Franz Schubert „Piękna żona młynarza”: historia, wideo, treść, ciekawe fakty, słuchaj

Franz Schubert „Piękny młynarz”

Franz Schubert - mistrz romantycznych miniatur wokalnych. Przez całe życie kompozytorowi udało się skomponować około sześciuset piosenek różnych gatunków. Jednym z najbardziej znanych cykli wokalnych jest The Beautiful Miller's Mill. Możesz zapoznać się z dojrzałą kreatywnością wokalną autora, cieszyć się piękną muzyką i poznać interesujące fakty, historię kompozycji i treści na naszej stronie.

Historia stworzenia

Cykl wokalny „The Beautiful Miller” powstał w czasach rozkwitu kompozytora. W tym czasie Franz był dość znaną osobą w wąskich kręgach artystycznych. Napisał około dwustu piosenek, które często były wykonywane w domach szlacheckich podczas domowych przyjęć.

W tym cyklu ujawniają się najlepsze kompozycje. Co ciekawe, Schubert był wieloletnim znajomym utalentowanego i młodego poety Mullera. Ale Franz absolutnie przypadkowo spotkał się ze swoją pracą. Kompozytor przyszedł odwiedzić. Czekając na Mullera, dostał się w ręce „Pięknego Millera”. Wiersze uchwyciły świat twórczy muzyka, wziął ze sobą książkę i pośpiesznie opuścił dom przyjaciela. To był początek kompozycji jednego z najsłynniejszych cykli wokalnych. Ale nie martw się, że Schubert był złodziejem, kilka dni później zwrócił książkę z przeprosinami dla autora. Przyznał, że nie może się oprzeć, ponieważ jego myśli zostały natychmiast wypełnione nowymi motywami muzycznymi i melodiami, a sam pomysł wydawał się całkowicie możliwy do zrealizowania.

Z ponad 70 prac pisarz wybrał tylko 20, które najbardziej nadają się do dramatycznego rozwoju. Prace trwały w stolicy Austrii. Tam kompozytor czuł się spokojny i był w stanie całkowicie poświęcić się kreatywności. Pismo poszło szybko, a już na początku 1824 r. Cykl został w pełni zakończony. Po ukończeniu studiów kompozytor udał się na zaproszenie do majątku hrabiego Esterhazego jako nauczyciel muzyki. Tam poznał przyjaciela hrabiego, wspaniałego tenora Karla von Shensteina. Należy zauważyć, że piosenkarz wykonał tylko operę włoską i rzadko zmieniał swoje preferencje. Ale muzyka wokalna Schuberta wywarła na nim silne wrażenie. Na znak szacunku i wdzięczności Franz poświęci cykl Shenshteinowi i obdarzy go zaszczytem bycia wykonawcą kompozycji. Warto zauważyć, że piosenkarz doskonale poradził sobie z przydzielonym mu obowiązkiem.

Ciekawe jest to, że osobno, po skomponowaniu, miniatury wokalne były często wykonywane na świeckich wydarzeniach, ale cały cykl był na tyle szczęśliwy, aby usłyszeć dopiero trzy dekady później. Stało się to w Wiedniu, publiczność była zachwycona kompozycją. Ale nikt nie mógł przyjąć komplementów, ponieważ kompozytor zmarł w 1828 roku.

Ciekawe fakty

• Schubert poświęcił cykl „Piękny młyn” swojemu przyjacielowi, słynnemu piosenkarzowi Schönsteinowi.
• Ludwig Berger, nauczyciel Felixa Mendelssohna, napisał muzykę do pięciu wierszy z serii wierszy Mullera „Piękna żona Millera”.
• Pomysł stworzenia cyklu wierszy przypomniał poecie podczas poetyckiej rywalizacji w kręgu młodzieży, w której stale uczestniczył. Młodzi ludzie grali scenę, w której rolą młynarza był Muller. Został uznany za niewątpliwego zwycięzcę w walce o talenty.
• Gerald Moore i Fisher Diskau są zagranicznymi wykonawcami.
• Zbiór wierszy Muller zawiera 77 prac.
• Wielu pianistów niesprawiedliwie wyrzucało Schuberta za zbyt skomplikowany akompaniament. Nawet we współczesnym świecie uważa się, że utwory kompozytora są raczej trudne do wykonania.
• Jednym z najlepszych wykonawców cyklu w wersji rosyjskiej jest Edward Gil.
• Premiera cyklu wokalnego miała miejsce zaledwie trzydzieści lat po napisaniu.
• Kolekcja wierszy poświęcona jest najsłynniejszemu kompozytorowi romantycznemu Niemiec Carlowi Marii von Weber.
• Wielki pianista Gerald Moore szczegółowo pisze w swojej książce The Singer and Accompanist szczegółowo o ważnej roli akompaniamentu w tym cyklu wokalnym. Rozdział ma nazwę „Wykonywanie odbioru pięknego młynarza”.
• Pisząc wiersze, Muller stale śpiewał i grał, mimo że nie zajmował się zawodowo muzyką. Powiedział, że byłby nadzwyczajnie szczęśliwy, gdyby na tym świecie istniała przynajmniej jedna sympatyczna dusza, która słyszała w jego słowach ukryte melodie. Może może mi je zwrócić?

Działka

Młodzi młynarze wędrują po świecie w poszukiwaniu miłości bez pamięci. Kto szuka, zawsze znajdzie. Osiadłszy w młynie, zakochuje się w córce właściciela wiatraka. Szkoda, że ​​takie szczere i pierwsze uczucie nie znalazło odpowiedzi w sercu piękna. Ona jest najdroższa, odważna i odważna. Zatruwa serce młodego mężczyzny, wyrusza. Strumień staje się jedynym przyjacielem. Jego jasne wody będą pocieszeniem romantycznego bohatera. Życie się nie skończyło, ale serce nigdy nie będzie takie samo.

Treść

„The Beautiful Miller” to pierwszy romantyczny cykl wokalny w historii muzyki klasycznej. Główną cechą jest koncepcja powieści z fabułą. Dzieło należy do gatunku liryczno-dramatycznego. Cykl zawiera 20 miniatur.

„Piękny młyn” dzieli się na dwa mini-cykle:

1. # 1-10 - Szczere nadzieje młodego młynarki na wzajemność;
2. # 11-20 - Upadły świat, pogrążony w wątpliwościach, zazdrości i głębokim smutku.

Motyw strumienia tworzy kompozycję, co najwyraźniej przejawia się w pierwszym i ostatnim eseju. Niemniej jednak muzyka w liczbie 1 i 20 różni się bardzo w nastroju.

Najważniejsze liczby w cyklu „Piękny młyn” to następujące liczby:

• №1. „Idź” reprezentuje ekspozycję strumienia. Główny bohater ma naturę z poczuciem pełnej harmonii z tym światem. Techniki muzyczne są tak proste, jak to możliwe i przekazują pieśń ludową. Charakter energiczny i energiczny w pełni oddaje nastrój bohatera.
• №2. „Gdzie?”. Piosenka mówi, że młynarz uległ wezwaniu strumienia, idzie za nim. Pismo przenika ludowe intonacje. Akompaniament imituje ruch strumienia. Młoda naiwność, bezpretensjonalna melodia, wydaje się, że całe życie przygotowuje tylko radość, szczęście i miłość. Bohater nawet nie podejrzewa, jak trudna jest rzeczywistość.
• №5. „Świąteczny wieczór”. W pokoju znajdują się dwa różne światy, a także otwiera strefę preykta do lokalnego punktu kulminacyjnego, który pojawi się w numerze 7. Trzyczęściowa forma z kontrastowym środkiem pokazuje różnice w światopoglądach lirycznego bohatera i jego wybranego towarzysza.
• №6. „Ciekawość”. Pismo wyróżnia się dużą liczbą naprawdę subtelnych sztuczek artystycznych. Kręta melodia ma raczej liryczny charakter. Jest wypełniona intonacjami chromatycznymi i wyraźnie różni się od magazynu piosenek ludowych, który jest obecny w poprzednich numerach. Frazy przerywają przerwy, liryczny bohater zaczyna jakby podejrzewać, co się dzieje, ale wciąż nie wierzy, że ukochany nie odwzajemni się. Część fortepianowa jest elastyczna, dostosowuje się do melodii wokalnej. Stała zmiana progów pokazuje zmienność widoków.
• №7 „Niecierpliwość” jest lokalnym punktem kulminacyjnym cyklu. Intensywność emocjonalna przypada na słowa „Jestem twój na zawsze!”. W duszy wątpliwości wkrada się lojalność swojej dziewczyny w życiu.
• №11 „Mój” Jest to odpowiedź na pytania dotyczące wątpliwości wyrażone w siódmym numerze. W tej pracy gorycz nadchodzącego dramatu zaczyna być wyraźnie odczuwalna. Trzyczęściowa forma z kontrastowym środkiem pozwala wyrazić zmianę nastroju lirycznego bohatera.
• №14 „Hunter”. Wątpliwości Millera zostały potwierdzone. Ma rywala, który już posiada serce pięknego młynarza. Pośrednia ekspozycja myśliwego odbywa się poprzez gatunek myśliwskiej pieśni ludowej. Akompaniament śledzi niepokój i zamieszanie dotyczące bohatera lirycznego.
• №15 „Zazdrość i duma” ujawnia całe ciepło uczuć, które nagromadziło się w duszy młynarza. Nie może już dłużej powstrzymywać własnych obelg. Nie lubią go, ale jest gotów oddać wszystko, co ma dla dziewczyny. Pojawia się muzyka rozpaczy i smutku. Dla niego to już koniec, ale to nie jest ostatni akord.
• №19 „Miller and stream” Jest to rodzaj dialogu między strumieniem a młynarzem. Jednocześnie partia lirycznego bohatera jest całkowicie przeniknięta przez melancholijne intonacje. Impreza strumienia jest napisana tym samym tytułem, jest nasycona światłem i ma nadzieję na lepszą przyszłość i ma postać przypominającą falę.
• №20. „Strumień kołysanki” - to jest ostateczny numer, nasycony melancholijnym nastrojem, a następnie główny klucz. Bohater pogodził się z sytuacją, zaakceptował niesprawiedliwość życia wobec siebie. Ale mimo wszystko nadal żyje, o tym mówi główne zakończenie pracy. Nie będzie już tak naiwnie prosty.

Kompozytor był w stanie przekazać w cyklu wokalnym „The Beautiful Miller” małą opowieść o tym, jak prosty młynarz jest zdolny do prawdziwie szczerych uczuć, wielkiej miłości. Ale został sam z własną nieodwzajemnioną miłością. Na szczęście natura pomogła mu zapomnieć o smutku i kontynuować podróż.

„The Beautiful Miller's Maid” to romantyczny cykl wokalny, w którym Schubert osiągnął pełne umiejętności komponowania. Ta historia może nauczać, że pomimo wszystkich trudności życiowych, musisz nadal iść naprzód.