Luigi Boccherini „Minuet”: historia, ciekawe fakty, treść, wideo, słuchaj

Luigi Boccherini „Menuet” z kwintetu E-dur (op. 11 nr 5)

Luigi Boccherini - imię tego utalentowanego włoskiego kompozytora, błyskotliwego przedstawiciela epoki wiedeńskiego klasycyzmu i rokoka, jest powszechnie znane wszystkim miłośnikom muzyki klasycznej. Wybitny mistrz, autor wielu pięknych dzieł, które obecnie podbijają słuchaczy, bardzo często brzmią ze scen sal koncertowych. Jednak Boccherini ma jeden esej, który stał się tak popularny, że można bezpiecznie dodać do jego tytułu epitet „wieczny”. Ten słynny menuet, pierwotnie będący częścią kwintetu smyczkowego E-dur, istnieje dziś jako niezależny utwór, którego muzykę można usłyszeć w różnych aranżacjach i wykonując rewizje brzmienia wszelkiego rodzaju instrumentów muzycznych, a także wszelkiego rodzaju zespołów.

Historia „Menueta” Boccheriniego, treść pracy i wiele ciekawych faktów przeczytanych na naszej stronie.

Historia

Pomimo tego, że słynne dzieło pojawiło się w Hiszpanii w 1771 r., Jego prehistoria niewątpliwie rozpoczęła się we Włoszech 19 lutego 1743 r., Kiedy w starożytnym toskańskim mieście Lucca urodził się chłopiec w rodzinie muzyka, który grał na kontrabasie w miejskiej orkiestrze Leopolda Boccheriniego, któremu nadano imię Luigi. Wczesny niezwykły talent dziecka objawił się i przyczynił do jego udanej edukacji muzycznej. Pięknie śpiewał i jak jego ojciec naprawdę chciał opanować kontrabas, ale ze względu na duży rozmiar tego instrumentu, stał się pilnie zaangażowany wiolonczela.

Kiedy Luigi miał dwanaście lat, zaczął występować publicznie, a miłośnicy muzyki miejskiej natychmiast docenili talent małego muzyka. Wkrótce czternastoletni Boccherini zostaje wysłany do Rzymu, aby poprawić swoje umiejętności wykonawcze. Wracając cztery lata później do swojego rodzinnego miasta, Luigi zaczął aktywnie angażować się w działalność kompozytorską, a oprócz łączenia się z utalentowanymi muzykami zorganizował kwartet smyczkowy. Ten rodzaj tworzenia muzyki w tym czasie dopiero się rozwijał.

W 1767 r., Po śmierci ukochanego ojca, Luigi wyjeżdża z Lukki i wraz ze swoim bliskim przyjacielem Philippe Manfredi jedzie do Paryża. Jednak pomimo faktu, że w stolicy Francji Boccherini był już znany jako utalentowany kompozytor, spotkał się tam w nieprzyjazny sposób, a rok później Luigi musiał przenieść się do Hiszpanii. Madryt nie zapewnił jednak muzykowi przyzwoitego odbioru i tylko dzięki przyjaznemu wsparciu Manfredi dostał miejsce w kaplicy Don Louisa - brata hiszpańskiego króla Karola III. Będąc pod auspicjami Infante, który lubił muzykę kameralną i sam dobrze grał na wiolonczeli, Boccherini dużo komponował. Wtedy to w 1771 r. Kwintet smyczkowy E-dur wyszedł spod pióra pośród wielu różnych dzieł, z których jedną jest słynny „Menuet”.

Ciekawe fakty

• Po raz pierwszy kwintet E-dur Luigiego Boccheriniego wydrukowano cztery lata po jego utworzeniu, w 1775 r. W Paryżu.
• Kwintet smyczkowy E-dur można w rzeczywistości nazwać „wiolonczelą”, ponieważ kompozytor wprowadził do swojej kompozycji nie jedną, jak to zwykle bywa, ale dwie wiolonczele.
• Luigi Rodolfo Boccherini był bardzo owocnym kompozytorem, który pozostawił po sobie bogate dziedzictwo twórcze, w tym około pięćset różnych dzieł, w tym symfonie, koncerty wiolonczelowe, trio smyczkowe, kwartety, kwintety, a także duchowe kantaty, oratoria i msze.
• Mi major kwintet Boccherini poświęcił swojemu patronowi Luisowi Antonio Jaime hiszpańskiemu, trzynastemu hrabiem Chinchon, bratu hiszpańskiego króla Karola III.
• Prace Boccheriniego, napisane przez niego na wiolonczelę, były tak popularne, że były wykonywane nie tylko na instrumencie, dla którego zostały napisane, ale także na jego starym rywalu - viola da gamba.
• Boccherini cieszył się szczególnym uznaniem na początku XIX wieku. Poeci śpiewali imię kompozytora w wierszu, dedykowanych mu wierszach i nazywali jego muzykę boską.
• Ustalenia menuet są bardzo liczne. Pierwsza z nich została wykonana niemal natychmiast po publikacji dzieła. Dziś aranżację kompozycji można znaleźć nie tylko dla różnych instrumentów ciało do flety, ale także dla zespołów wokalnych, chóru, a także pełnej orkiestry symfonicznej.

Treść

Jak wspomniano powyżej, jedno z najbardziej znanych dzieł Luigiego Boccheriniego ”Menuet„nie jest dziełem niezależnym. Kompozytor przedstawia go jako trzecią część kwintetu skrzypcowego E-dur. Odtąd, mając francuskie pochodzenie, taniec trzech tańców implikuje pełne wdzięku ruchy, następnie muzyka kompozycji Boccheriniego jest lekka i elegancka.

Menuetjak było w zwyczaju w epoce baroku, jest on zawarty w trzyczęściowej formie. Główna tonacja kompozycji to A-dur.

Pierwsza część pracy, składająca się z dwóch powtarzalnie powtarzających się sekcji, zaczyna się od części wprowadzającej. Jej muzyka z eleganckim wzorem melodycznym z okółkami, składającymi się z krótkich motywów zdobionych subtelnymi ornamentami, odzwierciedla łuki i gładkie przysiady charakterystyczne dla menueta. Kompozytor zamówił najpierw wykonanie głównego tematu. skrzypce. Pozostałe instrumenty odgrywają rolę akompaniamentu. Drugie skrzypce wspiera melodia z pulsującym dźwiękiem, a altówka i wiolonczela grają swoje partie na pizzicato.

W środkowej części trio, które zawiera również dwie części, zmienia nie tylko charakter muzyki, ale także tonalność: A-dur moduluje na D-dur. Materiał tematyczny trio, początkowo prezentowany przez ruchy podobne do gamma w górę iw dół, a następnie, otrzymując dynamiczny rozwój, jest aktywnie wykonywany przez wszystkie instrumenty uczestniczące w pracy.

Trzecia część końcowa powtarza materiał muzyczny pierwszej sekcji, ale bez powtórnych represji.

„Menuet” Luigiego Boccheriniego - To magiczne stworzenie wielkiego mistrza. Kiedy słuchasz muzyki tego uroczego dzieła, zdarza się cud: po prostu chcesz zapomnieć o współczesnym zamieszaniu, które nas otacza i mentalnie cofnąć się w czasy minione - era pięknych pań i dzielnych dżentelmenów. Łaska tego tańca urzeka serca i dlatego może być naprawdę nazwana tańcem królów.