Balet „Gayane”: treść, wideo, ciekawe fakty, historia

A. Balet Khachaturian „Gayane”

Balet „Gayane” wyróżnia się nie tylko muzycznym dziedzictwem A.I. Chaczaturian, ale także w historii teatru baletowego. Jest to doskonały przykład dzieła sztuki stworzonego przez porządek polityczny. „Gayane” należy do niekwestionowanej dłoni w liczbie produkcji. Ponadto każdy kolejny librettista zmienił fabułę gry, aby dopasować ją do historycznego momentu, a kompozytor z kolei przekształcił partyturę, aby pasowała do nowego dramatu. Ale bez względu na to, jak interpretowane są obrazy głównych bohaterów, koncepcja fabuły zmieni się w jakim kierunku, balet ten został przyjęty przez publiczność entuzjastycznie na wszystkich etapach świata, gdzie został wykonany, dzięki oryginalności muzyki, harmonijnie łączącej klasyczne zasady i wyraźny charakter narodowy.

Podsumowanie baletu „Gayane” Chaczaturiana i wiele ciekawych faktów na temat tej pracy znajduje się na naszej stronie.

Podsumowanie

Akcja rozgrywa się w latach 30. XX wieku w Armenii, niedaleko granicy. Ciemna noc w pobliżu górskiej wioski pojawia się Unknown, która planuje dywersję. Rano wieśniacy idą do pracy w ogrodzie. Wśród nich brygadier dziewiczej brygady kolektywnej farmy, piękna Gayane, w której zakochują się dwie młode osoby - Giko i Armen. Giko próbuje powiedzieć dziewczynie o swoich uczuciach, ale odrzuca jego roszczenia.

Do wioski przyjeżdżają geolodzy z szefem grupy, Kazakowem, wśród nich błyska postać Nieznanego. Armen pokazuje Kazakovowi i jego towarzyszom kawałki rudy, które przypadkowo znalazł u podnóża, i eskortuje grupę do tego miejsca. Okazuje się, że był w stanie wykryć złoża metali rzadkich. Gdy Bezimienny się o tym dowie, przenika do domu Hovhannesa, gdzie geolodzy zatrzymali się, chcąc ukraść dokumenty i próbki rudy. Gayane znajduje go na miejscu zbrodni. Aby ukryć ślady, Unknown podpala dom, w którym przebywa dziewczyna. Ale Giko ratuje Gayane i ujawnia nieznajomego, który zostaje zabrany przez straż graniczną, która przyszła na ratunek. Apoteoza baletu staje się wspólnym świętem, na którym wszyscy bohaterowie wychwalają przyjaźń ludów i ojczyzny.

W nowoczesnej wersji baletu tylko oryginalny trójkąt Gayane, Armen i Giko pozostał z pierwotnego pomysłu. Wydarzenia odbywają się w ormiańskiej wiosce. Do jego mieszkańców należy młode piękno Gayane, w którym zakochany jest Armen. Ich miłość chce pokonać nieszczęsnego rywala Armen Giko. Próbuje z całej siły zdobyć przychylność dziewczyny. To mu się nie udaje i decyduje się na zemstę. Giko jest zadowolona z porwania piękna, ale plotka o okrucieństwie szybko rozprzestrzenia się na całą wioskę. Oburzeni ludzie pomagają Armenowi znaleźć i uwolnić Gayane'a, a Giko jest zmuszona do ucieczki przed pogardą dla innych mieszkańców wioski. Balet kończy się zabawnym ślubem, gdzie wszyscy tańczą i bawią się.

Zdjęcie:

Ciekawe fakty:

• Autor przyznał, że „Gayane” zajmuje szczególne miejsce w jego sercu i pracy, ponieważ jest „jedynym baletem o tematyce sowieckiej, który nie opuścił sceny przez 25 lat”.
• Dance divertissement, który obejmuje „Dance with Sabres”, „Lezginka”, „Lullaby” i inne numery z baletu, prawie 50 lat pozostał nieodzowną częścią występów absolwentów Akademii Baletu Rosyjskiego. Vaganova.
• Najpopularniejszy taniec szabli na świecie nie był pierwotnie partyturą Gayane. Ale na krótko przed premierą dyrektor teatru poprosił Khachaturiana o dodanie numeru tanecznego do ostatniego aktu. Kompozytor początkowo stanowczo odmówił, ale potem zmienił zdanie iw ciągu zaledwie 11 godzin był w stanie stworzyć prawdziwe arcydzieło. Podając choreografowi wynik tego numeru, napisał w sercach na stronie tytułowej: „Cholera, ze względu na balet!”
• Współcześni twierdzili, że nawet Stalin za każdym razem robił ognistą „Tańcz ze szabelami” w rytm rytmu - dlatego utwór brzmiał niemal codziennie w radiu.
• Muzyka do baletu „Gayane” przyniosła jej autorce Aramowi Khachaturianowi wysoką nagrodę - Nagrodę Stalina I stopnia.
• Trzy suity symfoniczne przyniosły Khachaturianowi „rzeźbione” z partytury baletowej światową sławę muzyce „Gayane”.
• Taniec szabli stał się najbardziej rozpoznawalną muzyką z baletu Gayane. W USA Khachaturian został nazwany „Mr. Sabrendance” („Mr. Dance with sabers”). Jego motyw można usłyszeć w filmach, kreskówkach, programach łyżwiarzy figurowych. Od 1948 roku grał w amerykańskich szafach grających i stał się pierwszym nagraniem Chicago Symphony Orchestra.
• Dwaj główni twórcy pierwszej wersji baletu „Gayane” librettist Konstantin Derzhavin i choreograf Nina Anisimova nie byli tylko kreatywnym tandemem, ale byli małżeństwem.
• W 1938 roku w życiu przyszłej reżyserki „Gayane” Nina Anisimova pojawiła się czarny pasek. Ona, światowej sławy tancerz, została oskarżona o udział w bankietach teatralnych, w których często uczestniczyli przedstawiciele zagranicznych delegacji, i została skazana na 5 lat odbywania kary w obozie pracy w Karagandzie. Jej mąż ją uratował - librettist Konstantin Derzhavin, który nie bał się wstawiać za tancerką.
• W latach 40-70 ubiegłego wieku balet „Gayane” można było zobaczyć na zagranicznych scenach teatralnych. W tym okresie spektakl był wielokrotnie wystawiany w NRD, Niemczech, Czechosłowacji, Bułgarii, Polsce.
• Motyw „Dance with Sabres” można usłyszeć w serialu animowanym „The Simpsons” w filmie animowanym „Madagascar 3”, szóstym wydaniu komiksu „Cóż, chwileczkę!”. Stupid Defense, Simple Desire, Uncle Tom's Cabin, Twilight Zone i inne.

Popularne liczby:

Sabre Dance - Słuchaj

Lezginka - słuchaj

Walc - słuchaj

Kołysanka - słuchaj

Historia stworzenia

Aram Khachaturian po raz pierwszy zainteresował się tematem baletu w 1939 roku. Powodem tego była przyjazna rozmowa między kompozytorem a przywódcą partii sowieckiej Anastasem Mikojanem, który w przededniu dekady sztuki ormiańskiej zasugerował potrzebę powstania narodowego baletu ormiańskiego. Khachaturian entuzjastycznie pogrążył się w obiegu pracy.

Kompozytor miał trudne zadanie - napisać muzykę, która stałaby się płodną podstawą produkcji choreograficznej, a jednocześnie ma rozpoznawalną tożsamość narodową. Więc balet „Szczęście”. Libretto zostało do niego napisane przez Gevork Hovhannisyana. Głębokie zanurzenie w świat narodowej kultury muzycznej, rytmy i melodie narodu ormiańskiego, wraz z oryginalnym talentem kompozytora, spełniło swoją rolę: spektakl wystawiony w Ormiańskim Teatrze Opery i Baletu został sprowadzony do Moskwy, gdzie był wielkim sukcesem. Krytycy nie zaniedbali jednak przede wszystkim wad „Szczęścia” - dramaturgii, która okazała się znacznie słabsza niż muzyka. Sam kompozytor był tego najlepiej świadomy.

W 1941 roku, na polecenie kierownictwa Leningradzkiego Teatru Opery i Baletu. Kirov rozpoczął pracę nad zaktualizowaną wersją baletu z innym librettem napisanym przez znanego krytyka literackiego i krytyka teatralnego Konstantina Derzavina. Pozostawił nienaruszone wiele fragmentów partytury, zachowując wszystkie najciekawsze znaleziska, które wyróżniły pierwszą edycję. Nowy balet nazwano „Gayane” - na cześć głównego bohatera, i to właśnie ten spektakl przejął batutę „Szczęście” w zachowaniu tradycji ormiańskiej muzyki narodowej i kultury na scenie baletowej. Prace nad Gayane rozpoczęły się w Leningradzie i kontynuowano w Perm, gdzie kompozytor został wysłany na ewakuację wraz z początkiem wojny, podobnie jak zespół teatralny Teatru Kirov. Warunki, w których narodził się nowy muzyczny pomysł Chaczaturiana, odpowiadały surowej wojnie. Kompozytor pracował w zimnym pokoju hotelowym, w którym meble zawierały tylko łóżko, stół, taboret i fortepian. W 1942 r. Gotowych było 700 stron partytury baletowej.

Produkcje

Premiera „Gayane” padła 9 grudnia 1942 roku. W dzisiejszych czasach na czele Stalingradu toczyła się heroiczna bitwa. Ale sala Teatru Opery i Baletu w Perm była pełna. Akcja rozgrywająca się na scenie do muzyki afirmującej życie Chaczaturiana wzmocniła wiarę w zwycięstwo w sercach publiczności. Nina Anisimova zadebiutowała jako reżyserka czteroaktowego przedstawienia - jednego z najjaśniejszych tancerzy charakterystycznego planu teatru Kirowa (obecnie Maryjskiego), który uczył się u samej Agrypiny Waganowej. Świetna szkoła, głębokie zrozumienie natury tańca narodowego i nienaganne wyczucie stylu pozwoliły Ninie Aleksandrownie stworzyć sztukę, która była zakorzeniona w repertuarze teatru przez wiele lat. Od samego początku pracy nad baletem Anisimova marzyła o „stworzeniu własnej Armenii”. W tym celu zaprosiła ormiańską tancerkę, która pokazała swoje elementy ormiańskiego tańca ludowego.

Wydajność premiery była naprawdę wspaniała. Natalia Dudinskaya, prima teatr i ulubieniec publiczności, pojawiła się na scenie jako Gayane, jej partnerami byli Konstantin Sergeyev, Nikolai Zubkovsky, Tatyana Vecheslova, Boris Shavrov. Sukces premiery wynikał nie tylko z talentu artystów, ale także z dramatu sztuki, której motywem przewodnim była ochrona ojczyzny przed wrogami.

Po powrocie do Leningradu w 1945 roku Teatr Kirov pokazał Gayane na własnej scenie, ale z pewnymi zmianami fabularnymi i zaktualizowaną scenografią stworzoną przez artystę Vadima Ryndina. W 1952 roku sztukę ponownie przerobiono.

22 maja 1957 r. W Teatrze Bolszoj odbyła się premiera baletu „Gayane”. Reżyser Wasilij Vaynonen, na podstawie zaproponowanego libretta Borisa Pletnewa, wykonał balet składający się z prologu, 3 aktów i 7 obrazów z oryginalnej wersji czter aktorskiej. W tej wersji baletu Chaczaturian przerobił prawie jedną trzecią muzyki napisanej przed tym. Strony Gayane i Armen znakomicie wykonali soliści Big Raisa Struchkova i Yuri Kondratov. W sumie na scenie Baletu Bolszoj „Gayane” przeżyło trzy edycje. Ostatni z nich widział światło w 1984 roku.

Do początku lat 80. balet z niezmienionym sukcesem był na scenach teatrów krajowych i zagranicznych. Jedną z najciekawszych decyzji artystycznych zaproponował Boris Eifman, który wystawił Gayane jako swój dyplom ukończenia w 1972 roku na scenie Teatru Opery i Baletu Leningrad Maly. Choreograf skupił się na dramacie społecznym. Historycznym tłem fabuły był okres kształtowania się sowieckiego porządku w Armenii. Giko w tej wersji zamienił się w męża Gayane. Będąc synem pięści Matsaka, nie może zaprzeczyć ojcu. Jego żona Gayane pochodzi z biednej rodziny i musi wybrać między kochaniem męża a przekonaniami. Główny bohater dokonuje wyboru na korzyść nowego rządu, który Armen reprezentuje w balecie. Występ w artystycznej interpretacji Eifmana ma 173 przedstawienia.

W XXI wieku balet „Gayane” zniknął ze sceny. Głównym powodem był scenariusz, który stracił znaczenie społeczne. Ale „Gayane” jest nadal jednym z głównych symboli kulturowych Armenii. Repertuar Ormiańskiego Akademickiego Teatru Opery i Baletu. Balet Chachaturian Spendiarova jest dumny. Spektakl zrealizowany przez artystę narodowego Armenii Vilen Galstyan odniósł ogromny sukces nie tylko w Rosji, ale także za granicą - w Egipcie, Turcji, Bahrajnie, Zjednoczonych Emiratach Arabskich. W 2014 roku balet „Gayane”, niemal po półwiecznej przerwie, był pokazywany w Teatrze Maryjskim w Petersburgu, gdzie ponad 50 lat temu występ rozpoczął się na teatralnych scenach świata. Galstyan, mówiąc w tym przypadku także w roli scenarzysty, usunął z libretta wszystkie wątki fabularne związane z motywami politycznymi. Z oryginalnego baletu pozostała tylko poruszająca serce historia Arama Chaczaturiana i jego czarująca energia.

Oddzielne spektakle taneczne napisane przez kompozytora dla Gayane, takie jak Lezginka, Waltz, Lullaby i oczywiście niezrównany Taniec z mieczami, już dawno przekroczyły ramy baletu i zyskały niezależne życie. Są ozdobą wielu koncertów, tańczą na wszystkich scenach świata, a ich popularność rośnie tylko z biegiem lat. W ich oryginalnej muzyce i choreografii jest głębia, szczerość, pasja, miłość - wszystko, co jest bliskie i zrozumiałe dla każdego ludzkiego serca.

Mamy przyjemność zaoferować tancerzom baletowym i orkiestrę symfoniczną na wykonanie liczb i fragmentów baletu „Gayane” podczas waszego wydarzenia.