach odnajduje Alfio i opowiada mu o związku Turrida z Lolą. Obrażony mąż powoduje, że pretendent do pojedynku i zabija.

Zdjęcie:

Ciekawe fakty

• „Honor wiejski” był wysoko ceniony przez współczesnych Mascagniego D. Verdi i P.I. Czajkowski. A Verdi nazwał kompozytora być może jego następcą. Tylko częściowo udało mu się usprawiedliwić tak pochlebne oczekiwania wielkiego mistrza - wśród jego kolejnych 14 oper znalazły się popularne w tym samym czasie znajomości Fritza i Irisa, ale teraz nazwy te nie są znane nawet fanom gatunku, ponieważ nie osiągnęły poziomu „wiejskiego cześć. ” A prawdziwy „spadkobierca” tradycji włoskiej opery, muzyk, który wprowadził ją na nowy poziom rozwoju, stał się D. Puccini.
• Maskany nazywa się „jednym operowym człowiekiem” lub „autorem jednej opery”. W tym samym czasie za życia został umieszczony w szeregu największych kompozytorów Włoch. Jakie jest jego zjawisko? Po pierwsze, próbując sukcesu, Maskany nie chciał iść wzdłuż utartych szlaków, rozwijając kierunek. Interesował się dekadencją, ekspresjonizmem, orientalizmem, operetkanowe działki. Wydawca Julio Ricordi, z którym kompozytor zaczął współpracować po konflikcie z Sonzono, zaproponował mu libretto na temat powieści „Wilk” tego samego Vergi. Maskany odmówił i ostatecznie został zmuszony do poszukiwania nowego wydawcy.

• Powieść D. Verga przyciągnęła uwagę wielu muzyków, a Mascagni nie był nawet pierwszym z nich. W 1894 roku przyjaciel pisarza Giuseppe Perrotta napisał poemat symfoniczny „Wiejski honor”. Zaledwie miesiąc przed triumfem opery Mascagni, w tym samym Teatrze Kostanzi, odbyła się premiera opery „Zła Wielkanoc” kompozytora Stanislao Gastldona. To była praca z trzema aktami, wcale nie pod wrażeniem wyrafinowanej publiczności. Najciekawsze jest to, że Gastaldon planował również wziąć udział w Konkursie Sonchono, ale kupił go D. Ricordi, który natychmiast zamówił dla niego operę dla Rzymu. W 1895 r. Florencki Oreste Bimboni w Palermo zaprezentował operę Santuzza. W 1907 roku Genoese Domenico Monleone napisał swój „Honor country”, który pokazany został w Amsterdamie. Prawnicy Mascagniego domagali się zakazu wykonywania kopii zapasowej opery, ich roszczenia zostały spełnione, a Monleone przeniósł muzykę do innego libretta, opera stała się znana jako „Bitwa Sokołów”. Dopiero w 1998 r. Praca Monleone została ponownie wykonana w oryginalnej wersji. Oprócz tych fundamentalnych dzieł, w latach 90. XIX wieku, na parkiecie „Wiejskiego honoru” w różnych częściach świata pojawiło się wiele parodii i komicznych oper.
• Fenomenalny sukces „Wiejskiego Honoru” uwikłał trzy osoby zaangażowane w jego pojawienie się - autora oryginalnego źródła D. Verga, wydawcy E. Sonzono i P. Mascagniego, który do 1893 roku w sądzie odkrył własność praw autorskich do opery. Verga ostatecznie pozwał rekordową sumę 143 000 lirów od wydawcy i kompozytora.
• W 1940 roku Maskanya wzięła udział w nagraniu audio „Rural Honor”, ​​zorganizowanym na cześć 50. rocznicy premiery.

• Pomimo stereotypu werystycznego przypisanego Mascagni, sam kompozytor nie zgodził się z nim, nie wymieniając siebie ani swojej pracy.
• Impreza Santuzzy okazała się fatalna w karierze Gemmy Bellinchione, jej pierwszego wykonawcy. W tej roli zarówno jej talenty wokalne, jak i aktorskie zostały w pełni ujawnione, główne części Pucciniego i Giordano, Masseneta i Richarda Straussa zaczęły jej ufać.
• Podczas życia Mascagni „Wiejski honor” tylko we Włoszech był wykonywany 14 000 razy - około 21 przedstawień każdego miesiąca przez 55 kolejnych lat. Teraz na scenach świata opera jest nadawana ponad 700 razy w roku.
• Piosenka Intermezzo dla Andrei Bocelli napisała piosenkę „Mascagni”, poświęconą wielkiemu kompozytorowi.

Miłość i pasja Pietro Mascagniego

W życiu samego Mascagniego było wiele pasji, podobnie jak fakt, że tak dręczył swoich bohaterów. W 1888 roku ożenił się z Liną Carboniani, która wspierała go w trudnych chwilach braku pieniędzy i zapomnienia. Ich pierworodny urodzony przed ślubem zmarł w wieku czterech miesięcy. Lina była bardzo praktyczną damą, nawet w chwilach sławy i dobrobytu nadal gospodarowała gospodarstwem domowym. Była nie tylko wierną żoną, ale także oddanym człowiekiem, gotowym wspierać każde przedsięwzięcie męża. Rozpoczęcie prac nad „Wiejskim honorem” zbiegło się z narodzinami długo oczekiwanego syna Domenico, po którym nastąpiły narodziny innego syna i córki. Maskany był troskliwym mężem i kochającym, troskliwym ojcem. Pozostał w ten sposób, gdy w jego życiu pojawiła się inna kobieta, Anna Lolly.

Stało się to w 1910 r., Miał 47 lat, miała 22 lata ... Pozornie trywialna intryga starzejącego się mężczyzny z młodym pięknem zmieniła się w więź, która w 1945 r. Przerwała tylko śmierć kompozytora. Przez 35 lat Mascagni miał dwie rodziny, z których każda wiedziała o istnieniu drugiej. Mascagni spędził wiele sezonów letnich z Anną w małym miasteczku Bagnara di Romagna. Dzisiaj, w domu miejscowego księdza, zorganizowano małe muzeum, w którym przechowywanych jest 5000 niepublikowanych listów Mascagniego do jego ukochanej, świadczących o jego niepohamowanym uczuciu. W operze „Isabo” i „Parisin” kompozytor ją dedykował.

Historia tworzenia i produkcji „honoru wiejskiego”

Mediolański potentat prasowy Edoardo Sonzono w 1888 r. Ogłosił kolejny konkurs aktorski. Kilka lat wcześniej jury tego konkursu z różnych powodów zignorowało pierwszą operę D. Pucciniego. Złe doświadczenie przyjaciela nie powstrzymało młodego kompozytora Pietro Mascagniego. Minęły trzy lata, odkąd skandal opuścił konserwatorium w Mediolanie. Jego rodzina potrzebowała go tak bardzo, że nie był w stanie kupić nawet papieru. Osiedliwszy się jako dyrygent i nauczyciel w szkole muzycznej w apulijskim mieście Cerinola (geograficznie, jest to „bodziec” włoskiego „buta”), Mascagni bezskutecznie próbował napisać opery.

Kompozytor libretta nakazał swemu przyjacielowi Giovanni Tardzhoni-Tosetti i pisarzowi Guido Menaschi. Opiera się on, bez przesady, na hitach swoich czasów, sztuce Giovanniego Vergi „Wiejski honor”. Z sukcesem poszła do teatru dramatycznego, główną rolę w jednej z produkcji zagrał legendarny E. Duze. Muzyka była gotowa za dwa miesiące, ale Mascany przyłączył się do wysyłania notatek, ponieważ wątpił w powodzenie jego kompozycji. W ostatniej chwili rękopis został wysłany na konkurs przez jego małżonkę, Linę, której wciąż jesteśmy wdzięczni za tak decydujący akt. Jury długo wybrało zwycięzcę spośród 73 zgłoszonych prac. Wiejski Honor zdobył pierwszą nagrodę, a jego autor otrzymał dwa lata treści i umowę z wydawnictwem Sonzono. Wszystko, o czym Mascagi mógł tylko pomarzyć, spełniło się!

17 maja 1890 roku w rzymskim teatrze Kostanzi odbyła się premiera „Wiejskiego honoru”. Bezwarunkowy sukces zmusił teatry do zawierania umów z kompozytorem na produkcje. W tym samym roku opera przekroczyła granice Włoch i rozpoczęła triumfalny marsz przez sceny w Europie, a rok później wystawiono ją w wielu amerykańskich miastach. Rosyjska publiczność usłyszała tę nowość także w 1891 r. Dzięki występowi włoskiej trupy, aw ciągu następnych dwóch lat zaczęły ją wykonywać różne prywatne opery. W 1894 r. W Teatrze Maryjskim odbył się Honor Wiejski.

Arcydzieło Maskany otworzyło w operze nowy kierunek - Verism. Drugi i jedyny talent pierwszej stalowej opery „Pagliacci” R. Leoncavallo, napisany dwa lata później. Często idą jednego wieczoru, w porządku chronologicznym, przez przerwę od siebie. W świecie operowym ten tandem był nazywany Cav-Pag („Cavalleria rusticana” i „Pagliacci”).

Muzyka „Wiejski honor” w filmach

Przemysł filmowy nie był w stanie przejść niesamowicie pięknej melodii Intermezzo z Rural Honor. Tę muzykę można usłyszeć w filmach:

• „Kill Smoochy” (2002)
• „Sen nocy letniej” (1999)
• „Cztery dni we wrześniu” (1997)
• W filmie Mad Bull z 1980 roku oprócz Intermezzo słychać fragmenty oper Mascagniego Williama Ratcliffe'a i Silvano.

Fragmenty różnych arii i duetów z opery znajdują się w ścieżkach dźwiękowych filmów:

• „Underground Empire”, serial telewizyjny (2010)
• „Kochankowie” (2008)
• Klan Soprano, serial telewizyjny (2006-2007)
• „Funny Games” (2007)
• „Ponieważ jesteś mój” (1952)

Ale być może najsłynniejszy film, w którym „Rural Honor” to nie tylko muzyka w tle, ale środek rozwijania akcji, siła napędowa tragicznego finału, w którym to, co dzieje się na scenie opery, jest ściśle powiązane z wydarzeniami z życia bohaterów - „The Godfather, Part III „ Ostatni okrzyk filmu „Zabili dziewczynę Marię!” nawiązuje do ostatniej części opery „Zabił Turridu!”, a wspomnienia i śmierć Michaela Corleone towarzyszą niesamowicie wzruszającemu Intermezzo.

Najbardziej znaną adaptacją „Wiejskiego honoru” jest produkcja Franco Zeffirelli w 1982 r. Z Placido Domingo (Turridu) i Eleną Obraztsową (Santuzza). Nie byłoby przesadą nazywać ich odwołaniem do obrazów.

„Przepraszam, napisałem”Honor wiejski„Po pierwsze, zostałem koronowany, zanim zostałem królem” - z biegiem czasu kompozytor docenił zarówno fenomenalny sukces swojej opery, jak i daremne próby jej powtórzenia. „Honor wiejski” pozostaje jedynym arcydziełem Pietro Mascagniego. Podobne przekleństwo spotkało innego wybitnego Veristę, R. Leoncavallo. Prymitywne postacie oper operowych z jasnymi, ale podstawowymi namiętnościami nie były zbyt inspirujące nawet dla ich autorów. Jednak w żaden sposób nie umniejsza to godności „Village Honor”, ​​wypełnionego niesamowicie piękną muzyką i imponującymi dramatycznymi scenami.