Trudno znaleźć w naturze coś piękniejszego i majestatycznego niż element morski. Ciągle się zmienia, bezkresne, pociągające w dal, opalizujące różnymi kolorami, brzmiące - przyciąga i fascynuje, cieszy się kontemplacją. Obraz morza śpiewali poeci, artyści malowali morze, melodie i rytmy jego fal tworzyły linie muzyczne wielu kompozytorów.
Dwa wiersze symfoniczne o morzu
Pasja do piękna morza francuskiego impresjonisty C. Debussy'ego znalazła odzwierciedlenie w wielu jego dziełach: „Wyspa radości”, „Syreny”, „Żagle”. Poemat symfoniczny „Morze” został napisany przez Debussy'ego niemal z życia - pod wrażeniem kontemplacji Morza Śródziemnego i oceanu, jak przyznał sam kompozytor.
Morze budzi się (część 1 - „Od świtu do południa na morzu”), fale morskie delikatnie rozbryzgują się, stopniowo przyspieszając ich bieg, promienie słoneczne sprawiają, że morze błyszczy jasnymi kolorami. Potem następuje „Gry fal” - pogodne i radosne. Kontrastowe zakończenie wiersza „Dialog wiatru i morza” tworzy dramatyczną atmosferę, w której oba elementy szalejącej reguły.
Seascape w dziełach M.K. Churlionis, litewski kompozytor i artysta, jest reprezentowany w dźwiękach i kolorach. W jego poemacie symfonicznym „Morze” dziwaczne zmiany elementu morza odbijają się elastycznie, teraz majestatyczne i spokojne, teraz mroczne i szalone. A w cyklu jego obrazów „Sonata morza” każda z 3 płócien sztuki ma nazwę części formy sonatowej. Ponadto artysta przeniósł się do malowania nie tylko nazw, ale także zbudował logikę rozwoju materiału artystycznego zgodnie z prawami dramatu formy sonatowej. Obraz „Allegro” jest pełen dynamiki: szalejące fale, błyszczące perły i bursztynowe plamy, mewa lecąca nad morzem. Tajemniczy „Andante” pokazuje tajemnicze miasto, zamarznięte na dnie morza, powoli tonące żaglówkę, która stała w dłoni wyimaginowanego kolosa. Majestatyczny finał to surowa, ogromna i porywcza fala wisząca na małych łodziach.
Kontrasty gatunkowe
Seascape jest obecny we wszystkich istniejących gatunkach muzycznych. Ekspozycja w muzyce elementu morskiego jest integralną częścią N.A. Rimski-Korsakow. Jego scena symfoniczna „Szeherezada”, opery „Sadko” i „Opowieść cara Saltana” pełne są pięknie stworzonych zdjęć morza. Każdy z trzech gości opery „Sadko” śpiewa o swoim morzu, a wydaje się być zimny i groźny - w Varyag, teraz okrążonym tajemniczo i łagodnie w opowiadaniu gościnnym z Indii, a następnie gra z błyszczącymi atrakcjami u wybrzeży Wenecji. Interesujące jest to, że postacie bohaterów operowych przedstawione zaskakująco odpowiadają obrazom morza, które narysowały, a pejzaż morski stworzony w muzyce przeplata się ze złożonym światem ludzkich doświadczeń.
A. Petrov to znany mistrz muzyki filmowej. Ani jedno pokolenie kinomanów nie spodobało się filmowi „Amphibian Man”. Pod wieloma względami sukces zawdzięcza muzyce za kulisami. A. Pietrow znalazł soczyste środki ekspresji muzycznej, aby stworzyć obraz tajemniczego podwodnego życia ze wszystkimi jego jasnymi kolorami, płynnymi ruchami morskich stworzeń. Silnie skontrastowane z morską sielanką buntowniczego naziemnego brzmienia.
Piękne, bezkresne morze śpiewa swoją odwieczną, cudowną pieśń, a złapana przez twórczy geniusz kompozytora nabiera nowych aspektów bycia w muzyce.
Zostaw Swój Komentarz