P.I. IV Symfonia Czajkowskiego: historia, wideo, treść

P.I. IV Symfonia Czajkowskiego

Czwarta symfonia Czajkowskiego jest niezwykle potężnym dziełem, które otworzyło kompozytorowi nowy aspekt jego osobowości. Kompozycja ma głębokie znaczenie, które można znaleźć na naszej stronie.

Historia stworzenia

Pomysł skomponowania symfonii odwiedził kompozytor po doświadczeniu poważnego kryzysu psychicznego związanego z nieudanym małżeństwem. Wypompowane państwo i sytuacja społeczno-polityczna, a mianowicie wojna rosyjsko-turecka. Działania militarne zawsze kojarzyły się z Piotrem Iljiczem Czajkowskim obrazem fatum, fatalnego początku, który dominuje nad lirycznym bohaterem, a teraz całkowicie skłoniły go do stworzenia takiej wielkoskalowej kompozycji.

IV Symfonia została ukończona w 1877 roku. Rok później została wykonana pod kierunkiem Nikolai Grigorievich Rubinstein. Sukces był gwarantowany, sala cieszyła się. Wielu słuchaczy nie mogło zrozumieć idei muzyki, ale Czajkowski nie chciał tego ujawnić. Kompozytor poważnie wierzył, że człowiek powinien odgadnąć samego siebie, a twórca nie powinien w żaden sposób narzucać własnych myśli. Jedynym, z którym Czajkowski podzielał program pracy, była Nadieżda Filaretovna von Meck, bliski przyjaciel korespondencyjny. W jednym z listów wyjaśnił treść każdej części.

Ciekawe fakty

• Utwór symfoniczny został ponownie certyfikowany dla rosyjskiej orkiestry ludowej przez Alexandra Glazunova. Andreev, który był założycielem rosyjskiej orkiestry ludowej, a także promotorem rosyjskiej muzyki ludowej, potrzebował takiej orkiestracji. Warto zauważyć, że dzieło w układzie ludowym zabrzmiało tylko ze sceny, po czym krewni Czajkowskiego ogłosili własność twórczości muzycznej.
• Sponsorem dzieła jest N.F. von Meck.
• Kompozycja oparta jest na piątej symfonii Ludwiga van Beethovena.
• W czwartej części utworu kompozytor tworzy wariacje na temat rosyjskiej pieśni ludowej „W polu była brzoza”.
• W muzyce rosyjskiej czwarta symfonia jest uważana za pierwsze dzieło symfoniczne o dramatycznym charakterze.
• Autor omawia program własnej symfonii w liście do Nadezhdy Filaretovna von Meck.

Treść

4 symfonia otwiera cykl trzech utworów symfonicznych kończących ścieżkę twórczą. Treść dzieła po raz pierwszy w życiu Czajkowski ma tragiczną konotację. Aby wyrazić pełnię muzycznych obrazów, Czajkowski wybiera 5 symfonię Beethovena jako model dramatyczny. W tym przypadku program będzie miał charakter liryczno-subiektywny, ponieważ podstawą jest koncepcja pokonania Człowieka nad losem.

Konflikt budowany jest na podstawie dramatu teatralnego, bohatera kontr-akcji - rocka, fatum i bohatera akcji bezpośredniej - lirycznego bohatera. Nazwa konfliktu brzmi „Człowiek i los”. Ten typ konfliktu oznacza rodzaj lirycznego dramatu muzycznego.

Forma pracy Klasyczny czwarty prywatny cykl symfoniczny, którego części można oglądać w kontekście ogólnego rozwoju dzieła:

• Ja się rozstaje. Skała i los. Szczere załamanie.
• II część. Marzenia i wspomnienia szczęśliwej przeszłości.
• III część. Gra wyobraźni.
• Część IV Samotność w tłumie to okrutny żart losu.

Wprowadzenie odgrywa ogromną rolę w pracy. Konstrukcja przedstawia temat fanfar, marszu. W rytmie ruch w dół jest katabazą. To jest temat zboża - fatum. Świetna rola w strukturze tematu - aktor, motyw przewodni. Odgrywa również rolę kształtującą na granicy budowy, w punkcie kulminacyjnym. W ten sposób obraz losu zostanie uosobiony w pracy. Temat wprowadzenia w przyszłości będzie związany z sytuacją złamania bohatera lirycznego.

Ja się rozstaje prace napisane w formie sonatowej ze wstępem i kodą. Ekspozycja jest typowa dla Czajkowskiego i jest wyraźnie podzielona na 2 sekcje:

• Główna część ma charakter liryczny i dramatyczny. Trzyczęściowa forma z represją rozwojową i dynamicznym środkiem. Główny motyw w postaci walca, łatwy akompaniament podkreśla przynależność do gatunku. Melodia jest tonalnie otwarta, co pozwala na dalsze dramatyzowanie pracy. Tonalność f-moll jest symbolem tragicznej muzyki.
• Partyjna partia ma 2 motywy. 1) Pierwszy temat ma charakter duszpasterski, melancholijny. Barwa drewna i mosiądzu jest odzwierciedleniem kulturowych początków muzyki. 2) Drugi temat jest napisany w gatunku sycylijskim, obejmuje intonację partii głównej.

Fabuła konfliktu pojawia się na granicy końca ekspozycji i pierwszych cykli rozwojowych. Pojawia się temat wprowadzenia, temat rocka. Pogorszenie konfliktu. Wprowadzenie fajki, zmiana majora o mniejszym o tej samej nazwie. Fanfara na trąbce na basie ostinatnom, wprowadź trzy waltornie w C-dur. Wszystko to mówi, że wkrótce wybuchnie prawdziwa burza. W rozwoju za pomocą technik polifonicznych i sekwencjonowania rozwijają się intonacje głównego tematu, co prowadzi do kulminacji: preludium do repryzy. Rozwój tematów, wprowadzenie tematu wprowadzenia na trąbkę. Pojawienie się symbolu często używanego przez Czajkowskiego jest zmienionym akordem subdominantu, który oznacza śmierć i skałę.

Powtórka głównego tematu w tonacji D-moll sprawia, że ​​charakter muzyki jest jeszcze bardziej ponury i depresyjny. Punkt kulminacyjny jest charakterystyczny dla kompozytora - jest to przeciwny ruch głosów, podtrzymujący dominujący punkt organowy. Puzony grają triadę.

Wejście części bocznej symbolizuje, że liryczny bohater próbuje ukryć się przed atakiem losu, pogrążając się w snach: 1 motyw brzmi w mniejszym tonie w barwie fagotu, ale jak można go ukryć przed tym, co wymyślił twój umysł. Nie ma ostatecznej gry, nie ma gdzie uciekać.

Fanfara, inwazja tematu wprowadzenia, los znów mnie zaskoczył. Kod ma kilka konstrukcji:

1. Chorał;
2. Powstające intonacje głównego tematu nabierają szybkiego charakteru. Jest nadzieja na zwycięstwo nad losem.
3. Wtrącenie tematu wprowadzenia w barwę rogu.

Ogólna kulminacja pierwszej części - ostatni temat lirycznego bohatera - jest tragicznym monologiem. Pusty pokój, samotność i nieznośny ból, ale wciąż żyje. To nie jest ostatnie słowo.

Części II i III są cieniowaniem kontrastowym (dodatek).

II część - canzone Formularz składa się z trzech części z kodem. Głównym tematem jest solo obój, kantylena. Środkowa część to żałosny punkt kulminacyjny. Reprise - psychologizacja poprzez recytatywy. To słodki smutek, lekka melancholia o przeszłości, która była, ale nic nie zmienia. Kiedy kod jest smutny, życie toczy się zbyt szybko.

Część III - Scherzo ma interpretację liryczną. Główną cechą utworu jest odbiór strun pizzicato, przypominających ludowe instrumenty szarpane. Scherzo jest tłumaczone jako gra. Część to gra wyobraźni, kiedy bohater całkowicie zapomina o wszystkim i pozwala sobie marzyć o przeszłości i przyszłości.

Finał - To kontynuacja opozycyjnej skały. Forma działa rondo (popularna zabawa) z cechami sonaty. Jest to rozproszony cykl wariacji na temat rosyjskiej pieśni ludowej „W polu była brzoza”. Charakterystyczna jest akcja dwustronna: masowa procesja (cel na świecie) i bohater liryczny (subiektywny). Człowiek dostaje się do karnawału życia, chce zagłuszyć własny ból, patrząc na zabawę innych. Ale los znów go wyprzedza, ale nikt nie może mu pomóc.

Jeśli nie możesz zmienić sytuacji, należy zmienić stosunek do niej, który przydarzył się bohaterowi. Zdał sobie sprawę, że nadal można żyć, nawet jeśli nikt się o ciebie nie troszczy. Tylko sam człowiek może sobie pomóc i ocalić siebie.

Sens tej pracy polega na tym, że człowiek czasami szuka winowajcy w swoich przeciwnościach losu, stawiając własne błędy na los, los, skałę. W szczęśliwych chwilach nikt nie zastanawia się, dlaczego to mu się przydarza. W końcu, jeśli jesteś szczęśliwy, to tylko twoja zasługa. Więc jaka jest sprawiedliwość? Czy los może być tylko zły? Czy to tylko przykrywka.

Główna różnica w treści piątej symfonii Beethovena i Czwartej pracy symfonicznej Czajkowskiego w bohaterach. Jeden będzie walczył o utratę pulsu, drugi spróbuje zagłuszyć własny ból. Ale wygrywa tylko ten, kto ponosi odpowiedzialność za swoje życie i wybór.

Piotr Iljicz Czajkowski

Symfonia nr 6 „żałosna”

„Album dla dzieci”

Balet Dziadka do orzechów

Wykorzystanie muzyki w kinie

Muzyka czwartej symfonii dotyka odwiecznego problemu walki człowieka o los. Być może to właśnie ten czynnik wpłynął na wykorzystanie muzyki w filmach różnych gatunków:

• Oburzenie (2016)
• Birdman (2014)
• Swan Lake (2013)
• Extraman (2010)
• Czwarty protokół (1987)
• Zdrowie narodowe (1973)
• Przygody Ozie i Hariet (1955)
• Profil (1954)
• Jeśli mnie kochasz (1946)
• Dźwięki kuźni o północy (1945)

Czwarta symfonia to subtelny dramat psychologiczny, który nie ma fabuły. Wyobraźnia słuchacza może wymyślić absolutnie każdą historię. To jest przejaw geniuszu Czajkowskiego.