R. Wagner „The Ring of the Nibelung”: treść, wideo, ciekawe fakty, historia

R. Wagner „The Nibelung Ring”

Oparty na starożytnej niemieckiej eposie tetralogii Richard Wagner Pierścień Nibelung zawiera 4 opery: Złoto Renu, Walkirię, Zygfryda, Śmierć Bogów. To ponad 15 godzin nie jest najłatwiejsze dla postrzegania muzyki, która staje się dla słuchacza lub udręki, lub mistycznego objawienia.

PodsumowaniePierścienie Nibelunga„Wagner i wiele ciekawych faktów na temat tej pracy przeczytanych na naszej stronie.

Pierścienie Nibelunga

Tetralogia przed Ewą, „Złoto Renu”

Brzydki krasnolud Alberich na próżno szukał przychylności córek Renu - śmiali się tylko z niego. Z nich dowiedział się, że złoto Renu, które chronią, może zrobić pierścień, który daje nieograniczoną moc jego właścicielowi, ale do tego trzeba na zawsze wyrzec się miłości. Nieszczęśliwy Alberich to robi, kradnie złoto i wykuwa pierścień.

Giganci Fasolt i Fafner zlecili Wotanowi zbudowanie Valhalli, niebiańskiego pałacu dla bogów. Za swoją pracę Wotan powinien dać je Frei, bogini młodości. Nie chce tego robić, ponieważ bez niego bogowie będą się starzeć. Lohe opowiada o skradzionym złocie Renu, olbrzymy są gotowe zabrać je zamiast Freyji.

Wotan i Loge urzekają Albericha z przebiegłością, daje im wszystkie swoje skarby. Wotan zrywa pierścień, który przeklina Nibelung - przyniesie tylko smutek jego właścicielowi. Klątwa zaczyna działać natychmiast: po otrzymaniu całego złota Renu, w tym pierścienia, olbrzymy kłócą się, a Fafner zabija brata. Pomimo faktu, że bogowie cieszą się w nowym mieszkaniu, istnieje poczucie zbliżającej się katastrofy w powietrzu ...

Pierwszy dzień tetralogii „Walkiria”

Sigmund, syn Votana z ziemskiej kobiety, szuka schronienia przed burzą w domu Hundinga. Tam spotyka Siglindę, która jest pełna współczucia dla wyczerpanego młodego człowieka. Wracający właściciel domu oferuje mu jedzenie i schronienie. Sigmund opowiada swoją historię: kiedyś stracił całą rodzinę - ojca, matkę i siostrę. Potem wstał dla dziewczyny, którą próbowali poślubić siłą, i zabił obu jej braci. Hunding rozumie, że chodzi o jego krewnych i powoduje, że Zygmund walczy. Sigmund zwraca się do ojca, prosząc go, by pomógł mu znaleźć magiczny miecz, Notung, z którym mógłby pokonać. Sieglinda mówi ukochanej, gdzie znaleźć ten miecz - musi zostać wyciągnięty z pnia drzewa, którego nikt inny nie był w stanie. Siegmund bierze Notunga, a Sieglinda ujawnia mu to, co jest jego siostrą.

Wotan nakazuje Brunhilde pomóc Zygmuntowi w pojedynku, ale Frick uważa, że ​​Zygmunt musi umrzeć - złamał święte więzy małżeństwa i wdał się w kazirodczy związek z siostrą. Wotan opowiada o swojej żonie, ale Brünnhilde, wbrew woli ojca, przychodzi na ratunek Zygmuntowi. Wściekły Wotan łamie Notung, a Hunding zabija Sigmunda. Brunhilda zabiera ciężarną Siegindę w bezpieczne miejsce. Wotan, po znalezieniu córki, jako kara pogrąża ją we śnie, otaczając ją ognistym pierścieniem, przez który może przejść tylko nieustraszony bohater.

Drugi dzień tetralogii „Siegfried”

W jaskini leśnej mieszka Nimelung Mime ze swoim uczniem, Zygfrydem. Mime próbuje wykuć broń, by wysłać Zygfryda do walki z Fafnerem, jego celem jest przejęcie pierścienia. Jednak wszystkie miecze, które on zrobił, młody człowiek się złamał. Pod płaszczykiem Wędrowca Wotan przychodzi do niego, mówiąc, że Notung, którego fragmenty są przechowywane przez Mime, może zostać sfałszowany tylko przez nieustraszonego bohatera. Mime rozumie, że mówimy o jego uczniu. Rzeczywiście, Siegfriedowi udaje się przywrócić miecz. Wygrywa bitwę z Fafnerem. Krew smoka daje mu możliwość zrozumienia języka ptaków, który radzi, aby we wszystkich bogactwach wziąć pierścień, magiczny hełm i podążać za Brunnhildą. Słysząc Mime omawia z Alberichem plan pozbycia się go i wyrzeźbienia skarbu, Siegfried zabija krasnoluda.

Wotan wyrzeka się władzy nad światem, zdając sobie sprawę, że przyjdzie nieustraszony bohater, nad którym pierścień Nibelunga nie ma mocy. Ogień chroniący śpiącą Brunhgildę ustępuje miejsca Zygfrydowi, budzi Walkirię pocałunkiem.

Trzeci dzień tetralogii „Śmierć bogów”

Norny splatają nić losu, ale pękają, zapowiadając śmierć bogów. Siegfried opuszcza pierścień Nibelung Brünnhilde i wyjeżdża na nowe atuty. Po drodze znajduje się zamek Gibibung, w którym mieszkają Gunter, Guthruna i ich przyrodni brat Hagen. Gunter szuka małżonka, a Hagen mówi mu o Brünnhilde. Siegfried spotyka Gutrun i jest wypalony przez eliksir, pod wpływem którego zakochuje się w dziewczynie i jest gotów sprowadzić Guntera Brünnhilde, gdyby tylko dał mu swoją siostrę jako żonę. Zygfryd zakłada magiczny hełm, pod którym zakłada pojawienie się Guntera, przechodzi przez ogień i zabiera Brunnhildę pierścieniem.

W domu Guntera przygotowuje się do dwóch ślubów. Brunhilda twierdzi, że jest żoną Zygfryda, ale nie pamięta niczego, co wydarzyło się do wczoraj. Hagen chce dostać pierścionek, by zwrócić go Alberichowi. Skłania Brünnhilde do zemsty, ujawnia tajemnicę Zygfryda - możesz go pokonać tylko atakując od tyłu. Hagen korzysta z tego i zabija Zygfryda podczas polowania. Przybywając do zamku Gibibung, żąda pierścienia od Guntera, a kiedy odmawia, zabija go. Brunhilda wchodzi na stos pogrzebowy swojego małżonka. Wie, że płomień oczyści pierścień z klątwy i powróci do córek Renu. Wody rzeki zmywają spalony ogień, zabierając ze sobą pierścień. Głęboko za nim pędzi Hagen.

Zdjęcie

Ciekawe fakty

• P.I. Czajkowski Nazwał Ring of the Nibelung „najtrudniejszą muzyką, jaką kiedykolwiek napisano”.
• W 2006 roku w szkockim Cardiff na występy Nibelung Rings w Teatrze Maryjskim wszystkie bilety zostały sprzedane w ciągu 4 godzin.
• Obecność nie tylko męskich postaci, ale także heroicznego wizerunku kobiety, Brunhildy, daje reżyserom możliwość interpretowania wydarzeń opery z feministycznego punktu widzenia. Tak więc w przedstawieniach Duńskiej Opery Królewskiej Nothung utknął w drzewie, wyciąga Ziglinda, a Brunhilda nie umiera w ostatnim ogniu, ale rodzi dziecko z Siegfrieda.
• Pierścień Nibelunga był także muzycznym odkryciem: w nim Wagner w pełni zademonstrował swój system motywów przewodnich. Podstawą cech melodycznych każdej postaci, ważnym obiektem lub wydarzeniem cyklu jest unikalna fraza muzyczna. Wszystkie motywy przewodnie w miarę rozwoju fabuły są ze sobą splecione, aw finale Zmierzchu bogów komponują wieloaspektowy obraz muzyczny.
• Inny znany autor opowiadania o ringu, R. Tolkien, choć zdawał sobie sprawę, że w odległej fundamentalnej zasadzie jego „Władcy pierścieni” i „Pierścienia Nibelunga” leży jeden mit, na ogół zaprzecza związkowi między jego epiką a cyklem Wagnera. Jedyne podobieństwo tych dwóch dzieł było takie, że „oba pierścienie były okrągłe”.

• Pomimo złożoności produkcji, wszystkie 4 opery cyklu są zawarte w setce najczęściej wykonywanych oper na świecie i są grane ze sceny co roku ponad 220 razy. „Złoto Renu” jest wykonywane półtora razy częściej niż „Śmierć bogów”.
• Opery Wagnera wymagają poważnej przebudowy aparatu wokalnego i nauki o dźwięku, innej niż ta stosowana we włoskiej szkole wokalnej. Historia zna bardzo mało przykładów, kiedy piosenkarka w tym samym czasie miała w repertuarze imprezy z klasyką tetralogiczną i włoską. Jednym z tych wokalistów była Maria Callas. Pod koniec lat 40. wystąpiła na imprezach Brunnhilde („Valkyrie”) i Elvira („Puritans” Belkanty V. Belliniego) w weneckim teatrze „La Fenice” z przerwą zaledwie kilku dni.
• Deborah Voigt odmówiła w swoim czasie przyjęcia ze strony Brunhildy tylko dlatego, że zrozumiała, że ​​jeśli zrobi to dobrze, teatry przestaną oferować swoje inne role. Jest to jedna z najtrudniejszych części dla sopranu, jest tylko kilku wykonawców na świecie, którzy mogą ją śpiewać, a opery zapraszają je przede wszystkim do produkcji The Nibelung Rings, prawie nie uznając ich za kandydatów do innego repertuaru.

Znane numery pierścieniowe Nibelung

„Flight of the Valkyries” - „Valkyrie” (posłuchaj)

Historia tworzenia i produkcji „Pierścieni Nibelunga”

W przygotowaniu do stworzenia ”Lohengrina„Richard Wagner studiował wiele literatury średniowiecznej, w tym legendy o Nibelungach. Opierając się na różnych źródłach, stworzył własny obraz starożytnej germańskiej, islandzkiej, skandynawskiej mitologii. Prace nad tetralogią rozpoczęły się od jej finału - najpierw w 1848 r. Wagner napisał libretto do Siegfried Death, które później stało się Doom of the Gods. Pięć miesięcy później powstała historia młodego Siegfrieda (1851) - pierwszego prozaicznego szkicu „Złoto Renu” i kolejnych Walkirii. Aby trzymać się głównej fabuły, Wagner w 1848 r. Napisał koncepcję całej tetralogii zatytułowanej Mit o Nibelungach. Umieści ostatni punkt w partyturze „Śmierci bogów” za prawie 26 lat, pisząc na niej: „Nie powiem nic więcej!”.

Zgodnie z pierwotnym planem Wagnera Siegfried miał stać się główną postacią tetralogii - nieustraszonego bohatera, który sprzeciwia się społeczeństwu czcząc siłę i złoto, deklarując swój światowy porządek oparty na miłości. Z czasem Wagner zrozumiał beznadziejny utopizm tego pomysłu - zginął Siegfried, podobnie jak rewolucja europejskich rewolucji narodów, a jego miejsce zajął Wotan, reprezentujący porządek starego świata, nieustannie dążący do samozagłady. Postać Votana stała się główną postacią w tym dramacie. Jego grzechy, zrodzone z braku miłości i żądzy władzy, oraz jego tragiczny wgląd w to, że był bezsilny, aby zapobiec zniszczeniu świata, przekształciły optymistyczny heroiczny dramat w smutną elegię upadku.

„Na początku była woda” - więc Wagner otworzył swoją mitologię. Muzyka przyszła do kompozytora podczas popołudniowej drzemki 5 września 1853 roku. „Zacząłem nurkować w stanie podobnym do transu i nagle poczułem, że jestem w szybko płynącej wodzie, która zaczęła zmieniać się w główne akordy” - wspomina Wagner. Prace nad „Złotym Renem”, „Walkirią” i „Zygfrydem” (do końca drugiego aktu) trwały do ​​1857 roku. Po czym został przerwany - kompozytor przełączył się na „Tristan i Izolda„i„ Norymberscy mistrzowie ”. Ale w 1869 roku ponownie powrócił do The Ring, dodając Zygfryda i Śmierć bogów.” Kompozytor zdecydował, że opery powinny być wykonywane przez cztery dni z rzędu. w pełni wykończone opery w monachijskim Hoftheatre, gdzie „Złoto Renu” brzmiało po raz pierwszy 22 września 1869 r., oraz „Walkiria” - 26 czerwca 1870 r. Wagner nie przeprowadzał żadnych transakcji, zwłaszcza że Ludwig przeznaczył pieniądze na budowę teatru w Bayreuth specjalnie i wyłącznie dla kompozytora. Nie można przecenić szefa Bawarii, Wagner nigdy nie miał nadziei na zobaczenie cyklu na scenie - wymagania dotyczące produkcji były zbyt wysokie (począwszy od tego, że trzeba było umieścić 4 ogromne opery naraz), orkiestry i śpiewaków. roku, a 13 sierpnia 1876 r. otwarto pełnym „Pierścień Nibelunga”. W 1882 r. Pierścień został pokazany w Londynie, aw 1883 r., zaledwie kilka miesięcy po śmierci Wagnera, w Wenecji, mieście, w którym nie było już kompozytora.

Od 1894 roku rosyjskie teatry zaczęły wykonywać odrębne opery cyklu. Cały „Pierścień Nibelunga” został wydany w Teatrze Maryjskim w 1907 roku. Od 2003 r. Tetralogia jest dziś częścią repertuaru teatru.

„Pierścień Nibelunga” w filmie

Muzyka tetralogii, zwłaszcza słynny „Flight of the Valkyries”, jest bardzo pożądana przez kino. Wśród słynnych filmów, w których brzmi:

• „Minions”, 2015
• „Nymphomaniac: Part 2”, 2013
• „Noc w muzeum - 2”, 2009
• „Keepers”, 2009
• Quantum of Solace, 2008
• „The Blues Brothers”, 1980
• „Apocalypse Today”, 1979
• "8 ½", 1963

Pierścienie Nibelung z ostatnich lat można zobaczyć na DVD:

• Przedstawienia Metropolitan Opera, 2011, reżyser R. Lepage. W głównych partiach: B. Terfel (Wotan), D. Hunter Morris (Siegfried), D. Voigt (Brünnhilde)
• Spektakle Gran Theatre di Liceo, 2004, reż. G. Kupfer. W głównych partiach: F. Struckman, D. Treleaven, D. Polaski
• Występy festiwalu Bayreuth, 1993, reżyser G. Kupfer. W głównych partiach: D. Tomlinson, Z. Eruzal, A. Evans
• Przedstawienia Metropolitan Opera, 1990, reżyser B. Large. W głównych partiach: D. Morris, Z. Eruzal, H. Berens

Cztery opery cyklu tworzą jedną całość, ale jednocześnie są bardzo różne w nastroju i gatunku - tutaj są teksty, romans, bohaterstwo i tragedia. Uosabiali wszystkie etapy życia, kreatywności i przekonań. Richard Wagner. "Pierścień Nibelunga„- nie tylko epickie, ale pod wieloma względami filozoficzne i biograficzne płótno jednego z największych twórców w historii muzyki.