Opera „Free Shooter”: zawartość, wideo, ciekawe fakty, historia

K.M. Opera Webera „Free Shooter”

Przez długi czas dwa największe narody europejskie - Niemcy i Austriacy - nie mieli własnej „twarzy” w operze. Próbowano rozwinąć tradycyjną formę występu muzycznego - Singspiel, ale nawet przy bezprecedensowym wsparciu państwa i nazwie Mozarta na partyturach, gatunek narodowy nie mógł pokonać dominacji opery włoskiej i francuskiej. Wszystko zmieniło się po narodzinach „Free Arrow” Carl Maria von Weber. Romantyczna opera z unikalną muzyką, oparta na germańskiej fabule, pokazała drogę wielu niemieckich kompozytorów.

Podsumowanie Opery WeberaDarmowa strzelanka„i wiele ciekawych faktów na temat tej pracy przeczytanych na naszej stronie.

Podsumowanie opery „Free Shooter”

Czechy, połowa XVII wieku.

Córka księcia leśniczego Agatha zamierza poślubić myśliwego Maxa. Jednakże, aby Kuno dał mu rękę swojej córki i swoją pozycję jako dziedziczenie, Max musi pomyślnie zdać test na celność. Strzelając do celów, Max przegrywa z miejscowym chłopem Kilianem i staje się pośmiewiskiem w przededniu najważniejszego turnieju w swoim życiu.

Po zatopieniu smutku w winie, Max łatwo poddaje się perswazji Caspara, która ujawnia mu tajemnicę posiadania magicznych kul - lecą tam, gdzie kieruje ich strzelec, wbrew prawom natury, nawet jeśli cel wydaje się całkowicie niedostępny. Caspar mianuje Maxa na spotkanie w nocy w Wąwozie Wilka - tam będzie mógł zdobyć takie pociski na nadchodzący mecz. Jeden kryje Caspara - dawno temu sprzedał swoją duszę Czarnemu Łowcy Samyelowi. Nadszedł czas na rozwiązanie umowy, a dusza myśliwego będzie musiała pójść do piekła - chyba że przyniesie komuś w zamian. Ta wymiana powinna być Max.

Max odwiedza Agatę - dziewczyna jest pełna złych przeczuć. Prosi go, aby nie chodził do Wolf Valley, ale Max jest zdecydowany tam pojechać.

Tymczasem w dolinie Caspar widzi Samyela. Prosi go o 7 magicznych pocisków dla Maxa. 6 z nich wpuści swoje cele, a siódma, na rozkaz Samiela, poleci do serca Agaty - dziewczyna raz odrzuciła Kacpra. Potem dusza nieszczęśliwego Maxa zostanie na zawsze oddana diabłu.

Umowa została zawarta, a Caspar zaczyna wykuwać magiczne kule. Max próbuje powstrzymać duchy swojej matki i Agathy, zaczyna się straszna burza ... Ale już się skończyło - Max dostaje siedem kul. Sześć z nich spędził na szkoleniu. W konkursie ma ostatnią kulę.

Agatha przygotowuje się do ślubu, ale zamiast wieńca ślubnego znajduje pogrzeb. Święty pustelnik dał jej bukiet białych róż, z których Anhen robi nowy wieniec. Sen w przeddzień ślubu również przerodził się w koszmar - dziewczyna zobaczyła się z białą gołębicą, którą Max strzela. Ku jej przerażeniu, w czasie meczu książę wskazuje narzeczonego na tego samego ptaka i nakazuje jej zastrzelić. Agatha podbiega do niego z okrzykiem: „Nie strzelaj! Ten gołębica to ja!” Ale późno, siódma magiczna kula już poleciała na spotkanie ofiary. W tym samym czasie dwa spadają na ziemię - Agatha i Caspar. Dziewczyna - w omdleniu i myśliwy - na śmierć. Kwiaty ofiarowane przez pustelnika chroniły jej śmierć, a Samiel zabrał tego, który powinien był iść z nim.

Max wyznaje swoje zwiedzenie księciu, który najpierw chce egzorcyzmować nieuczciwego, ale następnie poddaje decyzję pustelnikowi. Starszy daje szansę na pokonanie sprawiedliwości wobec miłosierdzia: nadszedł czas, aby położyć kres strzelaninie i dać Maxowi szansę na pokutę i możliwość zadawania ręki ukochanej rok później.

Zdjęcie

Ciekawe fakty

• Weber zawsze pisał uwerturę, aby dodać motywy kluczowych scen i postaci.
• Samiel jest potoczną rolą. Postać ma swój motyw przewodni, ale jako jedyny w operze nie śpiewa.
• Weber mistrzowsko użył narzędzi, definiując każdą z ich własnej roli. Dźwięk rogu jest nie tylko symbolem polowania, ale także tęsknoty i nadziei. Następuje modlitwa Agaty dźwięki wiolonczelipodczas gdy Max charakteryzuje się ulubionym instrumentem kompozytora - klarnet. Melodyjne cechy Anhen (przypuszczalnie alegorycznie muzyczny portret panny młodej Weber, piosenkarki Caroline Brand) są wykonywane na obój (polonez) i skrzypce (romans). Flet biorąc pod uwagę główną rolę w końcowej mowie pustelnika, reprezentującej zwycięstwo ludzkiej mądrości i boskiej sprawiedliwości (odniesienie do „Magiczny flet” Mozarta).

• Opera ma szczęśliwe zakończenie, podczas gdy w ludowej legendzie historia zakończyła się w najgorszy możliwy sposób: panna młoda zginęła od strzału, jej narzeczony oszalał.
• „Free Arrow” jest wykonywany 120 razy w sezonie w produkcjach 19 teatrów na świecie i jest najpopularniejszą operą Webera.
• Po premierze „Free Arrow” Beethoven Byłem niesamowicie zaskoczony siłą i pięknem tej muzyki i powiedziałem Weberowi, że pisanie oper było jego celem. Weber podążał za radą słynnego rodaka, w następnych latach wydając kolejne dwa utwory - „Evriant” dla Wiednia i „Oberon” dla Londynu. Półtora miesiąca po premierze ostatniego Weber zmarł na gruźlicę, zanim osiągnął 40. urodziny.

Najlepsze liczby z opery „Free Shooter”

„Was gleicht wohl auf Erden” - chór myśliwych (słuchaj)

„Kommt ein schlanker Bursch gegangen ...” - aria (Polonaise) Anchen (słuchaj)

„Nein! Langer trag ...” - aria Maxa (słuchaj)

Historia tworzenia i produkcji

W początkach fabuły znajdują się ludowe niemieckie legendy o Magicznej Strzale. Zapoznanie z jednym z nich, 23-latkiem Carl Maria von Weber oświetlony ideą opery na ten temat, która jest żyzna dla twórcy, w której jest wszystko - miłość, mistycyzm i rodzime melodie. Pomysł wykluł się przez kilka lat, podczas gdy w Dreźnie, będąc szefem teatru muzycznego, nie spotkał dramaturga Friedricha Kinda. W 1817 roku Kinda wydała pod piórem pełne wrażeń libretto, a Weber zaczął tworzyć muzykę. Opierając się na tradycyjnym niemieckim gatunku singspiel, który już się wyczerpał, stworzył pierwszy w XIX wieku pełnoprawny rywal opery włoskiej i francuskiej.

Czas tworzenia „wolnej strzałki” jest zgodny z czasem jej działania. W 1813 roku „Bitwa Narodów” odbyła się w pobliżu Lipska, kończąc dominację Napoleona w Austrii i Prusach. Wydarzenia opery rozgrywają się zaraz po wojnie trzydziestoletniej. Okres powojenny symbolizuje nadzieje ludzi na spokojne, szczęśliwe życie. Ale tym razem jest pełen wątpliwości i bolesnych doświadczeń na temat strat i poszukiwania ich celu w nowym świecie.

Wszystkie te motywy znalazły swoje miejsce w „Wolnej Strzale”: zdrada Kacpra, refleksja Maxa, spokojne życie zwykłych ludzi na ich ziemi wśród rodzimych lasów, w głębi którego czasami czają się nieznani.

Opera była prawdziwym objawieniem od premiery 18 czerwca 1821 r. W Berlinie. W pierwszym sezonie „Free Arrow” wystawiono wiele teatrów w Niemczech i Austro-Węgrzech: w Wiedniu, Lipsku, Pradze, Karlsruhe; jak również duńska opera królewska. W 1824 r. Cztery produkcje zaczęły się od razu w Londynie iw paryskim teatrze Odeon.

W 1841 r. Sam Hector Berlioz przyjął „Wolną strzałę”. Przygotowywał operę do Wielkiej Opery po francusku. „Nowy balet” zawarty w trzecim akcie powinien również przyczynić się do „tańca francuskiego”. Berlioz oczywiście zabrał mu muzykę od Webera, organizując swój utwór fortepianowy „Invitation to Dance”. Obiektywnie nie przyniosło to korzyści operze, a wstawiony numer wyglądał obco i absurdalnie. W 1823 r. Opera została wykonana w Petersburgu. W 1901 r. Produkcja została wystawiona w Teatrze Maryjskim z Iwanem Erszowem w partii Maxa.

„Free Shooter” na wideo

• Film „Oblubienica Łowcy”, 2010. W głównych imprezach - M. Koenig (Max), D. Bunce (Agatha), M. Wallet (Caspar).
• Produkcja opery Zurich, 1999. W głównych częściach - P. Seiffert, I. Nielsen, M. Salminen.
• Inscenizacja festiwalu w Ludwigsburgu, 1988. W głównych częściach - W. Hellman, N. Johnson, T. Mor.
• Produkcja Opery Państwowej w Hamburgu, 1968. W głównych częściach - E. Kozub, A. Saunders, G. Frick.

Po tym, jak muzykolodzy zabrali się do roboty ”Darmowa strzelanka„przeszedł wiele interpretacji. Niektórzy uważali, że była to opera o mistycyzmie, inni - o sile natury, jeszcze inni widzieli Weber odbiorca opery Rewolucji Francuskiej, czwarty - mistrzów używania pieśni ludowych w duchu Haydn i Beethoven. Niezależnie od tych rozważań „The Free Arrow” pozostaje najbardziej romantyczną operą w całym niemieckojęzycznym repertuarze.