Paul Moriah: biografia, najlepsze prace, ciekawe fakty, słuchaj

Paul Moriah

Wiele osób wie o orkiestrze Paula Morii, jego muzyka była grana w telewizji, w filmach, na płytach. Jednak niewielu ludzi uważało, że są to kopie zagranicznych nagrań bez poszanowania praw autorskich. Jednak sam aranżer nie złożył oficjalnych skarg na ten temat. Paul Mauriat uważał się za szczęśliwego człowieka, który robił to, co kochał, i oczywiście miał niesamowitą szerokość swojej duszy. Jego występy w Związku Radzieckim zostały wyprzedane, mistrz był zadowolony z serdecznego powitania publiczności i mówił o swojej miłości do Rosji.

Krótką biografię Paula Moria i wiele ciekawych faktów o muzyku można znaleźć na naszej stronie.

Krótka biografia

Paweł urodził się w Marsylii 4 marca 1925 r. I przez całe życie zachował przywiązanie do Morza Śródziemnego. Dyrygent wielokrotnie wspominał o swoim ojcu, który był jego pierwszym nauczycielem muzyki, w wywiadzie. Często mówił o nim jako o muzyku, chociaż jego ojciec był amatorem i zasłużył na rodzinę jako pracownik pocztowy. Moriah żałował, że jego ojciec nie dożył swojego światowego sukcesu.

Talent chłopca odkryto wcześnie, w wieku trzech lat Paul mógł samodzielnie odebrać melodię na fortepianie, która brzmiała w radiu. To determinowało przyszłą karierę pianisty. Jak powiedział sam Moriah, we Francji ważne jest, abyś powiedział, że studiowałeś w konserwatorium. Studiował w Konserwatorium w Marsylii, ukończył z wyróżnieniem i został profesjonalnym muzykiem.

Należy zauważyć, że Moria jest ogólnie nazywana dyrygentem orkiestry wykonującej lekką muzykę pop lub aranżerem przebojów XX wieku. Jednak Moriah jest prawdziwym pianistą klasycznym, który grał i kochał utwory. Baha, Vivaldi, StrawińskiBrahms Chopin i inni wielcy kompozytorzy. Wysoko cenił muzykę klasyczną graną przez orkiestry symfoniczne. Czasami wybieram klasykę dla mojego zespołu. Uważał jednak, że każdy powinien robić swoje.

Conquer Paris nie działa od razu. Paul Mauriat był zawsze kreatywny w swojej pracy i chciał wybierać prace do własnego wykonania. Jednak w młodości grał na fortepianie w różnych orkiestrach, występując na wystawach i salach tanecznych, był jego głównym zajęciem. Utworzona przez niego orkiestra w wieku 17 lat Moria uważała to za skromny eksperyment. Pierwsza przeprowadzka do stolicy w 1951 r. Moria oceniła jako nieudaną. Wtedy Paryż wydawał mu się nie zbyt ludzki i twardy, jak wszystkie duże miasta. Muzyk tęsknił za morzem.

Zanim zespół, znany wszystkim jako Paul Mauriat Orchestra, pojawił się w 1965 roku, mistrz wykonał wiele aranżacji dla francuskich śpiewaków. Przede wszystkim dla Charles Aznavour. Pamiętając o pracy z piosenkarzem, Moriah powiedziała, że ​​wielka praca nad powierzonym mu aranżacją rozpoczęła się od faktu, że Aznavour grał kilka melodii skomponowanych przez niego z rzędu. Przetwarzanie okazało się znakomite dla Pawła, nic dziwnego, że w jego aranżacji rozpoznano ponad 120 piosenek wielkiego francuskiego chansonniera. Kolejnym ważnym etapem twórczym jest współpraca Mireille Mathieu. Paul Mauriat był jej akompaniatorem i reżyserem, napisał dla niej około pięćdziesięciu piosenek od 1969 do 1972 roku.

W sferze politycznej Paul Moriah zawsze zachowywał swoje lewicowe przekonania, głosując w wyborach do Francuskiej Partii Komunistycznej. Dla Francuzów jego pokolenie nie jest rzadkością. Szczerze mówiąc, zarabianie pieniędzy wcale nie jest łatwym zadaniem, widział w swojej muzyce demokratyczny i międzynarodowy kontekst. Skomponował nawet hymn rewolucji październikowej „Quand fera-t-il jour, camarade”. Wykonali ją Mireille Mathieu i Akademicki Zespół Pieśni i Tańca Aleksandrowa. Nawiasem mówiąc, ta grupa naprawdę lubiła francuskiego muzyka.

Jaka była popularność orkiestry Paula Mauriata? Było to około 40-50 muzyków różnych narodowości, uczestniczyli w studyjnych nagraniach hitów, przetwarzanych przez dyrygenta. Sam aranżer podkreślił - to nie jest stały zespół, który współpracuje ze ściśle określoną kadrą wykonawców. Ci sami muzycy mogli grać w różnych orkiestrach tamtych czasów. Ale do następnego nagrania melodii wybrali konkretnych gitarzystów, skrzypków i pianistów. A inni ludzie mogą wybrać się w trasę. Ponadto Moriah argumentowała, że ​​powtarzanie nagrań studyjnych na koncertach nie miało sensu: nie można ich było idealnie odtworzyć. Przed publicznością orkiestra grała zupełnie inne utwory.

Popularne były zarówno nagrania, jak i koncerty. Moriah koncertowała po całym świecie. W 1978 roku Moria poleciała do Japonii z Japonii. Nawiasem mówiąc, słuchacze tego kraju bardzo lubią francuskiego dyrygenta i jego orkiestrę. Tutaj miał rekordowe koncerty.

Moriah wyraził swoje poglądy na temat promocji muzyki pop w wykonaniu francuskich orkiestr w Stanach Zjednoczonych i innych krajach. Uważał, że w tej kwestii najważniejszym elementem jest komercjalizacja sfery muzycznej. Zauważył, że promocja śpiewaków i zespołów w kraju była trudna ze względu na aktywne wprowadzenie obcego produktu w języku angielskim.

Życie osobiste

Zewnętrznie Paul Maurias imponował swoim fanom. Szczupły, opalony, elegancki, uśmiechnięty, wydawał się promieniować szczęściem i pewnością siebie. Chociaż praca była surowa i bezkompromisowa. A ja nie chciałem słuchać już wydanych płyt mojej orkiestry, biorąc pod uwagę, że perfekcja nie ma granic, musimy szukać nowego, interesującego brzmienia. Skromność Moriah wcale nie była ostentacyjna, był przekonany, że aby wykonywać dobrą pracę, należy unikać zawrotów głowy od sukcesu.

Na charakter Moria mówi fakt, że jego żona Irene, żył całe życie. Po spotkaniu w młodości, w 1952 roku, para nigdy się nie rozstała - aż do śmierci Moriah w 2006 roku. Irene towarzyszyła mu podczas trasy koncertowej, ze względu na niego opuścił swoją pracę jako nauczyciel. Co ciekawe, Paul wierzył: różne poglądy na życie tylko pomogły ich małżeńskiemu szczęściu. Jednak małżonek z podziwem potraktował kreatywność Morii. I nawet odkrył, że ma piękny głos. Dlatego maestro nie uznał za możliwe zademonstrowania swojej nowej pracy przede wszystkim żonie: nie liczył na bezstronną ocenę.

Moriah kochała życie we wszystkich swoich najlepszych przejawach. Świat jest pełen pięknej muzyki, trzeba go słuchać, powiedział. Jego hobby były bardzo zróżnicowane. Zawsze pociągał go pływanie, tenis, gra w szachy, czytanie. Nie było wiele czasu na hobby, biorąc pod uwagę, że podczas trwających pół roku wycieczek chętnie studiował lokalne zabytki, muzykę, rozmawiał z prasą i kolegami.

Ciekawe fakty

• Popularność orkiestry Paula Moria w Rosji w czasach sowieckich oraz w całym Związku Radzieckim była bardzo duża. Wiele melodii, prawdziwie międzynarodowych, w naturalny sposób splata się w życiu ludzi lat 60., 70. i 80. XX wieku. W sowieckiej telewizji wygaszaczom kilku popularnych programów towarzyszyła muzyka Paul Mauriad Orchestra. Nikt nie był zakłopotany tym, że w filmach obca muzyka była używana nawet bez podania w napisach nazwy dzieła i jego wykonawców.

• Międzynarodowy sukces Paula Mauriasa pochodził od wytwórni płytowych, głównie Philipsa. W latach sześćdziesiątych popowe orkiestry cieszyły się dużą popularnością, grały muzykę z filmów, przeboje we własnej interpretacji i nagrywały je w studio. Moriah znała wszystkie drużyny. Czasami grali te same piosenki z różnymi interpretacjami.
• Liczba nagrań dokonanych przez Paula Mauriasa jest niesamowita. Dla jego pokolenia - niewątpliwy rekord: nagrał setki piosenek (według niektórych obliczeń, półtora tysiąca). Rekordy sprzedały się w milionach egzemplarzy
• W orkiestrze grało około czterdziestu do pięćdziesięciu osób - ta liczba brała udział w nagraniu. Około trzydziestu wyruszyło w trasę w tym samym czasie. Orkiestra była międzynarodowa: Moriah rozmawiała z nim po angielsku, a jego koledzy tłumaczyli na francuski, hiszpański, portugalski itp.
• Podróż Paula Mauriata po świecie przyniosła mu nowy materiał na kreatywność. Aby pokonać bariery kulturowe, zdobyć nowe doświadczenie muzyczne - takie było credo mistrza. W Brazylii, Meksyku, Rosji - wszędzie znalazł wykonawców i kompozytorów, których muzyka była interesująca i bliska.
• Moriah przyznała, że ​​lubi Rosję, białe noce Leningradu. Uznał naród rosyjski za bardzo muzyczny. Nazwał swoją płytę poświęconą muzyce rosyjskiej „Eternal Russia”. Nawiasem mówiąc, zrobił pierwsze traktowanie rosyjskiej piosenki dla Aznavour. Kolejną piosenką związaną z muzyką rosyjską jest przetwarzanie utworu Siergieja Nikitina To the Music of Vivaldi.
• W Rosji Moria koncertowała nie tylko w północnej stolicy, ale także w Moskwie i Kazaniu.
• Moriah została uznana na arenie międzynarodowej. Otrzymał złote płyty w różnych krajach świata. Ministerstwo Kultury Republiki Francuskiej wielokrotnie przyznawało mu prestiżowe nagrody i tytuły.

• Około pięćdziesięciu melodii rocznie Paul Moriah przyjął do aranżacji. I to nie tylko melodie z filmów. Zagrał klasykę - Chopin, Brahms. Główną zasadą wyboru muzyki z Morii była jedna - grać tylko to, co lubią. Stworzenie jednej kompozycji zajęło mu od jednego do czterech dni.
• Co ciekawe, Paul Mauriat, muzyk, którego aranżacje były stale poszukiwane w kanałach telewizyjnych w różnych krajach, skrytykował niskobudżetową produkcję telewizyjną we Francji. Nie brał udziału w tych pokazach, które uważał za populistyczne i bez smaku.
• Orkiestra, stworzona przez Morię, nadal koncertowała z innymi dyrygentami - muzykami, którzy przez wiele lat współpracowali z maestro. Styl gry zmienił się, o czym świadczy kilka międzynarodowych tras. Ale orkiestra, prowadząca swoją historię od tej pierwszej, stworzonej przez kolektyw Moria, w wielu krajach odnosi ten sam sukces.

Najlepsze prace

Bardzo trudno jest wybrać najlepsze kompozycje Paula Morii. Z dwóch powodów. Najpierw przygotował przeboje innych autorów: było ich tak wiele, że trudno było wybrać jeden nad drugim. Po drugie, utwory, które sam Moriah napisał, mogą nie być tak znane, jak przeboje, którymi się zajmował. Można jednak użyć najprostszego i najbardziej wiarygodnego kryterium: warto wspomnieć o kompozycjach, które sam dyrygent uważał za kluczowe w swojej karierze.

Nie można o tym powiedzieć "Miłość jest niebieskaktóry zyskał sławę we wszystkich krajach. Sam Paul Moria uważał, że sukces tej kompozycji w USA był dla niego całkowitym zaskoczeniem. Ponadto we Francji nie było tak dobrze znane.

„Love is Blue” (słuchaj)

Niezapomniane „Parasole Cherbourg” muszą być uwzględnione na tej liście z kilku powodów. A przede wszystkim dlatego, że Michel Legrand Paul Mauriat nazwał swojego ulubionego kompozytora. „On sam jest muzyką” - powiedział dyrygent.

„Cherbourg Parasole” (posłuchaj)

Dla Charlesa Aznavoura powstało wiele kompozycji, ale było absolutnie pewne, że Paul Mauriat mówił o aranżacji piosenki. „Czechy„co powiesz na zasługi.

Schlager Paul Moria "Mon Credo ”, w wykonaniu Mireille Mathieu, sprzedał duże ilości. Ich wspólna praca trwała pięć lat, podczas których powstały najlepsze piosenki dla Mathieu.

„Mon Credo” (posłuchaj)

I może jeden z wygaszaczy do programów telewizyjnych, który tak podbił radziecką publiczność. Wspaniały program „W świecie zwierząt” rozpoczął się ekspresyjnym tańcem żurawi i innym pięknem dzikiej przyrody pod kompozycją „Skowronek”. Pierwotnie był częścią katolickiego chóru bożonarodzeniowego argentyńskiego kompozytora Ariela Romiresa. Dzięki Paulowi Morii ta muzyka weszła na europejskie listy przebojów i od dziesięcioleci co tydzień ozdabia radziecki ekran telewizyjny.

„Lark” (słuchaj)

Muzyka filmowa

Paul Mauriat grał muzykę z wielu znanych filmów - „Ojciec chrzestny”, „Love Story”, „Cherbourg Umbrellas”. Lista jest za duża. Sam kompozytor jest uważany za współautora muzyki dwóch francuskich komedii: z Raymondem Lefebre skomponował muzykę do filmów The Gendarme of Saint-Tropez i The Gendarme w Nowym Jorku.

Ministerstwo muzyki, w rozumieniu Paula Mauriata, w pełni zdał sobie sprawę. Pragnienie niezależnego wyboru kompozycji do występu doprowadziło go do poprowadzenia własnej orkiestry, w której decydujący był pogląd mistrza, pomimo pewnych nakazów wytwórni. Dyrygent bardzo docenił szczerą miłość ludzi na całym świecie do wykonywanych przez niego dzieł.