Balet „Pietruszka”: treść, wideo, ciekawe fakty, historia

I. Balet „Strawiński” „Pietruszka”

Balet „Petrushka”, którego muzykę napisał młody kompozytor I. Strawiński, w 1911 roku stał się główną atrakcją „Russian Seasons” w Paryżu. W tym czasie nikt nie mógł sobie wyobrazić, że pietruszka ze swoją niezdarną plastikową i smutną twarzą stanie się symbolem rosyjskiej awangardy baletowej. Ale genialny twórczy triumwirat kompozytora I. Strawińskiego, choreografa M. Fokina i artysty A. Benois stworzył arcydzieło, które stało się jednym z symboli kultury rosyjskiej. Bunt kolorów, ekspresywność, barwa narodowa, przejawiająca się zarówno w muzyce, jak i kostiumach, dekoracjach, choreografii, doprowadziła publiczność do doskonałego podziwu i ustanowiła modę na wszystko, co rosyjskie w Europie.

Podsumowanie baletu Strawiński „Petrushka” i wiele ciekawych faktów na temat tej pracy przeczytanych na naszej stronie.

Podsumowanie

Balet to zabawne sceny w 4 scenach. Na wesołym spacerze Maslenitsa uwaga różnobarwnego tłumu mieszczan przykuta jest do siebie przez farsę zaklinacza. Wprowadza na scenę trzy lalki - Petrushka, Ballerina i Arapa, którzy stopniowo ożywają pod fascynującą melodią swoich fajek i zaczynają zachowywać się jak prawdziwi ludzie. Petrushka ostro odczuwa swoją izolację od innych, dręczy go świadomość, że jest brzydki i śmieszny. Jedyną pociechą dla niego jest balerina, z którą jest namiętnie zakochany.

Ale frywolna Ballerina nie rozumie jego męki i unika go pod każdym względem. Ma jeszcze jeden cel - oczarować głupiego, leniwego Arapa, który w porównaniu z Pietruszką wydaje się jej piękny i silny. Prawie osiąga to, czego chce, ale w środku randki miłosnej pojawia się Petruszka, oślepiona zazdrością. Arap rzuca się na niego szablą, Petrushka próbuje uciec, ale Arap na ulicy łapie go i odcina szablę od głowy. Przerażenie tłumu rozprasza ocalonego Maga, który pokazuje, że ciało i głowa Petrushki są wypełnione trocinami, jak zwykła lalka. Zabawa, zakłócona incydentem, zostaje wznowiona, a następnie nad placem mistycznie pojawia się złośliwy, żywy, wszyscy drażni Petrushka, demonstrując z całym swoim wyglądem triumf jego ducha nad tłumem.

Zdjęcie:

Ciekawe fakty

• Petrushka jest postacią rosyjskiego teatru lalek, który ma „starszych braci” w innych kulturach: Pulcinella we Włoszech, Polichinel we Francji, Karagez w Turcji, Pancha w Anglii, Gansvurst w Niemczech.
• Jeden z autorów artysty i librecisty „Petrushka” A. Benoit nazwał go „ulicą baletową”. Wśród jego postaci są mumowie, husaria, woźnica, młynek do organiki, kucharz, kupiec, Cygan, chodzący.
• W baletowej ulicznej tancerce wiruje pod starą piosenką „Wooden Foot”. Jej prosty motyw Strawińskiego usłyszał na jednej z ulic Nicei od szlifierki organowej. Następnie autor pojawił się w piosence - ktoś Spencer, a sąd nakazał kompozytorowi zapłacić mu opłatę.
• Na pierwszej próbie orkiestry w Paryżu muzycy zaczęli się głośno śmiać, muzyka Petrushka wydawała im się tak zabawna. Dyrygent P. Monto potrzebował całego swojego daru przekonania, aby wyjaśnić kolegom, że muzyka Strawińskiego nie powinna być traktowana jako żart.
• Rola Petrushki stała się kluczem w życiu i twórczości takich tancerzy jak V. Nizhinsky, V. Wasilijew, M. Tsivin, S. Vikharev, R. Nureev i inni.
• Uważa się, że to właśnie Dyagilev odkrył talent Strawińskiego do świata. Kiedy po raz pierwszy usłyszał młodego kompozytora, nie miał nawet wyższego wykształcenia muzycznego.
• Mikhail Fokin uważał Tamarę Karsavinę za najlepszą wykonawczynię lalki Balleriny. Ona z kolei bardzo kochała tę rolę i tańczyła ją aż do końca kariery baletowej.
• W 1993 r. Wydano platynową monetę poświęconą Strawińskiemu. Na tle sceny z baletu „Pietruszka” wytłoczono reliefowy wizerunek kompozytora.
• Współcześni bez wątpienia odgadli w postaciach „Petrushki” prawdziwych uczestników „Russian Seasons”. Wizerunek maga był bezpośrednio związany z Siergiejem Dyagilevem, który kontrolował swoich artystów jako lalkarz kontrolujący lalki. Niżyński był porównywany do Pietruszki, widząc w nim artystę, który wzniósł się ponad tłum dzięki mocy jego sztuki.
• W 1947 r. Strawiński stworzył drugą edycję Petrushki do wykonania przez mniejszą liczbę muzyków. Zamiast „poczwórnej” orkiestry, partytura została przerobiona na „potrójną” kompozycję, a muzyka dla Petrushki zaczęła istnieć w dwóch wersjach - baletowej i orkiestrowej.
• Na podstawie baletu „Petrushka” z 1993 roku powstała rosyjska kreskówka „Christmas Fantasy”.
• Strawiński umiejętnie zawijał motywy słynnych rosyjskich pieśni ludowych „Wieczorem w upadek deszczowego dnia”, „Cudowny miesiąc”, „Wzdłuż Petersburga”, „Och, ty baldachimu, mój baldachim”, „Nie pękaj, nie komara”, A śnieg topnieje.
• Muzyka z baletu „Pietruszka” grana jest w filmach „Charming Mischievous”, „Kiss of the Vampire”, „The Virgin of Turkey”.

Popularne liczby:

„Along the St. Petersburg” (posłuchaj)

„Rosyjski” (słuchaj)

Taniec baleriny (słuchaj)

„O ty, moja sala, moja sala” (słuchaj)

Historia stworzenia

Balet „Petrushka”, w przeciwieństwie do wielu błyskotliwych kreacji, których idea długo dojrzewa w głowie autora, narodził się… przypadkiem. Po głośnym sukcesie baletu „Ognisty ptak”, którego premiera miała miejsce w 1910 r., Strawiński, z sugestią Dyagilewa, był gotów zanurzyć się w pracy nad nowym baletem „Święta wiosna”. Kompozytor zdawał sobie sprawę z tego, jak złożony i wieloaspektowy jest temat, na który miał zamiar podjąć, i postanowił dać sobie trochę wolnego miejsca. Odpoczywając w Szwajcarii, naszkicował utwór na fortepian i orkiestrę dla własnej rozrywki i zbudował motywy muzyczne w taki sposób, aby fortepian i akompaniament orkiestrowy nie harmonizowały ze sobą, ale brzmiały oczywistą niezgodę, jakby wchodząc w trwały i nierozwiązywalny konflikt. Następnie kompozytor przyznał, że podczas procesu twórczego zobaczył zabawkową tancerkę, która „wyprowadza orkiestrę z cierpliwości z jego kaskadami diabolicznych arpeggio”.

W rezultacie narodziła się muzyka, której charakter nawet genialny twórca wydawał się dziwny, aż pewnego dnia stowarzyszenie uderzyło na Strawińskiego - to była Petrushka! Kolczasta, ostra muzyka o nieoczekiwanych zmianach rytmu całkowicie odpowiadała wewnętrznej treści zarozumiałego charakteru rosyjskich festiwali targowych. Być może Petrushka istniałaby w formie koncertu na fortepian z orkiestrą, gdyby pewnego dnia Strawiński nie zagrał swojego założyciela Russian Seasons S. Dyagilev. Intuicja niewątpliwie skłoniła doświadczonego impresario - to jest balet, który natychmiast ogłosił Strawińskiemu. Dalsza praca nad baletem w pełni uzasadniła jego nazwę - była pełna chaosu. Zamiast komponować muzykę do proponowanego libretta, jak to zwykle bywa w przypadku tworzenia baletu, Strawiński komponował poszczególne utwory muzyczne, a Dyagilev i słynny artysta Alexander Benois, w przerwach między trasami, wymyślali, jaką fabułę i wydarzenia mogą odpowiadać takiej muzyce. Benoit jest nadal uważany za libretta Petretch, chociaż wszyscy jego twórcy mieli swój udział w budowaniu dramaturgii baletowej.

Produkcje

W choreograficznym wcieleniu „Petrushki” Dyagilev zaprosił choreografa i innowatora Michaiła Fokina, Alexander Benois pracował nad scenerią. Premiera baletu odbyła się w 1911 roku. Tego wieczoru gwiazdy przedsięwzięcia Dygilev - Vaclav Niżyński, Tamara Karsavina i Alexander Orlov - zabłysnęły na scenie paryskiego teatru Chatelet. Wyrafinowany paryski widz, któremu trudno było coś zdziwić, był wstrząśnięty do głębi swojej duszy luksusem występu. Paryżanie widzieli w nim rosyjskie życie z jego narodowymi tradycjami, śmiałością, szalejącymi pasjami, zdolnymi urzecić każdego w swoim jacuzzi.

Jednak w ojczyźnie „Petrushka” czekał na ostrzejszy odbiór. Dla widzów i krytyków przyzwyczajonych do melodii muzyki baletowej, wynik Strawińskiego brzmiał jako słuch. Muzyka baletu była głośna, szorstka, bogata w „kwadratowe” motywy. Rodacy docenili jej wyjątkowy charakter, rysunek i figuratywność, pozwalając sobie wyobrazić sobie, co dzieje się na scenie, nawet z zamkniętymi oczami.

W 1920 roku słynny tancerz Leonid Leontyev przeniósł Pietruszkę na scenę Teatru Maryjskiego. Leontyev pracował kiedyś z Dyagilevem, więc był w stanie rzetelnie odtworzyć psychologiczną atmosferę baletu. To wydanie Leontiefa zostało wzięte za standard przez baletmistrza K. Boyarsky'ego, który wrócił Petrushka w 2008 roku na scenę Teatru Maryjskiego.

W 1921 r. Widzowie moskiewscy zobaczyli balet Strawińskiego wystawiony przez Fokina. Główni artyści Teatru Bolszoj V. Smoltsov, E. Geltser i V. Ryabtsev odgrywali główne role.

W latach 1925–1932. „Pietruszka” powstała w Kopenhadze, Hanowerze, Essen, Buenos Aires.

Produkcja Olega Vinogradova w Leningradzkim Teatrze Opery i Baletu im. A.V. Kirov w 1990 roku. Vinogradovsky Petrushka nie jest żałosną i niezdarną lalką, ale żywym młodym człowiekiem, który jest nieskończenie samotny wśród otaczających bezdusznych masek. Partię Petrushki tańczył Sergey Vikharev.

W 1992 roku Ludowy Artysta Rosji Andris Liepa próbował przywrócić dwa balety Fokin, Petrushka i The Firebird, w ich oryginalnej formie. Ta żmudna praca miała miejsce w moskiewskim centrum kulturalnym „Dygilev Center”, a premiery zostały zorganizowane w Petersburgu w 1993 roku. W 1997 roku Liepa stał się inspiracją i reżyserem filmu „Powrót ognistego ptaka”. Słynny tancerz zaliczył do niego trzy spektakle Fokina - „Petrushka”, „Scheherazade” i „Firebird”. Wiodące role męskie w telewizyjnych wersjach jego zmartwychwstałych przedstawień, które wykonał Liepa.

„Petrushka”, mimo zewnętrznego prymitywizmu fabuły, jest niezwykle głęboka w treści semantycznej. Ucieleśniało estetyczne poszukiwanie nowej ścieżki w sztuce początku XX wieku. Po 100 latach „Petrushka” nie straciła na znaczeniu. To balet o wolności i braku wolności jednostki, o walce cierpiącej samotnej duszy z otaczającym ją powszechnym brakiem duchowości. W nim, jak w życiu, splatają się zabawa i smutek, radość i rozpacz, a wszystkie te uczucia wyrażają się w pojedynczym tańcu tanecznym. Jeśli 100 lat temu Petrushka była postrzegana jako sensacja baletowa, to dla współczesnej publiczności jest to legenda baletu, najjaśniejszy diament w koronie światowej sztuki baletowej. Z powodzeniem kontynuuje etapy wielu teatrów, twierdząc, że prawdziwa sztuka jest ponadczasowa.

Mamy przyjemność zaoferować tancerzom baletowym i orkiestrę symfoniczną na wykonanie liczb i fragmentów baletu Petrushka podczas Waszego wydarzenia.