Johann Strauss: biografia, interesujące fakty, sztuka, wideo

Johann Strauss

„Muzyka dla stóp” przez cały czas traktowana jest protekcjonalnie. Symfonie, oratoria, operę uznawano za gatunki szlachetne, a walce, kwadryle, polkę - rozrywkowe, a więc drugorzędne. Ta sytuacja na zawsze zmieniła Johanna Straussa, który jest zasłużenie nazywany „Królem Walca”. Wybitny kompozytor, autor popularnych operetek, zdołał podnieść muzykę taneczną do niedostępnych dotąd wysokości symfonicznych. Jako założyciel walca wiedeńskiego stworzył takie urocze „perły” muzyczne, które nigdy nie stracą swojej atrakcyjności.

Krótka biografia Johanna Straussa i wiele ciekawych faktów dotyczących kompozytora można znaleźć na naszej stronie.

Krótka biografia Straussa

Johann Strauss urodził się w Wiedniu 25 października 1825 roku. Jego ojcem i pełnym imiennikiem był słynny austriacki kompozytor. Strauss Sr. nie chciał synów kariery muzycznej, zabronił im komponowania muzyki i nauki gry na skrzypcach. Jak na ironię, wszyscy trzej jego synowie z Anny Streim stali się kompozytorami, pomimo jego ostrego oporu. Tak więc mały Johann potajemnie od ojca, który często koncertował za granicą, wziął skrzypce i nauczył się grać na własną rękę. Matka wspierała hobby swojego syna.

Nawet wstąpiwszy do Wyższej Szkoły Handlowej i pracując jako księgowy, Johann nie przestawał uczyć się muzyki. Zgodnie z biografią Straussa z 1844 r., Mając genialne rekomendacje od swoich nauczycieli, postanowił uzyskać licencję na prowadzenie orkiestry. Dla wpływowego ojca nie mógł on ingerować w karierę syna, Anna złożyła wniosek o rozwód - do tego czasu Strauss senior miał przez kilka lat drugą rodzinę. Na tle tego dramatu Johann zebrał własną orkiestrę, a gdy 5 lat później jego ojciec zmarł nagle, zaprosił swoich muzyków do współpracy z nim.

Podróżując po Europie ze swoimi pracami, Strauss staje się tak popularny, że dołącza zarówno do swoich braci, Josepha i Edwarda, do działalności koncertowej. W Austrii młody kompozytor otrzymuje wszystkie uprawnienia dworskie swojego ojca. Od 1856 roku jest stałym gościem w Rosji. Zostań tradycyjnym letnim wejściem na stację kolejową Pavlovsky. Pierwsze poważne uczucie kompozytora związane jest z naszym krajem. Olga Smirnitskaya została jego wybranką, poprosił ją o ręce, ale nie uzyskał zgody rodziców dziewczynki. Złamane serce króla walców zostało uzdrowione przez śpiewaczkę Henriettę Halupetską, która miała siedem dzieci od różnych mężczyzn w czasie ślubu ze Straussem. Małżeństwo przyniosło kompozytorowi nie tylko szczęście i wzajemne zrozumienie, ale także pełne wsparcie jego pracy, którą dostarczył jej mąż.

W 1870 r. Strauss przekazał Edwardowi wszystkie obowiązki sądowe, aby uwolnić czas na pisanie operetek. To był trudny okres w jego życiu - jego matka zmarła zimą, a jego młodszy brat Joseph latem. W 1878 r. Żona kompozytora zmarła, a ledwie przyzwoity pośpiech, półtora miesiąca później poślubił Angelikę Dietrich. Mniej niż pięć lat, ponieważ to małżeństwo zakończyło się rozwodem. Ostatni raz Strauss udał się do ołtarza w ciągu 62 lat. Wybrał Adele Deutsch, ze względu na związek, z którym wielki Austriak zmienił obywatelstwo i religię. Kompozytor nie miał dzieci.

W 1889 roku Strauss opublikował dzieła swojego ojca w siedmiu tomach. Że uważał go za głównego dystrybutora klasycznej wiedeńskiej muzyki tanecznej, która stała się popularna daleko poza granicami ojczyzny. Zawsze, bez cienia zazdrości, szanował talent i zasługi swego ojca, wspierał pracę swoich braci. Maestro zmarł w wieku 73 lat, powodem było zapalenie płuc, które zachorował po złapaniu przeziębienia w drodze do uczczenia 25-lecia Bat. Podczas tego pamiętnego występu ostatni stał za konsolą dyrygenta. 3 czerwca 1899 roku król walców zniknął.

Ciekawe informacje na temat Straussa

• Aby pomieścić ogromną orkiestrę, znaleźć zobowiązania, zaplanować pracę z dwoma braćmi - wszystko to wymagało niesamowitego talentu organizacyjnego, a Johann Strauss niewątpliwie je posiadł. Czuł ducha czasu i zawsze starał się je dopasować. Nawet zaczynając dawać większość sił operetce, kompozytor nie zapomniał o tańcu, przetwarzając dla nich najlepsze melodie z jego występów. Na przykład The Bat dostarczył materiał na 6 numerów tanecznych.
• Do muzyki Straussa powstały dwa balety: Blue Danube B. Fenstera, wystawiony w Leningradzie w 1956 r. I Bat Petera R. Petita dla baletu w Marsylii w 1979 roku.
• Rosyjski libretto „Bat” radykalnie różni się od oryginału. W oryginalnej wersji w kostiumie Nietoperza w piłkę był Falk, nad którym żartował Eisenstein. W wersji N. Erdmana i M. Volpina małżonka Eisensteina Rosalind nosiła Bat.

• Biografia Straussa mówi, że na jedyny wyjazd do USA kompozytor złamał umowę z koleją carską, która zgodziła się na 11 sezon letni w Pawłowsku. W Bostonie Strauss wziął udział w wielkim koncercie, gdzie poprowadził orkiestrę złożoną z 1000 muzyków.
• Dla wersji operetki „Krew wiedeńska”, wystawionej w 2015 r. W Sankt Petersburgu w Teatrze Komedii, tekst napisał satyryk Siemion Altow.

Popularne melodie Straussa

1. "Mieć piękny niebieski Dunaj", 1867

Walc ten został stworzony na zlecenie Wiedeńskiego Towarzystwa Chóralnego i był wykonywany wspólnie z męskim chórem. Tekst do niego napisał Joseph Weil. 23 lata później pojawiła się druga wersja wierszy Franza von Gerneta. Dziś walc jest znakiem rozpoznawczym Wiednia i nieformalnym hymnem Austrii.

2. Walc ”Opowieści o Lasach Wiedeńskich", 1868

Podczas pierwszego wykonania tego walca publiczność zażądała go cztery razy na bis. Jest jednym z kilku dzieł kompozytora, w którym wykorzystywana jest cytra - ludowy instrument austriacki.

3. Walc ”Życie artysty", 1867

Jeden z najbardziej melodyjnych walców Straussa, których motywy były używane nawet w rosyjskiej wersji The Bat, pochodzącej z recyklingu. Występował trzy dni po premierze walca „At the Beautiful Blue Danube”, nie tylko nie zgubił się w cieniu genialnego przeciwnika, ale słusznie zajął miejsce obok niego.

4. Walc ”Wiosenne głosy", 1882

Ten walc wokalny został napisany dla sopranistki Bianchi Bianchi, tekst został stworzony przez Richarda Gene'a. Występ wokalisty okazał się wielkim sukcesem, a nawet włączono go do części w operach Delibesa i Rossiniego. Tak więc „Spring Voices” zaczęło brzmieć na scenie Imperial Vienna Opera, która do tej pory była niedostępna dla muzyki tanecznej.

5. Polka ”Backgammon", 1858

Premiera Polki zmieniła się w sensację, więc nuty jej transkrypcji fortepianowej zostały wydrukowane w pośpiechu - po 4 dniach. Cyrkulacja została dosłownie wymieciona z półek, a także kilka kolejnych przedruków.

Kreatywność Johann Strauss

Jego najwcześniejszy walc ”Pierwsza myśl„Johann Strauss napisał za 6 lat i, co zaskakujące, jego notatki przetrwały do ​​naszych czasów. Pierwszym oficjalnym dziełem kompozytora jest walc”Fraszki„, po raz pierwszy usłyszany na debiutanckim przedstawieniu Straussa jako dyrygenta własnej orkiestry 15 października 1844 roku. Gazety wywołały niesamowitą sensację, także dlatego, że wieczór zorganizowano w kasynie, gdzie często występował Ojciec Straussa. Główną intrygą była 4 prace młodego Johanna, którego ojciec nie pojawił się w debiucie swojego syna i po pewnym czasie całkowicie pozbawił dziedzictwa wszystkich swoich dzieci-muzyków, jednak publiczność, która przyjechała znacznie więcej, niż mogła nawet pomieścić Była zachwycona występem nowej orkiestry i młodego kompozytora, wszystkie liczby były splecione, a „Fraszki” były wykonywane 20 razy!

Już w następnym roku, w 1845 r., Strauss przyjął propozycję zostania dyrygentem 2 pułku wiedeńskich obywateli. To jeszcze bardziej pogarsza konfrontację z ojcem, dyrygentem 1. pułku. Synowi powierzono wykonanie na wielkim otwarciu Odeon, największej wiedeńskiej sali balowej. Jednak Strauss Sr. jednocześnie staje się kierownikiem muzyki i tańca na dworze, co wzmacnia jego pozycję na najbardziej prestiżowych i modnych imprezach tanecznych w Wiedniu. Zaproszenia do małych sal pozostają dla syna, a on podejmuje pierwsze wycieczki na Węgry. Na koncercie w Bodzie przedstawił publiczności „Pest chardash„który przyniósł wszystkim słuchaczom absolutną radość z powodu subtelnego rozumienia węgierskiej muzyki narodowej przez kompozytora.

Orkiestra Straussa była często zapraszana do wieczorów organizowanych przez społeczności słowiańskie. Dlatego w repertuarze kompozytora pojawiło się kilka utworów o motywach wschodnioeuropejskich: „Czeska polka", "Serbski taniec na placu„kwadratowy taniec”Alexander", "Potpourri słowiańskie„Sukces tych prac umocnił bałkańską wycieczkę w 1847 roku.

Rok 1848 upłynął pod znakiem rewolucji europejskiej i Straussa, który wrócił z Rumunii do maja, wspierał buntowników, pisząc „Rewolucyjny marsz„, polka”Liguorean wzdycha„Rewolucja została stłumiona, cesarz Franciszek Józef I doszedł do władzy, a Strauss napisał w odpowiedzi na te wydarzenia walc„ Muzyka jedności ”, godząc go z obecną sytuacją polityczną, pomimo wcześniejszych poglądów rewolucyjnych. Z tych samych względów kompozytor stworzył kwadryl”Nikołaj„na cześć rosyjskiego cesarza, który popierał roszczenia Austrii podczas rewolucji na Węgrzech”,Marsz cesarza Franciszka Józefa", "Marsz triumfalny".

Śmierć ojca pozostała w historii rywalizacji dwóch Straussów. Młodszy zaczął rozkwitać - był zapraszany wszędzie tam, gdzie wcześniej królował jego ojciec. Pierwszym dziełem stworzonym w nowym okresie kreatywności był walc ”Jego ludzie„Do 1856 roku Strauss stał się już pierwszym skrzypkiem Wiednia. W tym momencie otrzymał bardzo kuszącą ofertę z Rosji, od kierownictwa kolei carskiej, do spędzenia letniego sezonu muzycznego z występami na stacji kolejowej Pavlovsky. Kompozytor odrzuciłby takie hojne opłaty Nie mogłem, a od 18 maja do 13 października 1856 r. Codziennie koncertował na przedmieściach rosyjskiej stolicy, a na swoje debiutanckie lato w Rosji Strauss napisał 8 nowych utworów. corocznie, aby zobaczyć króla walców w Pavlovsku.

W 1863 r. Strauss otrzymał stanowisko dyrektora ds. Muzyki i tańca na dworze - tego samego, co jego ojciec. Jego orkiestra grała wszystkie piłki dworskie - był to najwyższy punkt kariery każdego austriackiego muzyka. Być może właśnie ten sukces dał kompozytorowi nową energię twórczą, która pod koniec lat 60. dała początek najjaśniejszemu z jego melodii:Mieć piękny niebieski Dunaj", "Życie artysty", "Opowieści o Lasach Wiedeńskich".

Wydawałoby się, że po tak wspaniałej i skoncentrowanej na czasie kulminacji powinien nastąpić nieunikniony upadek, ale nie tylko Straussa. Walce rzeczywiście stały się mniej. Ale tylko dlatego, że mistrz całkowicie poświęcił się nowemu gatunkowi - operetce. Dalekowzroczna Henrietta dawno temu skłoniła swojego męża do wypróbowania się w teatrze. Pierwsze trzy próby napisania operetki nie zakończyły się. Pierwsze pełne dzieło StraussaIndigo i Czterdziestu Złodziei„okazało się to bardzo niedoskonałe, głównie z powodu niejasnego libretta. Nie przeszkodziło to jej jednak w przejściu tylko w 1871 r. ponad 40 razy na scenie wiedeńskiego teatru An der Wien. W 1873 r. pojawiła się druga operetka”Karnawał w Rzymie„Rok później, prawdziwe arcydzieło tego gatunku, The Bat, zaprezentowane 5 kwietnia 1874 roku w Theater An der Wien. Autor stał za stoiskiem dyrygenta, każdy numer zakończył się brawami - wiedeńska publiczność uwielbiała swojego mistrza!

W ciągu najbliższych 10 lat napisze kolejne 6 operetek, w różnym stopniu udanych, ale nie powtórzy losu Bat. Kompozytor zawsze bardzo głęboko rozumiał kulturę węgierską i wykreował ideę operetki na węgierskiej fabule narodowej. Taką fabułą była powieść M. Yokai „Saffi”. I. Schnitzer napisał libretto, aw 1885 roku pojawił się na scenie „An der Wien”Baron cygański„, Który stał się drugim niekwestionowanym hitem Straussa w ciągu następnych stuleci. Motyw węgierski stworzył jedyną komiczną operę kompozytora Knight Pasman, wystawioną w Vienna Court Theatre w 1892 roku. W ostatnich latach swojego życia, kolejne 4 operetki wyszły spod maestro baletKopciuszek„którego nie miał czasu skończyć. Podczas swojego życia Strauss zgodził się na A. Mullera, aby stworzyć operetkę z jego różnych melodii. V. Leon i L. Stein przygotowali genialne libretto, a dzieło, którego premiera odbyła się 5 miesięcy po śmierci kompozytora, otrzymała nazwa „wiedeńska krew”.

Filmy o Straussie i jego twórczości

W biografii Straussa nakręcono kilka filmów. The Big Waltz (1938) opowiada o krótkim okresie w życiu Straussa, historii tworzenia słynnych walców z dużą ilością fikcji, stwierdzonych jednak w napisach początkowych. Film otrzymał Oscara za zdjęcia i był dwukrotnie liderem produktów walcowanych w ZSRR. Jego pełny imiennik, amerykański film The Big Waltz z 1972 roku, oparty jest na bardziej biograficznie autentycznym scenariuszu, skoncentrowanym na opozycji ojca i syna Straussa. „Pożegnanie z Petersburgiem” (1971) to film J. Frieda, nazwany na cześć walca o tej samej nazwie. Taśma opowiada o sezonach Straussa Pawłowa i jego powieści z O. Smirnitską.

Najsłynniejsza adaptacja operetek Straussa w naszym kraju: The Bat (1978) J. Frida z V. oraz J. Solomin i L. Maksakova, The Gypsy Baron (1988) V. Okuntsova z K. Danilovą, V. Kraslavsky i N. Trofimov.

Strauss Muzyka do kina

Twórcy ponad 800 filmów obejmowali dzieła J. Straussa w ścieżkach dźwiękowych ich utworów. Oto niektóre z tych zdjęć:

Ostatnie lata jego życia, człowiek, który nie napisał ani jednej smutnej melodii, spędził w odosobnieniu, jakby dał publiczności przez 50 lat twórczości całą swoją energiczną energię i dobry nastrój. W wieczności Johann Strauss pozostał promiennym królem walców, symbolem beztroskiej młodości i romantycznej miłości.