Harmonijka (harmonijka): historia, wideo, ciekawe fakty

Harmonijka (harmonijka)

Bogaty świat instrumentów muzycznych jest bardzo zróżnicowany. Co tylko reprezentanci nie spotkasz w tym królestwie. Jest ich tak wiele, że po prostu nie da się ich wymienić. Rzeczywiście, oprócz uznanego na arenie międzynarodowej, każdy naród ma własne instrumenty muzyczne, które są symbolami narodowymi i odzwierciedlają tożsamość danej kultury. Instrumenty muzyczne różnią się metodą dźwięku, barwą i rozmiarem. Największy i najważniejszy jest oczywiście organ nazywany Jego Wysokością. Jest tak ogromny, że jest instalowany tylko w dużych halach. Ale wśród instrumentów muzycznych jest taki, który wygląda bardziej jak dziecięca zabawka i może łatwo zmieścić się w kieszeni. Nazwa tego instrumentu to harmonijka ustna lub harmonijka ustna. Jest kompaktowy, prosty, ale jednocześnie bardzo elegancki. Mimo niewielkich rozmiarów ten zabawny instrument jest absolutnie kompletny i ma ciekawe i atrakcyjne brzmienie.

Od samego początku swojej niesamowitej historii zainteresował się wykonawcami i nadal zachwyca ludzi w różnych częściach naszej planety.

Osobliwe brzmienie harmonijki sprawia, że ​​jest uczestnikiem wielu zespołów grających w różnych stylach i gatunkach. Nie jest to główny instrument muzyczny, ale jego melodyjne wstawki sprawiają, że muzyka jest bardziej interesująca i żywa.

Historia harmonijki i wiele ciekawych faktów na temat tego instrumentu muzycznego, przeczytaj na naszej stronie.

Dźwięk

Harmonijka, która należy do instrumentów muzycznych trzciny wiatrowej, ma gęsty i bogaty dźwięk, który powstaje pod naciskiem strumienia powietrza, co powoduje oscylowanie języków dźwiękowych. Harmoniczna nie ma klawiatury, warg i języka są używane do wybrania odpowiedniego otworu na nutę. Spektakl wymaga pewnej umiejętności, piękny jasny dźwięk instrumentu zależy w dużej mierze od umiejętności muzyka. Na przykład, aby zagrać dowolną melodię na harmonijce, która ma strukturę diatoniczną, konieczne jest opanowanie trudnej techniki gry, która ma nazwę zespołu.

Zdjęcie:

Ciekawe fakty

• W różnych krajach harmonijka ma podobne nazwy, mając w swoim składzie słowa warga, usta lub harmonijka ustna. W Rosji harmonijka ustna we Francji, harmonijka a bouche w Niemczech, Mundharmonika w Anglii, organ ustny, harmonijka ustna, harfa lub harfa francuska, we Włoszech armonica a bocca „w Hiszpanii -„ armonica ”.
• Artysta harmonijki nazywa się harper.
• W Stanach Zjednoczonych harmonijka ma zabawne pseudonimy: pianino kieszonkowe, saksofon Mississippi, harfa bluesowa, lekki tramwaj, blaszana kanapka.
• W kinie harmonijka po raz pierwszy pojawiła się pod koniec XIX wieku.
• Po raz pierwszy nagranie dźwiękowe harmonijki wykonano w 1920 roku.

• Pierwsza firma produkująca organy do jamy ustnej „Hohner” została założona w 1857 roku. Obecnie produkuje około 100 różnych wersji tego narzędzia. Do tej pory harmonijki Honer cieszą się dużym zainteresowaniem wśród wykonawców, z dość niską ceną, mają doskonałą jakość i piękny dźwięk.
• W latach trzydziestych, kiedy Hitler doszedł do władzy w Niemczech, Hohner otrzymał duże zamówienie na dostawę harmonicznych dla armii niemieckiej, w oparciu o każdy sprzedany instrument.
• Podczas I wojny światowej akordeon rozjaśnił pozostałych żołnierzy z przeciwnych stron. Dostawcy dostarczali armii brytyjskiej i niemieckiej narzędzia.
• W niemieckim mieście Trossingen pod patronatem firmy „Hohner” odbywają się światowe festiwale harmonijki, które są interesujące nie tylko wśród wykonawców, ale także wielbicieli instrumentu.
• 16-ty amerykański prezydent Abraham Lincoln, który lubił grać na harmonijce, tak bardzo kochał swój instrument, że ciągle nosił go w kieszeni. Również na liście prezydentów, którzy nie byli obojętni na harmonijkę Calvin Coolidge i Ronald Reagan.
• Podczas drugiej wojny światowej, z powodu niedoboru drewna i metalu, które zaspokoiły potrzeby frontu, robotnik-przedsiębiorca Haakon Magnus opracował plastikową harmoniczną. Nie miała pięknego dźwięku, ale później stała się bardzo popularną zabawką dla dzieci.
• Największy zespół harmonicznych, który znalazł się w Księdze Rekordów Guinnessa, obejmował 6131 wykonawców. Wystąpił w Hongkongu w listopadzie 2009 roku, wykonując kompozycję muzyczną z orkiestrą smyczkową przez 7 minut.

• W Stanach Zjednoczonych tak lubią harmonijkę, że w 1925 roku choinka w Białym Domu w Waszyngtonie została ozdobiona 50 instrumentami.
• Pewnego razu znaczący wkład w rosnącą popularność harmonicznych przyniósł program radiowy z Nowego Jorku o nazwie Honor Harmonica Hour, który miał na celu nauczenie studentów, jak grać na tym instrumencie.
• Najszybszym harmonijkarzem wymienionym w Księdze Rekordów Guinnessa jest Nicky Shane z Santa Barbara (USA). W ciągu 20 sekund zdołał zagrać 103 nuty.
• Harmonijka, pierwszy z instrumentów muzycznych, jest w kosmosie. W 1965 roku, 16 grudnia, amerykański astronauta Wally Schirr zagrał słynną świąteczną piosenkę „Jingle Bells” na harmonijce na orbicie kosmicznej.
• Harmonica to najlepiej sprzedający się instrument muzyczny. W 1887 roku firma Honer wyprodukowała 1 milion harmonicznych rocznie. W 1911 - 8 milionów rocznie, w 1986 roku wydała swój miliardowy instrument.

Budowa

Projekt harmonijki jest bardzo prosty. Korpus składa się z górnej i dolnej pokrywy, które są wykonane z drewna, formowanego tworzywa sztucznego, lycytu lub stopów metali. Pod górną pokrywą znajduje się płyta ze szczelinami i języczkami do wydechu. Dalej jest tak zwany grzebień szczelinowy. Pod grzebieniem znajduje się kolejna płyta, ale z językami na oddech. Zamyka całą dolną pokrywę. Cała konstrukcja jest przymocowana małymi zębatkami.

Odmiany

Istnieje wiele odmian harmonium, ale wszystkie są podzielone na dwa typy, które różnią się znacznie od siebie: diatoniczny i chromatyczny.

Harmonijka diatoniczna ma kilka podgatunków, które mają strukturę diatoniczną i są przystosowane do strojenia w różnych klawiszach.

• Blues jest najpopularniejszy, choć ma taką nazwę, możesz odtwarzać muzykę w różnych stylach. Zwykle ma 10 otworów.
• Tremolo - harmoniczna w procesie strojenia tak, że podczas wydobywania dźwięku tworzy efekt tremolo.
• Octave - jego cechą jest to, że języki, które powinny brzmieć jednocześnie dostrojone do oktawy. Daje to instrumentowi większe bogactwo brzmieniowe i kolor jasnej barwy.
• Harmonijka basowa - wydobywane są na niej nuty rejestru basowego.
• Akord - z każdym wydechem lub oddechem, nie jeden dźwięk brzmi, ale cały akord.

Harmoniczna chromatyczna ma odpowiednią strukturę, co w rezultacie, w porównaniu z instrumentem diatonicznym, daje jej szersze możliwości repertuarowe. Jest większy, ponieważ w jego ciele są dwie harmoniczne. Z boku takiego narzędzia znajduje się przycisk - przełącznik - suwak, którego przełącznik umożliwia wyodrębnianie półtonów. Używany w muzyce jazzowej i klasycznej.

Aplikacja i repertuar

Od początku swojego istnienia harmonijka jest używana w szerokiej gamie gatunków muzycznych. Obecnie słusznie nazywa się go instrumentem uniwersalnym, którego brzmienie zdobi kompozycje w wielu stylach muzycznych, ale głównie w tych, których ojczyzną jest kontynent amerykański. Muzyka klasyczna, jazz, country, bluegrass, chord-rock, folk-rock, pop, hillbilly, rockabilly, reggae, muzyka etniczna i oczywiście blues - to niekompletna lista obszarów muzyki, w których harmonijka znalazła godne zastosowanie.

Należy zauważyć, że od pojawienia się harmonicznej chromatycznej możliwości instrumentu znacznie się rozszerzyły, w jego repertuarze były transkrypcje utworów kompozytorów muzyki klasycznej. Wśród autorów, którzy skomponowali specjalnie dla harmonicznych, należy wymienić Ralpha Vaughana Williamsa, Malcolma Arnolda, Dariusa Millau, Arthura Benjamina i Jimi Reeda.

Wykonawcy

Harmonica - narzędzie, którego popularność stale rośnie od samego początku

zwrócił uwagę utalentowanych muzyków. Wykonawcy pojawili się w różnych kierunkach muzycznych, co pozostawiło zauważalny ślad w sztuce wykonywania na instrumencie.

• Blues klasyczny: S. B. Williamson II, H. Wolfe, B. U. Horton, D. Wells, D. Cotton, L. Walter, W. Clark.
• Country blues: D. Bailey, S. Terry, M. Vladimirov, A. Yakhimovich.
• Folk Rock: Bob Dylan.
• Współczesni Blues: D. Mayall, J. Milto, D. Portnoy, S. Blue, C. Masselwhite, C. Wilson, S. Harpo, A. Gassow, D. Ricci, C. Dzhanko, R. Piazza, U. Clark , S. Chigrakov
• Rock / Hard Rock: D. Popper, B. Springsteen, I. Gillan, M. Dick, M. Jagger, S. Tyler, R. E. Plant, T. Lindemann, V. Shakhrin, V. Kuzmin, A. Stepanenko, B. Grebenshchikov.
• Jazz: H. Levy, F. Yonnet, I. Prenet.
• Irish Folk: B. Power.
• Muzyka country: C. McCoy.
• Klezmer: D. Rosenblatt.

Historia

Historia harmonijki rozpoczęła się dawno temu, od czasów, kiedy w starożytnych Chinach, około 3 lub 2 wieku przed narodzeniem Chrystusa, wynaleziono trzcinowy organ muzyczny z mosiądzu. Instrument, który był skrzynką z okrągłymi bambusowymi lub trzcinowymi rurkami z miedzianymi językami wewnątrz, był uważany przez Chińczyków za święty i używany w ceremoniach religijnych. Kiedy i jak instrument przybył do Europy, nie jest dokładnie znany, ale w latach dwudziestych XIX wieku utalentowany szesnastoletni Niemiec, mistrz do naprawy i strojenia fortepianu i organów Christian Bushman postanowił wynaleźć mechaniczny kamerton, który pomógłby mu w pracy Chiński organ. Wynalazca umieścił karty dźwiękowe w porządku chromatycznym w kanałach metalowej płyty, odbierając nowy instrument muzyczny, który w 1821 r. Opatentował pod nazwą „Aura”.

Wynalazek H. Bushmana szybko przyciągnął szczególną uwagę. Wkrótce dwóch niemieckich biznesmenów F. Hotz i Christian Messner, niezależnie od siebie, zakupiło narzędzia H. Bushmana i rozpoczęło produkcję, wprowadzając pewne zmiany w projekcie. Instrument muzyczny otrzymał nową nazwę - Mundaeoline.

Nieco później w Anglii Charles Wheatstone otrzymał patent na model instrumentu o nazwie „symfonia”, w którym języki były kontrolowane za pomocą małej klawiatury.

Wielu mistrzów muzyki, którzy wykazali duże zainteresowanie mosiężnymi organami, ulepszyło instrument na swój sposób, wprowadzając do urządzenia własne rozwiązania. Jednak najważniejszą konstruktywną opcją, która później stała się punktem odniesienia dla europejskich instrumentów i otrzymała nazwę „Mundharmonika”, był instrument czeskiego mistrza Josepha Richtera. Wersja D. Richtera miała 10 otworów z 20 językami dostrojonymi diatonicznie i zamocowanymi na dwóch oddzielnych płytach, które zostały zainstalowane w obudowie z drewna cedrowego. Produkcja harmonicznych nabierała rozpędu, przedsiębiorcy, jeden po drugim, tworzyli firmy do ich produkcji. Jednak Matthias Honer, zegarmistrz z Trossingham, okazał się najbardziej udany i przedsiębiorczy. Zaczął tworzyć harmoniczne w 1857 r. W domu, aw pierwszym roku wyprodukował i sprzedał ponad 600 instrumentów. Firma Honer rozwijała się w oszałamiającym tempie i po chwili stał się liderem w produkcji harmonicznych. Jako przedsiębiorczy biznesmen M. Honer umieścił płytę ze swoim imieniem na instrumentach jako chwyt marketingowy. Mając taki charakterystyczny znak i piękną jakość dźwięku, harmoniczne Honer były łatwo rozpoznawalne i miały dobry popyt.

W drugiej połowie XIX wieku instrument przekroczył Ocean Atlantycki i, ze względu na wzrost populacji emigrantów z Niemiec, mocno osiadł na kontynencie amerykańskim. W USA dorośli i dzieci byli zainteresowani grą na harmonijce. Brała nawet udział w wojnie domowej na północy i południu. Co więcej, żołnierze obu przeciwnych stron nie odmawiali sobie przyjemności grania na instrumencie podczas godzin odpoczynku od bitew. Popularność harmonicznych rosła bardzo szybko, o czym świadczą podręczniki do gry na instrumencie, wydane przez wydawców muzycznych w latach 80. XIX wieku. Harmoniczne były powszechnie dostępne, a hobby związane z odtwarzaniem muzyki osiągnęło szczyt, co później doprowadziło do tego, że instrument odegrał ważną rolę w pojawieniu się muzyki bluesowej, a następnie stał się nieodzownym uczestnikiem różnych stylów muzycznych.

Harmonijka jest naprawdę wyjątkowym instrumentem. Zawsze była na czele. Przeżywając więcej niż jedną wojnę, spadając pod ostrzałem i bombardując, przypominając żołnierzom swojego domu, harmonijka podniosła ducha walki. W rozruchach kulturalnych młodzieży była zawsze w awangardowych szeregach i narodziła się na nowo w nowych stylach muzycznych. A teraz jest bardzo popularna wśród wykonawców różnych gatunków i melomanów w różnym wieku.