Łatwiej jest uczyć to dziecko niż dorosłego. Po pierwsze, jego wyobraźnia jest lepiej rozwinięta, a po drugie fabuły prac dla dzieci są bardziej szczegółowe.
Ale dla dorosłych nigdy nie jest za późno, aby się tego nauczyć! Co więcej, sztuka odzwierciedla życie tak szeroko, że jest w stanie udzielić odpowiedzi na życiowe pytania i zasugerować rozwiązania w najbardziej skomplikowanych sytuacjach.
Zaczynamy od prac programistycznych.
Nie zawsze kompozytorzy podają nazwy swoich kompozycji. Ale często to robią. Praca z określonym tytułem nazywa się programem. Większemu produktowi programowemu często towarzyszy opis tego, co się dzieje, libretto itp.
W każdym razie powinieneś zacząć od małych kawałków. Bardzo wygodne pod tym względem „Album dziecięcy” PI. Czajkowski, gdzie każdy utwór odpowiada tematowi w tytule.
Przede wszystkim zrozum temat, na którym został napisany. Jak nauczyć się rozumieć muzykę klasyczną - powiedzmy na przykładzie sztuki „Choroba lalki”: dziecko będzie pamiętać, jak się czuł, gdy ucho niedźwiedzia urwało się lub tancerz przestał tańczyć, ponieważ chciał „wyleczyć” zabawkę. Następnie naucz go podłączać wewnętrzną serię wideo: „Teraz posłuchamy utworu. Zamknij oczy i spróbuj wyobrazić sobie nieszczęśliwą lalkę w łóżeczku i jej małą kochankę”. To znaczy, w oparciu o wyimaginowaną serię wideo, najprostszy sposób na zrozumienie pracy.
Możesz zorganizować grę: dorosły traci fragmenty muzyczne, a dziecko rysuje obraz lub nagrywa je - co mówi muzyka.
Stopniowo prace stają się bardziej skomplikowane - są to sztuki Musorgskiego, tokkaty i fugi Bacha (dziecko powinno zobaczyć, jak wygląda organ z kilkoma klawiaturami, usłyszeć główny temat, który idzie od lewej do prawej, zmienia się itd.)
A co z dorosłymi?
Właściwie możesz nauczyć się rozumieć muzykę klasyczną w ten sam sposób - tylko ty jesteś swoim własnym nauczycielem, jesteś uczniem. Kupując płytę CD z małymi słynnymi dziełami klasyków, zapytaj, jak nazywa się każdy z nich. Jeśli jest to „Sarabande” Haendla - wyobraź sobie panie w ciężkich robronach i dżentelmenów w pogoni za ubraniami, to pozwoli zrozumieć, dlaczego tempo pracy tanecznej jest niskie. Tytoń Walt Dargomyzhsky'ego to nie ludzie tańczący, on jest zgaszony przez tabakierkę zaaranżowaną chytrze jak pozytywkę, więc muzyka jest nieco szkicowa i tak cicha. „Wesoły chłop” Schumanna jest prosty: wyobraź sobie wielkiego faceta o czerwonych policzkach, zadowolonego ze swojej pracy i powracającego do domu z okrzykiem piosenki.
Jeśli nazwa nie jest jasna - określ ją. Następnie, słuchając „Barcarolasa” Czajkowskiego, dowiesz się, że jest to piosenka wioślarza, a muzykę skojarzysz z przepływem wody, pluskiem wioseł ...
Nie ma potrzeby się spieszyć: nauczyć się izolować melodię i porównywać ją z serią kontemplacyjną, a następnie przejść do bardziej złożonych prac.
Muzyka odzwierciedla uczucia
Tak jest. Dziecko skacze, słysząc radość w sztuce „W ogrodzie” kompozytora Goedicke, jest to dość łatwe. Jeśli słuchamy „Elegy” Masseneta, nie jest to już fabuła, ale przekazuje uczucie, które mimowolnie przenika słuchacz. Posłuchaj, spróbuj zrozumieć JAK kompozytor wyraża pewien nastrój. „Krakowiak” Glinki odzwierciedla polski charakter narodowy, co staje się bardziej zrozumiałe dzięki słuchaniu dzieła.
Nie ma potrzeby tłumaczenia muzyki w filmie, to tylko pierwszy etap. Stopniowo będziesz mieć swoje ulubione melodie, które pasują do twojego światopoglądu lub na niego wpływają.
Słuchając większej pracy, najpierw przeczytaj libretto, aby dowiedzieć się, jak rozwija się akcja i zrozumieć, która postać charakteryzuje ten muzyczny fragment. Po kilku przesłuchaniach będzie to łatwe zadanie.
W muzyce są inne aspekty: oryginalność narodowa, pozytywizm i negatywizm, transfer obrazów poprzez wybór konkretnego instrumentu muzycznego. Jak nauczyć się rozumieć muzykę klasyczną głęboko i wielowymiarowo, porozmawiamy w następnym artykule.
Autorka - Elena Skripkina
Zostaw Swój Komentarz