V.A. Koncerty fortepianowe Mozarta: znaczenie, wideo, treść

V.A. Koncerty Mozarta na fortepian i orkiestrę

Wolfang Amadeus Mozart jest nie tylko największym kompozytorem XVIII wieku, ale także utalentowanym pianistą, który od wczesnego dzieciństwa podróżował po Europie ze swoją siostrą. Jako dziecko skomponował już kompozycje na swój własny występ. Wśród nich znaczną część zajmowały koncerty fortepianowe z orkiestrą. Przez całe życie kompozytor nie schłodził się do gatunku koncertu i nadal komponował kompozycje, które wyróżniają się emocjonalnością, pięknem i zmysłowością. Na tej stronie możesz dowiedzieć się ciekawych faktów na temat dzieł Mozarta, posłuchać muzyki, a także przeczytać o słynnych koncertach autora.

Wartość koncertów fortepianowych w dziełach Mozarta

Tłumaczony z języka włoskiego koncert jest tłumaczony jako konkurs. Przez długi czas instrument solowy konkurował z orkiestrą w wirtuozerii wykonania. W dziełach Wolfanga Amadeusa część fortepianu i orkiestry stała się równa. Oznacza to, że fortepian, który do tego czasu był uważany za instrument do akompaniamentu, równie dobrze mógł wykonywać solówki.

Koncerty fortepianowe Mozarta dla pianistów kojarzone są przede wszystkim z liceum melodyjnego występu fortepianowego i niezwykłą improwizacją, która charakteryzuje się żywością pojawiających się obrazów.

Troska kompozytora jest obca manieryzmowi i pretensjonalności, cechom tak charakterystycznym dla muzyki ówczesnych modnych pisarzy. Kompozycje wypełnione naturalnością i szczerością mogą dotknąć głębi duszy.

Ciekawe fakty

• Wydano 27 koncertów fortepianowych. Jest koncert 28, który nie został wydany, ponieważ kompozytor nie ukończył finału. Dziś niedokończony koncert Mozarta jest nadal wykonywany przez pianistów, trzecia część piątego koncertu jest używana jako finał.
• W 1776 roku kompozytor otrzymał zamówienie na wykonanie na 3 klawesynach. Hrabina Lodron, która złożyła zamówienie, chciała uzyskać kompozycję, którą mogłaby zagrać ze swoimi córkami. W przyszłości muzyk wykonał aranżację na własną kompozycję, więc okazało się, że koncert na dwa fortepiany i orkiestrę.
• Pierwsze 4 koncerty, które geniusz napisał w wieku 11 lat. Koncert 5 został napisany zaledwie siedem lat później.

• W pracach kompozytora można znaleźć jeden koncert na dwa fortepiany solo z orkiestrą i jeden koncert na trzy fortepiany solo z orkiestrą, które są bardzo popularne wśród wykonawców.
• Liczba porządkowa dzieł, które możemy zobaczyć w tytule dzieła Mozarta, nosi nazwę Köhel, na cześć badacza. Faktem jest, że Wolfang Amadeus nigdy nie wskazał numeru kompozycji, przez co muzykologom trudno było klasyfikować kompozycje według okresów. W 1862 r. Opublikowano chronologiczny katalog dzieł klasyków wiedeńskich, w którym przywrócono wszystkie daty powstania.
• Cadence na 20. koncert Mozarta został napisany przez Ludwiga van Beethovena. Autorskie warianty kadencji nie są zachowane.
• Najbardziej owocny okres na komponowanie koncertów fortepianowych można uznać za okres od 1782 do 1786 roku. W tym czasie kompozytor przeniósł się do Wiednia, gdzie nieustannie organizował „akademie” - są to koncerty autorskie, w których Mozart występował nie tylko jako wykonawca, ale także jako dyrygent i kompozytor. Następnie skomponowano 15 koncertów.

Koncert na fortepian i orkiestrę №9 (Es-dur) KV.271

Kompozytor napisał tę kompozycję w wieku 20 lat i poświęcił ją pianistce Żonie. Forma utworu jest klasyczna, to znaczy składa się z trzech części:

• Część I to dialog namiętnego dialogu fortepianu i orkiestry. Szybki rozwój tematu przypomina ruch silnika, działający w równym rytmie.
• Część II kontrastuje z poprzednią. Pokazuje nie tylko dramat, ale także zmysłowość. Tematem jest kanon fortepianu i grupa instrumentów strunowych. W procesie rozwoju w partii pianisty rodzi się zupełnie nowa melodia, wypełniona niezwykłym pięknem i wdziękiem.
• Trzecia część to ostatnie rondo, w którym pojawia się motyw menueta, przełamując poprzedni rytm.

Warto zauważyć, że w tym koncercie Mozart użył niekompletnej kompozycji orkiestry - ta technika pozwoliła stworzyć poczucie intymności, elegancji i lekkości.

Koncert fortepianowy nr 20 (d-moll) KV.466

Jest uważana za jedną z najpopularniejszych prac napisanych przez geniusza. Wiele kompozycji kompozytora wykonał muzyk natychmiast po napisaniu partytury. Ta kompozycja nie jest wyjątkiem. 10 lutego 1785 r. Prace nad instrumentacją zostały zakończone, a już 11 lutego kompozytor naturalnie grał muzykę dla wyższych sfer, grając i dyrygując jednocześnie.

Tonalność kompozycji d-moll odzwierciedla już jej tragiczną, smutną treść. Główną cechą tematyzmu można nazwać kontrast obrazów, szeroką amplitudę emocjonalną, podczas gdy głównie mrocznie podekscytowany tematatyzm opisany w ekspozycji pierwszej części.

Struktura dzieła jest klasyczna, to znaczy składa się z 3 części kontrastujących ze sobą:

• Część I jest napisana w formie sonaty. Ekspozycja charakteryzuje się obecnością lęku, który przejawia się w obecności synkopowanego rytmu. Część drugorzędna różni się poważnie pod względem wizerunku, słychać w niej duszpasterskie pieśni, wiodącą rolę w instrumentach drewnianych-wiatrowych. W repryzie odbywa się dramatyzacja obrazów głównej imprezy.
• Część II jest napisana w gatunku romansu. Mroczny d-moll zostaje zastąpiony lekkim B-dur, muzyka daje słuchaczowi wewnętrzny spokój. Wirtuozeria i improwizacja są jak świeży wiatr zmian, który może oderwać się od wszelkich przeciwności.
• III część. Pomimo ponurego początku w finale potwierdza się optymistyczny koniec, wszystko w życiu można rozwiązać.

Praca w pełni odzwierciedla koncepcję autora, że ​​światło zawsze przebija nawet najbardziej nieprzeniknioną ciemność.

Koncert na fortepian i orkiestrę №21 (С-dur) KV467

Koncert fortepianowy w tonacji C-dur został napisany przez kompozytora dla jego własnego wykonania. Pierwsze przedstawienie miało miejsce 12 marca 1785 roku. Muzyk skomponował go w ciągu zaledwie trzech dni i natychmiast został pokazany publiczności. Słuchacze byli zachwyceni spontanicznością i radością muzyki.

Koncert składa się z trzech części kontrastujących ze sobą:

• I part - Allegro (szybka, szybka, namiętna)
• Część II - Andante (wolny, zamyślony)
• Część III - Allegro vivace assai (Szybka, żywa)

Pierwsza część kompozycji jest jakby od środka wypełniona światłem, radością i optymizmem. Partia orkiestrowa wydaje się wyrażać radość, święto młodej duszy. Ale nagle, w partii fortepianu przechodzi zimny drobny temat. Przez chwilę święto ustało, wiał lodowaty wiatr, który przyniósł odrobinę dramatu w zabawę. Powraca wesoły temat.

Druga część rozpoczyna się oszałamiająco pięknym motywem w orkiestrowej grupie smyczkowej. Ten sam temat będzie się różnił w partii fortepianu solo, aw tle będzie towarzyszyć pizziacato smyczkowe.

Trzecia część jest nieco niestabilna, początkowo wypełniona intonacjami pytania, na które nie ma odpowiedzi. Muzyka rozkwita z nową mocą i pięknem, w każdej strukturze muzycznej jest tak, jakby idea została potwierdzona, że ​​należy żyć i cieszyć się każdą chwilą.

Koncert fortepianowy nr 23 (dur) KV488

Pisanie dzieła muzycznego wiąże się z przeprowadzką do stolicy Austrii, Wiednia. To tutaj kompozytor znalazł to, czego szukał tak długo, a mianowicie uznanie muzyki fortepianowej. W tym kraju instrument został aktywnie ulepszony, a także wykonano druk utworów muzycznych na fortepian. Tak więc w tym okresie twórczość w zaledwie 4 lata, autorowi udało się skomponować 15 koncertów fortepianowych z orkiestrą, wśród których 23 uzyskało szczególną popularność.

Premiera odbyła się 2 marca 1786 roku i była udana dla kompozytora.

Kompozycja składa się z trzech części:

• Część I przedstawia kontrast między orkiestrą a fortepianem. Dekoracja to kadencja wirtuozowska.
• Część II jest napisana w gatunku sycylijskim.
• Część III to dialog między fortepianem a orkiestrą.

Błyskotliwość i figlarność muzyki odzwierciedla istotę nie tylko muzyki, ale także charakteru Wolfanga Amadeusza Mozarta. Ogromna wirtuozeria i improwizacja koncertu sprawiają, że jest on jednocześnie najtrudniejszy, ale także najpiękniejszy w utworach klasyki wiedeńskiej. Dziś koncert jest aktywnie wykonywany przez największych światowych pianistów.

Wykorzystanie muzyki w kinie

Koncerty fortepianowe Wolfanga Amadeusza Mozarta są różnorodne i piękne. W nich znajdziesz paletę uczuć wyrażoną w tekście muzycznym. Piękno, światło i senność zdają się oświetlać ścieżkę człowieka, przynajmniej raz w życiu, który słuchał muzyki genialnego Mozarta.