Mit o flecie

Mit o flecie

Kiedy Atena, bogini wojny i mądrości, dowiedziała się o romansie między Posejdonem a Meduzą dziewicy morskiej, zamieniła tę ostatnią w potwora z szokiem węży na głowie. Siostra Meduzy nie była pozbawiona kary. Doświadczenie gniewu bogini miało Spheno i Euryale.

Ale prosta kara nie wystarczyła Athenie. A potem rozkazała Perseuszowi, aby przyniósł głowę Meduzy Gorgonom. Śmierć jej siostry była tragedią dla Evrialy'ego i Spheno. Atena usłyszała ich jęki i postanowiła stworzyć instrument muzyczny, który powtórzyłby gorzki płacz sióstr. W tym celu wzięła kość jelenia i zrobiła podwójny avlos lub flet. Wraz z nim poszła na święto bogów, gdzie zagrała zgromadzoną tragedię.

Przestań grać, Atena usłyszała śmiech Hery i Afrodyty. To spowodowało oszołomienie bogini: nie mogła zrozumieć powodów ich zachowania. Spacerując po potoku z avlos w jej rękach, Atena zwróciła uwagę na swoje odbicie podczas gry. Policzki miała spuchnięte, a twarz miała brzydką. W gniewie rzuciła flet i przeklęła wszystkich, którzy ją dotykają.

Klątwy bogini nie boją się pasterza Marsha. Znalazł flet i zaczął na nim grać tragiczne melodie, zmuszając innych do podziwiania jego gry. Powszechna radość sprawiła, że ​​Marsyas stał się dumną, chełpliwą młodzieżą. Jego duma przeszła wszystkie granice, gdy sam wzywał Apollo do rywalizacji.

Bóg światła przyjął wyzwanie i zaczął grać na złotym kitharze. Cudowne dźwięki wypełniały przestrzeń wokół. Następnie prawo do gry przeszło do Marcii. Jego muzyka nie była gorsza, ale zwycięstwo nadal przyznawano bogu o złotym głosie. Po zakończeniu zawodów Apollo nakazał bezczelnemu pasterzowi powieszenie go za ręce, aby nigdy więcej nie mógł zagrać na flecie.