Jeśli czytasz ten artykuł, to chcesz osiągnąć coś więcej w muzyce niż grać w kolejce mniejszej w kółko, a zatem powinieneś być gotowy do pracy. Improwizacja to poważny krok w opanowaniu gitary, który otworzy nowe horyzonty w muzyce, ale należy pamiętać, że nie ma na to szybkiego sposobu. Bądź przygotowany, aby poświęcić dużo czasu i cierpliwości, tylko wtedy możesz odnieść sukces.
Od czego zacząć?
Więc czego potrzebujesz nauczyć się improwizować na gitarze? Przede wszystkim oczywiście sama gitara. Akustyczna lub elektryczna gitara - nie ma większego znaczenia, tylko materiał, którego musisz się nauczyć (ale nie do końca) będzie się różnił, a co w końcu zagrasz. Ze względu na różnice między gitarą akustyczną a elektroniczną, metody gry różnią się, poza tym, gdzie akustyka idealnie pasuje, gitara elektryczna będzie po prostu nieodpowiednia.
Ale to nie znaczy, że na przykład, jeśli chcesz grać ciężką muzykę, musisz wyrzucić swoją akustykę i biegać po gitarę elektryczną.
Dzięki nauce improwizacji w jednym stylu możesz łatwo opanować inny. Najważniejsze jest opanowanie podstawowych zasad. Przede wszystkim konieczne jest opanowanie głównych skal. Na początek możesz ograniczyć pentatonikami. W pentatonice, w przeciwieństwie do zwykłych progów, nie ma półtonów, dlatego jest tylko 5 dźwięków w takiej skali. Aby uzyskać pentatonikę, wystarczy usunąć ze zwykłego wagi kroki, które tworzą półton. Na przykład w C-dur są to nuty fa i si (4 i 7 krok). W A-moll nuty C i F są usuwane (drugi i szósty krok). Pentatonik jest łatwiejszy do opanowania, łatwiejszy do improwizacji i pasuje do większości stylów. Oczywiście, jej melodia nie jest tak bogata jak w innych klawiszach, ale na początku pasuje idealnie.
Musisz stale uzupełniać swoje zapasy, z wyjątkiem gamma, fraz muzycznych - uczyć się standardowych zwrotów, uczyć się solówek z ulubionych piosenek, uczyć się wszelkiego rodzaju klisz, po prostu słuchać i analizować muzykę. Wszystko to będzie podstawą, która pomoże ci poczuć się swobodnie i pewnie podczas improwizacji. Ponadto ważne jest rozwijanie poczucia rytmu i słuchu harmonicznego.
Do rozwoju słuchu harmonicznego można również wykonywać solfeggio, śpiewać dyktanda dwugłosowe. Na przykład możesz grać na skali C-dur (lub innej, która pasuje do twojego głosu) na gitarze, śpiewając o jedną trzecią wyżej. Poproś także znajomego, aby zagrał lub zaprogramował akordy w losowej kolejności. Twoim celem w tym przypadku będzie określenie cięciwy za pomocą ucha. Dla rozwoju poczucia rytmu odpowiednie powtarzanie różnych wzorów rytmicznych. Nie musi grać - możesz po prostu klaskać lub pukać.
Krok 2. Od słów do akcji
Studiując improwizację, ważne jest nie tylko posiadanie bogatego arsenału gamma i zwroty muzyczne, ale także stale grają. Mówiąc ogólnie - w celu nauczyć się improwizować na gitarze musisz improwizować. Możesz na przykład włączyć swoją ulubioną piosenkę i, dostosowując się do muzyki, spróbować improwizować własne solo, musisz słuchać siebie, analizować, czy gra pasuje do dużego obrazu, czy grasz w rytm, czy klawisz.
Nie bój się popełniać błędów, jest integralną częścią nauki, a nawet doświadczeni gitarzyści często popełniają błędy podczas improwizacji. Możesz nie tylko odtwarzać utwory, ale także nagrywać własną sekwencję w jednym z klawiszy i improwizować pod nią. Nie ustalaj niewykonalnych celów, pracuj z kluczami, z którymi już znasz.
Sekwencja nie powinna być chaotycznym zestawem akordów, powinna brzmieć i pożądane jest, aby brzmieć dobrze. Ale nie warto też zbyt wiele wymyślać. Jeśli lubisz rock and rolla lub bluesa, możesz wypróbować następującą sekwencję: tonik-tonik-subdominant-subdominant-tonik-tonik-dominant-subdominant-tonik dominujący. Będzie to wyglądać mniej więcej tak (na przykład klucz jest używany w C-dur):
Możesz nieznacznie zmienić wzór rytmiczny, aby sekwencja brzmiała lepiej. Na przykład:
I tak dalej. Możesz wypróbować własne odmiany wzorów rytmicznych. Najważniejsze jest zachowanie sekwencji akordów i przejście między nimi w czasie. Ta sekwencja jest dobra, ponieważ jest prosta, łatwa do ucha i łatwo ją improwizować. Ponadto takie techniki, jak „szelki”, „młotek” lub „ściąganie”, „przesuwanie”, „vibrato” i wiele innych technik charakterystycznych dla muzyki rockowej, dobrze do niej pasują.
Ponadto nie zaszkodzi zapisywać wszystkiego, co grasz. Pomoże to głębiej przeanalizować grę, zwracając uwagę na błędy, których wcześniej nie zauważyłeś.
To wszystko. Naucz się podstaw, baw się, bądź cierpliwy, a na pewno odniesiesz sukces.
Zostaw Swój Komentarz