I. Brahms „Tańce węgierskie”: historia, wideo, treść, ciekawe fakty, słuchaj

Johannes Brahms „Tańce węgierskie”

Tańce węgierskie Johannesa Brahmsa są niezwykłą muzyką do klasycznej percepcji. Każdy element jest wyjątkowy, ponieważ przekazuje wszechstronność narodowego węgierskiego smaku. Wolność i temperament wychwytują słuchacza od pierwszego dźwięku. Możesz zapoznać się z historią tworzenia, przeczytać ciekawe fakty i posłuchać muzyki wykonywanej przez najlepszych muzyków naszych czasów na naszej stronie internetowej.

Historia stworzenia

W 1853 roku Johannes Brahms udał się w trasę koncertową po Niemczech z utalentowanym węgierskim skrzypkiem Ede Remeni. Znajomość muzyków miała miejsce w 1849 roku. Potem Remeni po raz pierwszy przyjechał do Hamburga w trasę. Entuzjazm, miłość do własnego biznesu i niesamowita umiejętność podziwiali wszystkich, którzy słyszeli prawdziwie magiczną grę Ede. Słynął z temperamentnych improwizacji na tematy tańców ludowych. Następnie Brahms poznał muzyka. Po wycieczce do Paryża zimą 1852 r. Remeni znów był w Hamburgu i zaprosił Johannesa, by pojechał z nim po Niemczech.

Trasa obejmowała wizyty znanych muzyków: Liszta i Schumanna. Pierwszym ważnym punktem podróży był Hanower. Po drodze muzycy koncertowali w małych niemieckich miastach - Vincennes, Lüneburg, Celle. Nie sposób przekazać, jakie jasne wrażenia wypełniły młodego Brahmsa. Razem z Ede szli dużo pieszo, zapoznali się z mieszkańcami, mogli spontanicznie urządzić improwizowany nocny koncert. Słuchacze byli zachwyceni muzyką. Ludzie tłoczyli się, bawili i czerpali przyjemność z tego, co słyszeli.

Zewnętrznie muzycy byli bardzo różni: mroczni i energiczni Remeni i niebieskoocy blond Brahmowie. Stworzyli tylko widoczny kontrast. W pracach podkreślono wewnętrzny temperament. Gra w zespole pozwoliła zademonstrować prawdziwy charakter Brahmsa, ujawniła jego kunszt i charyzmę. Mimo że program został zatwierdzony, Brahms grał bez nut, nawet nie zabrał ich ze sobą, co ponownie oznaczało i dodawało do koncertu poczucie improwizacji. Tak często wykonywane melodie ludowe nie były nawet nagrywane. Później staną się sławnymi „tańcami węgierskimi”. Podróż pozostawiła niezliczone ciepłe wspomnienia z życia turystycznego, publiczności. Po 16 latach kompozytor nagra pierwsze dziesięć tańców na cztery ręce fortepianu, w ciągu roku będzie gotowych 11 kolejnych kompozycji. W 1869 roku wydane zostaną dwa zeszyty, które przyniosą kompozytorowi wielką sławę. Praktycznie każdy z instrumentem w domu zacznie grać cztery ręce z kompozycjami wirtuozowskimi.

W 1872 roku autor powraca do ulubionego „tańca węgierskiego” i tworzy aranżację na dwie ręce pierwszego zeszytu, a za osiem lat układ drugiego notatnika będzie gotowy, a trzeci i czwarty zostaną ukończone.

W 1874 roku autor postanowił zorganizować trzy liczby: №1, 3 i 10. Przez całe życie Johannes Brahms zachował miłość do muzyki węgierskiej. Dla niego ten kraj stał się symbolem wolności i emancypacji ducha. Tak więc w 1861 roku pojawią się wspaniałe wariacje na temat węgierskiej piosenki.

Ciekawe fakty

• Ede Remeni jest pierwszym skrzypkiem, któremu udało się wydobyć sztukę verbunkosch i chardash jako program koncertowy. Był popularyzatorem narodowej muzyki węgierskiej w Europie, a następnie Ameryce. Ede udało się zrobić coś niemożliwego: rozpalić ognistą cygańską pasję w powściągliwych i mierzonych Europejczykach i Amerykanach.
• Tańce węgierskie miały znaczący wpływ na rozwój muzyki ragtime i muzyki amerykańskiej w ogóle. Silne wrażenie ze słuchania esejów wywarł Scott Joplin, który chwalił twórczość Brahmsa.
• Twórczy związek Brahmsa i Remeni istniał przez stosunkowo krótki czas. Według kompozytora muzyk miał zbyt wiele chytrości, kłamstw i pretensji. Brahms zawsze doceniał ludzi za szczerość i życzliwość i nie tolerował żadnej innej postawy. Wszystkie niezbędne cechy, które znalazł w Józefie Joachimie. Z utalentowanym skrzypkiem spotkał się podczas podróży do Hanoweru. W przyszłości Joachim stworzy aranżację „Węgierskich tańców” na skrzypce i fortepian. Towarzysz będzie wierny Brahmsowi do końca życia.
• W sumie są 4 zeszyty „Węgierskich tańców”.
• Najbardziej znane kompozycje to nr 1 i 5. Wiadomo, że melodie tych kompozycji należą do węgierskiego kompozytora Bela Köhler. Brahms nie znał tego i uważał narodowy folklor muzyczny.
• Nr 11, 14, 16 są całkowicie napisane przez autora, w tym melodię. We wszystkich innych pokojach autor cytuje prawdziwą węgierską tradycyjną muzykę.
• Wiadomo, że czeski kompozytor Antonin Dvořák selektywnie zaaranżował „tańce węgierskie”, co poważnie wpłynęło na jego dalszą pracę. Wcześniej kompozytor napisał zbiór „tańców słowiańskich”.

Wersje orkiestrowe

• Orkiestracja autorska tańców 1874 nr 1, 3, 10. W numerze 10, podczas wykonywania orkiestracji, Brahms zmienił ton z E-dur na F-dur, podnosząc utwór do półtonu. Aranżacja została wykonana na prośbę wydawcy.
• W 1880 roku Antonín Dvořák został zainspirowany dziełem Brahmsa i stworzył orkiestrację czwartego zeszytu, który zawierał numer 17 - 21.
• W 1881 roku niemiecki kompozytor i aranżer Albert Parlou postanowił stworzyć aranżacje dla tańców od 11 do 16 liczb, a także piątej i szóstej liczby.
• W 1894 roku szwedzki kompozytor Andreas Hallen ukończył orkiestrę tańców o numerach 2, 3, 7.
• W 1908 roku rosyjski nauczyciel muzyki, a także brat słynnego artysty Konstantina Yuona, Pavel Fyodorovich Yuon zaaranżowali węgierski taniec numer 4.
• W 1955 roku austriacki kompozytor, pianista i nauczyciel Robert Shollum, który napisał w stylu neoklasycznym, postanowił stworzyć niezwykłe wersje orkiestrowe trzech tańców o numerach 4,8 i 9.
• Również w XX wieku tańce węgierskie nr 8 i 9 zostały przesunięte na orkiestrę za pomocą utalentowanego austriackiego kompozytora i muzykologa Hansa Galyi. W przyszłości naukowiec napisze interesującą książkę „Brahms. Wagner. Verdi. Three Masters - Three Worlds”, która zostanie opublikowana w Rosji w 1986 roku.
• Utalentowany skrzypek i oddany przyjaciel Johannesa Brahmsa Joseph Joachim stworzył mistrzowskie aranżacje na cały cykl utworów na skrzypce i fortepian.
• Ostatnio Ivan Fisher zaaranżował wszystkie tańce węgierskie.

Treść

„Hungarian Dances” to zbiór utworów muzycznych składających się z czterech zeszytów. Brak wyraźnej numeracji pozwala autorowi podkreślić, że autorem są ludzie, a on jest tylko tłumaczem. Pierwszy, drugi i czwarty zeszyt tradycyjnie zawiera pięć esejów, trzeci zawiera sześć prac.

Taniec numer 1, napisany elegijną tonacją g-moll, to węgierski taniec ludowy - chardash, wielu badaczy twierdzi, że jest to powolny rodzaj rzęs. Pokój kontrastuje z nastrojem i strukturą, co w pełni odpowiada klasycznej dwuczęściowej formie. Pierwsza część numeru ma odcień melancholii, żałuje przeszłości, wolne tempo podkreśla charakter utworu. Druga część ma poruszający, wesoły nastrój. Na tle prezentowanego wcześniej materiału muzycznego ostre rytmy brzmią jeszcze przyjemniej i zabawniej. Szczególnie wdzięcznie brzmi kompozycja w wersji orkiestrowej.

Taniec węgierski numer 1 (słuchaj)

Numer tańca 2 napisane kluczem d-moll. Orientacja gatunkowa to chardash. Leniwa melodia przechwytuje i zabiera słuchacza od pierwszego dźwięku. Motyw wibracyjny ma szeroki zakres dźwięków, co czyni go szczególnie interesującym i wytłoczonym.

Numer tańca 3 ma główny klucz - w F-dur. Jasny i wesoły charakter określa tradycyjny węgierski taniec weselny w muzyce. Uczucie świętowania jest obecne w całym pokoju.

Taniec węgierski numer 3 (słuchaj)

Numer tańca 4 napisane kluczem f-moll. Na zdjęciach pojawiają się zdjęcia z wakacji. Pomoce wizualne wykorzystywane przez kompozytora podkreślają charakterystyczne cechy muzyki tradycyjnej. Atmosfera verbunkosha towarzyszy od początku do końca. Imitacja ludowych instrumentów węgierskich jest niezwykła.

Numer taneczny 5 to najbardziej znana i kolorowa kompozycja. Oryginalna tonacja - fis-moll. Gatunek natury tematu - chardash jest wyraźnie widoczny. Kropkowany rytm daje muzyczny wzór ostrości i dynamiki. Kontrastujący środek pasuje organicznie do ogólnej kompozycji.

Taniec węgierski numer 5 (słuchaj)

Numer tańca 6 - To żywy przykład miniatury w prawdziwych węgierskich tradycjach. Tonalność Des-dur podkreśla dynamikę i błyskotliwość węgierskiego tańca ludowego. Zmieniająca się dynamika, tempo sprawiają, że muzyka jest żywa i zabawna. Gęste akordy w połączeniu z prostą, humorystyczną melodią odzwierciedlają cechy chardashu. Użycie talerzy i bębnów w wersji orkiestrowej tworzy atmosferę luksusowych uroczystości.

Taniec węgierski numer 6 (słuchaj)

Numer tańca 7 ma klucz A-dur. Pismo pogrąża się w życiu Cyganów kochających wolność. Utwór ma ognisty temperament i niesamowicie szybką zmianę stanu emocjonalnego.

Numer tańca 19 wchodzi do czwartego zeszytu i jest napisany kluczem B-dur. W czasach Brahmsa liczba była prawdziwym hitem, wszyscy go znali, bez względu na wiek i bogactwo. Postać przypomina rzekę, której przepływ zmienia się wraz z kierunkiem wiatru. Spokojny, miarowy ruch natychmiast zamienia się w burzliwy, ognisty strumień emocji. Muzyka dosłownie przenika jasne światło słoneczne.

Praktycznie wszystkie kompozycje obfitują w techniki charakterystyczne dla muzyki węgierskiej, do których należą przerywany, nierówny rytm, przewaga wydłużonych sekund, dająca początek specjalnej skali, zwanej skalą cygańską.

Wykorzystanie muzyki w kinie

Reliefowe utwory muzyczne często można usłyszeć zarówno w nowoczesnym kinie, jak iw arcydziełach kina. Najpopularniejszy numer tańca 5.

Kreacja mistrza - „Węgierskie tańce” - to prawdziwa sztuka. Nie zniknie przez wieki. Błyszcząca, wirtuozowska muzyka rozgrzała serca słuchaczy w odległym 1853 roku, a także ogrzeje w XXI wieku. Filigranowe i ożywione kompozycje pokazują smak kraju. Ulice Budapesztu ożywają słuchaczowi, ludzie w szczegółach wydają się żywymi obrazami życia takich wolnych ludzi.