Opera „Demon”: treść, wideo, ciekawe fakty, historia

A. Rubinstein opera „Demon”

M.Yu. Lermontow napisał wiersz „Demon” przez 10 lat, kończąc go dosłownie sześć miesięcy przed śmiercią. Atrakcyjna siła tej pracy była tak silna, że A.G. Rubinstein stworzył na podstawie pełnej 3-aktowej opery w zaledwie 3 miesiące.

Podsumowanie opery Rubinstein ”Demon„i wiele ciekawych faktów na temat tej pracy przeczytanych na naszej stronie.

Podsumowanie „Demon”

Podczas burzy w górach Kaukazu chór złych duchów wzywa demona do zniszczenia piękna świata Bożego. Demon mówi o swojej nienawiści do wszechświata i odrzuca prośbę Anioła o pojednanie z niebiosami.

Tamara idzie nad rzeką. Tam Demon ją widzi i zakochuje się. Obiecuje dziewczynie, że cały świat będzie u jej stóp, jeśli podzieli jego miłość. Tymczasem książę Synodal idzie na ślub z Tamarą, ale jego ścieżka jest zablokowana przez osuwisko. Podczas gdy on śpi, jest demonem, przewidującym kłopoty. Karawana synodu zostaje zaatakowana przez Tatarów, pojedynek kończy się wraz ze śmiercią księcia. Prosi sługę o dostarczenie ciała pannie młodej.

Przygotowania do ceremonii ślubnej rozpoczęły się już w zamku Hudala, ale wieść o opóźnieniu w karawanie pana młodego. Tamara czuje, że demon jest gdzieś w pobliżu. Kiedy ciało synodalne zostaje przyniesione do zamku, nadal słyszy straszny i jednocześnie przyciągający głos i chce znaleźć zbawienie w klasztorze. Demon idzie za nią i tam, mając nadzieję, że miłość, która w nim płonie, otworzyła jego duszę na dobre. Anioł próbuje go powstrzymać, ale Demon jest tak zdeterminowany, że się wycofuje.

Tamara modli się w swojej celi, ale cały czas kieruje swoje myśli ku Demonowi, którego widzi w snach. Nagle demon pojawia się przed nią, błagając o miłość. Nie może oprzeć się jego urokom. Widząc to, Demon całuje dziewczynę, ale wyrywa się z jego ramion i spada martwy. Anioł zabiera jej duszę do nieba, a Demon skazany jest na wieczną samotność.

Zdjęcie

Ciekawe fakty

• S. Rachmaninow przypomniał jeden z występów w Teatrze Bolszoj. Na konsoli była AG. Rubinstein, w sali była znana moskiewska publiczność. Na drugim zdjęciu, po podniesieniu kurtyny, stało się oczywiste, że scena jest słabo oświetlona. Rubinstein zatrzymał orkiestrę i wyraził swoje niezadowolenie z ilości światła. Po włączeniu wszystkich reflektorów konduktor kontynuował występ.
• A.G. Rubinstein napisał 13 oper, część po niemiecku. Jego częstą praktyką było tłumaczenie oper na niemiecki i sprzedawanie ich niemieckim teatrom. Planował także zrobić „demona”, jeśli nie został przyjęty do inscenizacji w Rosji. Dzisiaj „Demon” jest najpopularniejszą operą kompozytora, reszta praktycznie nie jest wykonywana.
• I. Melnikov i F. Komissarzhevsky śpiewali razem i na premierze "Borys Godunow" Mn Musorgski - odpowiednio strona tytułowa i pretendent.

• Viskovatov Rubinstein zamówił kolejne libretto, według „Terrible Revenge” Gogola. Udało mu się stworzyć 3 z 5 akcji, ale po konflikcie z kompozytorem przestał pracować i stanowczo odmówił udzielenia mu tego, co napisał.
• Ostatnie spektakle „Demon” w dwóch stolicach wystawili reżyserzy dramatyczni - M. Efremov w 1999 r. W „Nowej Operze”, G. Trostyanetsky w 2008 r. W Teatrze Muzycznym im. K.S. Stanisławski i V.I. Nemirovich-Danchenko i L. Dodin w 2003 roku w Teatrze Maryjskim.

Najlepsze liczby z opery „Demon”

„Do Not Cry, Child” - aria Demona (słuchaj)

„Na oceanie powietrza” - romans demona (słuchaj)

„Noc jest ciepła, noc jest cicha, nie mogę spać” - romans Tamary (słuchaj)

Historia tworzenia i produkcji „The Demon”

W 1871 roku Anton Grigorievich Rubinstein postanowił napisać operę na fabule jednego ze swoich ulubionych utworów - „Demon” Lermontowa. Poszukiwania libretta doprowadziły go do A. Maikova, a następnie do Ya. Zgodził się, choć nie bez wahania - potrzeba poprawienia sylaby Lermontowa wydawała mu się niemal świętokradztwem. Trudności ze współtworzeniem wyszły na jaw natychmiast - Rubinstein spieszył się z przedstawieniem opery teatrowi na następny sezon, czyli mniej niż sześć miesięcy po rozpoczęciu pracy, a Viskovat nie mógł pisać w tym tempie. Jednym z jego głównych warunków było ukończenie libretta i dopiero potem przekazanie go kompozytorowi. Ale niecierpliwy Rubinstein prawie codziennie pojawiał się w jego domu, dosłownie wyrywając tekst spod pióra. Doszło do tego, że sam napisał wiele scen. Następnie współautorzy podzielili przestrzeń - Viskovatov udał się do Berlina, a w pracy korespondencyjnej było dość niedogodności. Wreszcie, 15 sierpnia, spotkali się. Rubinstein zagrał trzeci akt, zgodnie z którym stało się jasne, że całkowicie przerobił wszystkie libretta, a teraz Viskovatovowi wydawało się, że jest śmieszne, nielogiczne, a czasem prymitywne. Namówił kompozytora, by przełamał wynik i wszystko powtórzył. Ale Rubinstein odmówił. Z kolei Paweł Aleksandrowicz odmówił zapisania się do tej pracy i poprosił o nie wydawanie libretta prasie bez jego ostatecznej wizy.

W międzyczasie nadszedł wrzesień i Dyrekcja Imperial Theatres otrzymała kompletny „Demon” do rozpatrzenia. Pierwszy werdykt w sprawie opery - odmówić produkcji ze względu na jej antyreligijny charakter. Rok później, kiedy Anioł został przemianowany na Dobrego Geniusza i usunął wszystkie symbole kultu, cenzor zgodził się na „Demon”. Wydano partyturę i libretto, na obu pojawiło się nazwisko Viskovatova, choć nigdy nie otrzymał ich do ostatecznej korekty. Rubinstein twierdził jednak, że polecił swojemu wydawcy muzycznemu Basselowi wysłanie libretta do Dorpatu. W uznaniu Viskovatova, który już przeczytał wydrukowaną kopię, napisał tylko pierwszy akt opery, pozostałe dwa tworzą chaotyczną kompilację swojego tekstu, oryginalne wiersze Lermontowa i dodatki samego Rubinsteina.

Ostatecznie 13 stycznia 1875 r. Odbyła się premiera. W spektaklu wzięli udział czołowi soliści: Ivan Melnikov (The Demon), Wilhelmina Raab (Tamara), Fedor Komissarzhevsky (Synodal). Książę Hudal śpiewał prawdziwie legendarny bas Osip Petrov - był pierwszym wykonawcą partii Ivana Susanina w „Życie króla„, Ruslana w”Rusłana i Ludmiła„Glinka. Mimo takiej kompozycji publiczność nie była zbyt pod wrażeniem opery, krytyka wcale nie była sympatyczna. Częściowo w ich słowach było ziarno prawdy,„ Demon ”to najsłynniejsza opera Rubinsteina, ale w części muzycznej ma luźną partyturę i niewymowna orkiestracja Wiersze Viskovatovej były wyśmiewane, nikt nie wiedział, że nie ma nic wspólnego z niektórymi z nich.

Nękanie w prasie skłoniło librecistę do napisania listu do Rubinsteina z prośbą o publiczne potwierdzenie jego zmian w libretcie. Kompozytor zignorował go, jak kilka innych. Następnie Viskovatov przemówił w gazecie „Voice”, gdzie szczegółowo opisał sytuację. Rubinstein nie wdał się bezpośrednio w dialog, ale poprosił tego samego Bassela o obalenie zarzutów w Golos. Jedyne, co Viskovatov zdołał zrobić, to usunąć swoje nazwisko z libretta. W ten sposób stracił jednak część należnej mu opłaty, którą Teatr Maryjski zapłacił po premierze Demona, prawnie jedynym autorem, a zatem i odbiorcą pieniędzy, został Rubinstein. Kompozytor postanowił zachować całą kwotę dla siebie, ponieważ librecista nie zwrócił mu wcześniej swojego długu. Kilka lat później Anton G. wyznał, że nie przerobił opery przede wszystkim dlatego, że przestał go interesować. Nie byłby w stanie pisać muzyki z tą samą inspiracją.

„Demon” odrodził się, gdy PA wystąpiła w tytułowej roli. Khokhlov, który stworzył przeszywający, smutny i romantyczny obraz. F.I. Chaliapin uważał śpiewaka za swojego nauczyciela, więc ta partia później stała się liderem w jego repertuarze. W całej historii opery Teatr Maryjski przedstawił ją 6 razy, dwukrotnie przed rewolucją, trzy razy w czasach sowieckich. Ostatnia produkcja miała miejsce w 2003 roku.

„Demon” w kinie

W 1960 roku ukazał się operowy film „The Demon”, w którym główne role zagrali Georg Ots (The Demon), Sergey Lemeshev (The Prince Synodal) i Olga Kashevarova (Tamara). W czasie zdjęć Lemeshev miał 58 lat, a Kashevarova 55 lat. Film nakręcił Witalij Golovin, syn słynnego śpiewaka operowego Dmitrija Golovina. W latach trzydziestych mieszkali w tym samym domu z V.E. Meyerhold i zostali fałszywie oskarżeni o zabójstwo swojej żony Z.N. Reich. Witalij Golowin spędził 8 lat w obozach i został zrehabilitowany w 1953 roku. „The Demon” to jego pierwsza praca w telewizji.

Do 2015 r. Nie było innych krajowych wersji ekranowych ani wersji wideo opery, kiedy kanał Kultura TV nagrał pół-performance „Demon” w Moskiewskiej Sali Koncertowej PI. Czajkowski, poświęcony 140 rocznicy jego premiery. Reżyserem był D. Bertman pod dyrekcją M. Tatarnikova. Główne partie były zajęte: D. Hvorostovsky (Demon), A. Grigoryan (Tamara), I. Morozov (Prince Synodal). Partia Anioła, zwykle występująca za sceną, uzyskała tutaj widoczny obraz, w którym zwykły kontralt zastąpił kontratenor V. Wołkow.

Wśród zagranicznych produkcji można wymienić występ Łotewskiej Opery Narodowej (2004), w którym śpiewali S. Izyumov (Demon), K. Opolais (Tamara), G. Rungis (Sinodal).

Opera, stworzona pod wpływem uczuć, okazała się bardzo nierówna jakościowo - obok genialnych romansów o tytułowym charakterze, dramatycznie słabe epizody i nieuzasadnione długości muzyczne współistnieją. Nie ma jednak rosyjskiego barytona, który nigdy nie wykonywał arii. Demon - są pełne uczuć, niezapomnianych melodii i możliwości wykazania się umiejętnościami wokalnymi.