Jaki rodzaj muzyki ma charakter?

Jaki rodzaj muzyki ma charakter? Nie ma prawie żadnej ostatecznej odpowiedzi na to pytanie. Dziadek radzieckiej pedagogiki muzycznej, Dmitrij Borysowicz Kabałewski, uważał, że muzyka opiera się na „trzech filarach” - to piosenka, marsz i taniec.

Zasadniczo Dmitrij Borysowicz miał rację, każda melodia może podlegać takiej klasyfikacji. Ale świat muzyki jest tak różnorodny, pełen subtelnych niuansów emocjonalnych, że natura muzyki nie jest czymś statycznym. W tej samej pracy bardzo często tematy się przeplatają i zderzają, co ma zupełnie odwrotny charakter. Struktura wszystkich sonat i symfonii, jak również większość innych utworów muzycznych, opiera się na tej opozycji.

Weźmy na przykład znany marsz żałobny z sonaty B-flat Chopina. Ta muzyka, która jest zawarta w rytuale pogrzebowym wielu krajów, w naszym umyśle stała się nierozerwalnie związana z żałobą. Główny temat jest pełen beznadziejnego żalu i tęsknoty, ale w środkowej części nagle pojawia się melodia o zupełnie innej naturze - jasna, jakby pocieszająca.

Mówiąc o naturze utworów muzycznych, raczej mamy na myśli nastrój, który przekazują. Bardzo warunkowo można podzielić całą muzykę na szczęśliwy i smutny. W rzeczywistości jest w stanie wyrazić wszystkie tony stanu duszy, od tragedii do gwałtownej radości.

Spróbujmy na dobrze znanych przykładach, aby to wykazać jaka muzyka jest włączona charakter.

• Tragiczny. Na przykład „Lacrimosa” z „Requiem” wielkiego Mozarta. Jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek mógł pozostać obojętny na przenikanie takiej muzyki. Nic dziwnego, że Elem Klimov użył go w finale ciężkiego, ale bardzo mocnego filmu „Go and See”.
• Liryczny. Najsłynniejsza miniatura Beethovena „Do Elise”, której prostota i wyrazistość uczuć, jak gdyby, przewidują całą erę romantyzmu.
• Patriotyczny. Być może koncentracja patriotyzmu w muzyce jest hymnem ich kraju. Nasz hymn rosyjski (muzyka A. Alexandrowa) jest jednym z najbardziej dostojnych i uroczystych, wypełnionych dumą narodową. (W chwili, gdy pod muzyką hymnu następuje nagradzanie naszych sportowców, prawdopodobnie wszyscy są nasyceni tymi uczuciami).
• Radosny. I znowu Beethoven. Oda „To Joy” z IX symfonii jest przepełniona tak wszechstronnym optymizmem, że Rada Europy ogłosiła tę muzykę hymnem Unii Europejskiej (najwyraźniej w nadziei na lepszą przyszłość dla Europy). Imponujące jest to, że Beethoven już napisał tę symfonię, będąc głuchym.
• Kontemplacyjny. Muzyka spektaklu „Morning” E. Grigi z suity „Peer Gynt” jest idyllicznie duszpasterska. To jest zdjęcie wczesnego ranka, nic się nie dzieje globalnie. Piękno, spokój, harmonia.

Oczywiście jest to tylko niewielka część możliwych nastrojów. Ponadto natura muzyki może być niepokojące, tajemnicze, dramatyczne, wesołe, zabawne i inne (tutaj możesz dodać nieskończoną liczbę opcji).

Ograniczając się do przykładów z popularnych dzieł klasycznych, nie zapominajmy, że współczesna, ludowa, popowa, jazzowa - każda muzyka ma także określony charakter, nadając słuchaczowi odpowiedni nastrój.

Jaki rodzaj muzyki ma charakter, może zależeć nie tylko od jej treści lub tonu emocjonalnego, ale także od wielu innych czynników: na przykład od tempa. Szybko czy wolno - czy to bardzo ważne? Nawiasem mówiąc, płyta z głównymi symbolami, których używają kompozytorzy, aby przekazać swoją postać, można pobrać tutaj.

Chciałbym zakończyć słowami Tołstoja z „Kreutzer Sonata”: