Operetka „Wesoła wdowa”: treść, wideo, ciekawe fakty, historia

F. Legar operetta „Wesoła wdowa”

„Wesoła wdowa” to nowy kierunek operetka, dzieło napisane w gatunku tragikomedii. Lehar napisał to, próbując nadać poważny sens łatwemu gatunkowi, aby zmusić widza do myślenia, zmartwienia. Pomimo dużej liczby śmiesznych, ironicznych epizodów, później zaczęli to mówić Legar przyniósł łzy operetkowe. Po tej pracy 35-letni kompozytor zyskał światową sławę, otrzymał wiele nagród i zamówień. Operetka została przetłumaczona na 10 języków. Istnieje również wiele wersji filmowych i baletowych. W środku fabuły oczywiście historia miłosna. Po tym widz zaczyna mocno wierzyć w istnienie wzniosłych uczuć, nad którymi ani czas, ani pieniądze nie mają władzy.

Podsumowanie operetki LeharaWesoła wdowa„i wiele ciekawych faktów na temat tej pracy przeczytanych na naszej stronie.

Podsumowanie

Małe księstwo cierpi z powodu długów i braku pieniędzy. Jego ambasador w Paryżu dowiaduje się, że jedno z najbogatszych nazwisk w księstwie straciło głowę rodziny. Młoda wdowa stała się jedynym spadkobiercą ogromnej fortuny. Jeśli poślubi cudzoziemca, jej miliony będą na zawsze unosić się za granicą.

Ambasador postanawia przedstawić ją hrabiemu Danilo, który pracuje jako sekretarz w ambasadzie, ale okazało się, że młodzi ludzie znali się od dawna. Kiedyś między nimi zrodził się namiętny romans. Rodzina Danilo sprzeciwiała się ich związkowi, ponieważ Gann był córką prostego młynarza. Młody mężczyzna został wysłany do Paryża, a dziewczyna wyszła za mąż za starszego milionera.

Po spotkaniu w Paryżu pozornie zapomniane uczucia zalały młodych ludzi. Duma, uraza, obecna różnica w statusie społecznym powodują wiele niesamowitych intryg. Kochankowie są w niezwykłej sytuacji, ich uczucia muszą być sprawdzane nie tylko przez czas.

Danilo wyznaje swoją miłość Hannie dopiero po tym, jak dowiaduje się o warunkach testamentu: jeśli młoda wdowa się ożeni, straci wszystkie swoje miliony. Earl nie zaoferował jej ręki i serca, żeby nie zostać uznanym za innego łowcę posagów. Danilo zostanie odpowiednio wynagrodzony za swoją prawdziwą miłość i bezinteresowność: pod tą samą wolą wszystkie pieniądze zostaną przekazane nowym wybrańcom „wesołej wdowy”.

Zdjęcie:

Ciekawe fakty

• Leharowi zaproponowano 5000 koron za odmowę pracy nad operetką, ponieważ reżyserzy nie lubili muzyki młodego autora.
• Aktorzy Teatru An der Vin stanęli w obronie kompozytora i postanowili ćwiczyć nową operetkę w nocy po spektaklu.
• Mizzi Günther i Louis Troyman, którzy mieli zagrać główne role, byli zachwyceni operetką, usilnie namawiali kierownictwo teatru, aby Franz Lehar kontynuował pracę.
• Operetka „Wesoła wdowa” uważana jest za najlepszą pracę Lehar. Jej produkcje były najliczniejsze. Na przykład, tylko w Krasnodar w 1955 r. Występ został pokazany 48 razy, w 1979 r. - 318 razy.

• Rachmaninow Uwielbiałem operetkę. Po wysłuchaniu jej po raz pierwszy powiedział: „Chociaż jest napisany teraz, ale także genialny, rzecz jest wspaniała!”.
• Majstrując przy Attaché z ambasady, libreciści dokonali pewnych zmian: niemieckie księstwo stało się Czarnogórą, wszystkie nazwiska zostały zamienione na słowiańskie.
• W czasie pisania Czarnogóra miała ogromny dług narodowy wobec Austrii, o czym wspomniano w sztuce w ironicznym stylu.
• W Rosji operetka nie została natychmiast przyjęta. Rosyjska publiczność, podobnie jak krytycy, potraktowała premierę całkiem fajnie. Przedstawienie zostało pokazane w Petersburgu w 1906 roku. Tylko w 52 roku z rzędu, reprezentacja (przez prawie 2 miesiące) operetka została uznana za „symbol Petersburga”.
• W 1910 r. Wesoła wdowa okrążyła glob.

Popularne arie i liczby:

Piosenka Ganny o Vila „Nun lasst uns aber wie daheim” (posłuchaj)

Duet Hanny i Danilo „Dummer, dummer Reitersmann” (posłuchaj)

Walc „Bei jedem Walzerschritt” (posłuchaj)

Historia stworzenia

W 1961 roku dramaturg Henri Meliac zaprezentował światu komedię „Attache of the Embassy”, która zadebiutowała w teatrze Vaudevil w Paryżu. Ciągle poszukując nowych pomysłów, kierownictwo wiedeńskiego teatru An der Wien postanowiło umieścić operetkę na tej zapalającej, niezwykłej historii. Libretto zostało napisane przez Victora Leona i dramatopisarza Leo Steina, a pisanie muzyki powierzono Richardowi Heubergerowi.

Zaledwie rok później honorowy nauczyciel, dyrygent i kompozytor Heuberger przyniósł pierwszy akt. Po wysłuchaniu wszystkich stało się jasne, że w jego autorstwa nie będzie żadnej sensacyjnej, nowej operetki. Kontrakt został przerwany, a tworzenie muzyki powierzono Leharowi. Prace zakończono latem 1905 roku. Dyrektorzy w ogóle nie lubili dyrektorów teatru, tylko dzięki Victorowi Leonowi, który był w stanie przekonać kierownictwo, a także aktorom teatru, muzyka Lehara pozostała w tej pracy i cieszy nas oryginalnością, jasnymi kolorami, pięknem kombinacji dźwięków.

Nazwa operetki powstała przypadkiem. Wielu współczesnych dręczyło pytanie „Dlaczego jest fajnie, ponieważ Ganna miała bardzo różne cechy charakteru?” W tamtych czasach wdowy wielu urzędników państwowych cieszyły się przywilejem bezpłatnych biletów na występy. Z czyimiś lekkimi rękami, te panie zaczęły być nazywane uciążliwymi, uciążliwymi wdowami. Słysząc ten pseudonim, Legar powiedział: „I będziemy mieli wesołą wdowę!„. W języku niemieckim te dwa słowa różnią się tylko jedną literą.