Opera „Aleko”: treść, wideo, ciekawe fakty, historia

Opera S. Rachmaninowa „Aleko”

Trochę ponad 20 dni pracy nad operą, 19 lat jej twórcy ... Kto by pomyślał, że praca tezy młodego absolwenta konserwatorium będzie wykonywana przez co najmniej kilka stuleci? Ale młody mężczyzna został wezwany Sergey Vasilievich Rakhmaninov, debiutant librettist zrobił VI. Niemirowicz-Danczenko, w samym sercu spisku, leżał na wiecznych liniach Puszkina. Dzięki tym imionom „Aleko” weszło już do historii światowej opery na równi z kreacjami uznanych mistrzów od czasu jej premiery.

Podsumowanie opery RachmaninowAleko„i wiele ciekawych faktów na temat tej pracy przeczytanych na naszej stronie.

Podsumowanie

Dwa lata temu Aleko przybył do obozu cygańskiego dla Zemfiry, którą kochał. Do niedawna uczucie to było wzajemne, ale była zafascynowana młodym Cyganem. Pewnego wieczoru Starzec mówi Aleko, że jego żona z córeczką w ramionach wyszła, uciekając ze swoim kochankiem. Aleko jest zaskoczony, że Starzec nie zemścił się za zdradę. W nocy Zemfira wychodzi na spotkanie z Młodym Cyganem. Rano para wracająca spotyka Aleko, próbuje odwołać się do uczuć ukochanego, ale w niej długo się ochłodziła. W przypływie wściekłości zazdrosny mężczyzna zabija ich oboje. Cyganie wypędzają go z obozu.

Ciekawe fakty

• Rachmaninow nie był jedynym kompozytorem, który napisał tezę na temat tego libretta w tym roku - jego koledzy z klasy, N.S. Morozov i L.E. Conus
• „Cyganie” Puszkina wykorzystywano jako fabułę libretta opery i przed Rachmaninowem. W 1850 roku w latach 80. pojawiła się opera V. N. Kashperova - dzieło G.A. Lishin Dwadzieścia lat po Rachmaninowie opera „Cyganie” została napisana przez jednego z głównych przedstawicieli Verism, Leoncavallo. Na tę fabułę powstało 14 oper i 2 balety, nie licząc licznych romansów i pakietu orkiestrowego.
• W październiku 1893 r. Rachmaninow został zaproszony do przeprowadzenia produkcji „Aleko” w Kijowie. Publiczność dobrze przyjęła występ, mimo że na pierwszym etapie wykonawcy Zemfiry i Young Gypsy w duecie zapomnieli słów.
• Aleko jest 14. najpopularniejszą rosyjską operą. Każdego sezonu odbywa się około 80 razy, wyprzedzając liczbę występów ”Snow Maiden„Rimski-Korsakow”Mazepa„Czajkowski i”Rusłana i Ludmiła„Glinka.
• Libretto Niemirowicza-Danczenki było wielokrotnie krytykowane za zmianę i upraszczanie idei wiersza Puszkina oraz nadmierną melodramatyzację filozofii poety.
• Udział Aleko był jednym z najlepszych w repertuarze F.I. Shalyapin.

• Cavatina Aleko nazywana jest ostatnią wielką arią w historii rosyjskiej opery. Jest centrum opery, a później kompozytor, przygotowując kolejne wydanie muzyczne, zwróciła się do swojej przyjaciółki, MA. Elephant, z prośbą o rozszerzenie centralnej części arii. Był to jedyny dodatek stworzony przez autora w operze.
• Kiedy Rachmaninow przygotowywał operę na premierę, Czajkowski podszedł do niego i zasugerował, że „Aleko” zostanie wydane jednego wieczoru z „Iolantą” w następnym sezonie. Młody kompozytor był tak zniechęcony tak wysokim zaszczytem, ​​że nie mógł nawet wypowiedzieć słowa.
• O pracach A.S. Puszkin napisał kilka oper kameralnych: „The Stone Guest” A.S. Dargomyzhsky, „Uczta podczas zarazy” Ts.A. Cui, „Mozart and Salieri” N.A. Rimski-Korsakow. „Aleko” S.V. Najbardziej popularnym z nich jest Rachmaninow.
• Dwie inne opery Rachmaninowa są związane z Puszkinem i Czajkowskim: Rycerz skąpy używa wiersza Puszkina jako jego tekstu, a Francesca da Rimini jest napisany zgodnie z librettem posła. Czajkowski, brat kompozytor. Wiersze Puszkina były również podstawą wielu romansów Rachmaninowa, znane są jego szkice muzyczne dla Borysa Godunowa i Połtawy, a on sam zawsze uważał się za ucznia i naśladowcę Czajkowskiego.
• Siergiej Wasiljewicz przyznał, że sukces pierwszej opery skłonił go do kontynuowania działań kompozytorskich.
• Na egzaminie końcowym Konserwatorium, gdzie 7 maja 1892 r. Rachmaninow po raz pierwszy zagrał Aleko, obecny był znany wydawca K. A. Gutheil, który natychmiast ogłosił chęć zakupu praw do druku dzieła. W tym samym roku ukazała się aranżacja fortepianu, ale pełny wynik nigdy nie został opublikowany. Jego pierwsza publikacja miała miejsce dopiero w 1953 roku.
• W 2015 roku belgijski teatr La Monnet zaprezentował w jeden wieczór wszystkie trzy opery kompozytora w projekcie „Rachmaninow. Troika”.

Najlepsze numery Opery

Aria Zemfiry „Stary mąż, groźny mąż” (słuchaj)

Cavatina Aleko „Cały obóz śpi ...” (posłuchaj)

Historia starca „Magiczna moc pieśni ...” (słuchaj)

Historia tworzenia i produkcji

Historia tej opery zaczyna się od libretta, które zostało napisane przez V.I. Niemirowicz-Danczenko jest pod wrażeniem nowości minionego sezonu teatralnego w Moskwie - „Honor wiejski„P. Mascagni. S.V. Rachmaninow, otrzymawszy libretto jako zadanie do egzaminu końcowego, zainteresowałem się tym wątkiem. Jego inspiracja czerpała jednak siłę nie z pracy modnych werystów, ale z rosyjskiej tradycji operowej, na której oparł się Glinka, Musorgski, Czajkowski. W szczególności najbliższym przykładem była opera ”Królowa pik„, po raz pierwszy wykonano półtora roku wcześniej. Pomimo bardzo krótkiego czasu przeznaczonego przez szkołę na napisanie pracy magisterskiej - 1 miesiąc, praca nad Aleko została ukończona nawet mniej niż za 25 dni. Rachmaninow bezwarunkowo zdobył duży złoty medal konserwatorium.

P.I. Czajkowski, nazywając Rachmaninowa swoim „wnukiem w muzyce”, był zafascynowany jego pierwszą pracą. Maître dołożył wszelkich starań, aby pomóc młodemu kompozytorowi w przygotowaniu opery do produkcji, która miała swoją premierę w Teatrze Bolszoj 27 kwietnia 1893 roku. Praca debiutującego kompozytora czekała na niesamowity sukces publiczności. Oczywiście publiczność w teatrze była pod wrażeniem ciepłego przyjęcia przez operę Czajkowskiego, która oklaskiwała stojąc „wychylając się z pudełka”.

Piotr Iljicz zgodził się z kierownictwem Teatru Bolszoj w sprawie włączenia Aleka do stałego repertuaru. Od grudnia 1893 r. Planowano wydać operę w jeden wieczór z jego „Yolanta„Niestety, 25 października Czajkowski zmarł niespodziewanie, a Aleko zabrzmiał ponownie w Bolszoj dopiero 12 lat później - 2 lutego 1905 roku, pod kontrolą samego autora.

Legenda stała się inscenizacją setnej rocznicy urodzin A.S. Puszkin. Odbyło się ono w sali teatralnej Pałacu Tauride w Petersburgu 27 maja 1899 roku. Uczestniczył w nim F.I. Chaliapin, M. Deishi-Sionitskaya, I. Ershov. Rachmaninow był obecny na przedstawieniu i był z niego zadowolony, ale krytyk niejednoznacznie podjął decyzję, by Chaliapin wystąpił w roli Aleko, aby nadrobić Puszkina.

W Moskwie opera została wznowiona w 1903 roku. W 1926 r. Wystawił Aleko w swoim teatrze i jednego z jego autorów, V.I. Niemirowicz-Danczenko.

Muzyka „Aleko” w filmach

Lenfilm stworzył dwie wersje filmowe Aleko. W 1953 roku ukazał się film S. Sideleva, w którym główne role zagrali A. Ognivtsev (Aleko), M. Reisen (Stary człowiek), I. Zubkovskaya (Zemfira). W filmie V. Okuntsova w 1986 r. Śpiewali E. Nesterenko (Aleko), N. Volshaninova, śpiewali S. Volkova (Zemfira), V. Golovin, V. Matorin (Stary człowiek).

Muzyka operowa rzadko staje się częścią ścieżek dźwiękowych filmów, jedyną można nazwać „Opowieścią o miłości i ciemności” z 2015 roku.

W 1937 roku, kiedy świat świętował stulecie śmierci Puszkina, zaproponował Shalyapin Rachmaninow napisać pierwszy akt - prolog Aleko, w którym losy bohatera zostaną ujawnione przed rozpoczęciem opery. Kompozytor odrzucił ten pomysł - minęło 45 lat i wracając do swojej młodzieńczej pracy, nie widział ani sensu, ani zainteresowania. Zrozumiał, że ten krok zamieniłby się w konfrontację między 64-letnim doświadczonym mistrzem i natchnionym 19-letnim młodym mężczyzną, którym był sam. „Aleko„pozostało arcydziełem początkującego geniusza, rozpryskujących się iskier młodych talentów i kreatywnej energii.