Legenda Charango
Charango to narodowy instrument muzyczny Indian Ameryki Łacińskiej. Jest teraz wykonany z solidnego kawałka drewna, a wcześniej zbroja pancernika służyła jako rezonator ciała. A oto dlaczego.
Dawno temu w górach Boliwii mieszkał stary pancernik Kirkincho. Jego pasją była muzyka. Ranek spędził w pobliżu dużej szczeliny w skale, gdzie wiatr grał jego melodie, a wieczorem spieszył się, by słuchać żab na stawie. Z entuzjazmem cieszył się ich piosenkami, w tajemnicy marząc o nauce śpiewania w ten sam sposób. Ale zieleni mieszkańcy stawu śmiali się tylko z Kirkincho, nazywając go głupim.
Pewnego dnia pancernik, który spędził wieczór jak zawsze na brzegu stawu, zobaczył chłopca. Szedł ścieżką obok i niósł klatkę z kanarkami. Jak śpiewały te żółte stworzenia natury! Kirkincho był tak wstrząśnięty ich śpiewem, że natychmiast rzucił się na chłopca. Przez kilka godzin pobiegł za nim, aby przedłużyć chwilę przyjemności. Ale chłopiec szedł bardzo szybko - pancernik był wyczerpany i postanowił kontynuować podróż po chwili. Położył się na piasku, aby odpocząć. Dopiero w nocy Kirkincho czuł się pełen energii, ale odgłos kanarków już dawno zniknął. Musiałem wrócić.
Po powrocie do domu pancernik postanowił spojrzeć na indyjskiego czarodzieja Sebastiana Mamani. „Naucz mnie śpiewać tak, jak śpiewają kanarki” - zapytał. Mamani zgodziła się spełnić pragnienie starego pancernika, zamiast prosić o życie.
Następnego ranka Don Sebastian podszedł do stawu, wypełniając przestrzeń niesamowitą pieśnią. Żaby ze zdumienia skoczyły na brzeg, kiedy zobaczyły czarodzieja Kirkincho w ich rękach. Każdy rozpoznany w pancerniku utalentowanego piosenkarza. Ale, niestety, była to mała indyjska gitara charango, którą wykonał Sebastian Mamani. Po prostu przyczepił drewnianą rączkę do muszli Kirkincho i pociągnął za sznurki. Bez magii, z wyjątkiem niesamowitych dźwięków muzyki rozprzestrzeniających się po ziemi Boliwii.
Zostaw Swój Komentarz