G. Sviridov kantata „Snow is coming”: historia, wideo, ciekawe fakty, treść

G. Sviridov kantata „Snow is coming”

„Mały Tryptyk” - tak zwana kantata „Śnieg nadchodzi”, napisana przez wybitnego rosyjskiego kompozytora Georgija Wasiljewicza Sviridova. Stworzył to miniaturowe arcydzieło muzyki wokalnej i instrumentalnej na podstawie dzieł Borisa Pasternaka, wybitnego poety, którego praca z jakiegoś powodu nie przyciągnęła uwagi innych kompozytorów. Kantata „Śnieg nadchodzi” to bardzo ważna praca w twórczości Sviridova. Georgy Vasilievich przy minimalnych środkach, każdej nucie i każdej intonacji udało się osiągnąć maksymalną sensowność i oddać złożoność istoty poetyckich dzieł, które są literacką podstawą tej pracy.

Historia stworzenia

Wiadomo, że George Sviridov w swojej pracy preferował gatunki wokalne i chóralne. Wybierając literacką podstawę swoich dzieł, kompozytor bardzo ostrożnie podszedł do wyboru materiału. Oczywiście jego priorytetem były takie błyskotliwe poety jak A. S. Pushkin, M. Lermontov, N. Nekrasov, R. Burns. Ponadto Sviridov nie przeoczył dzieł V. Majakowskiego A. Tvardovsky'ego i był bardzo życzliwy dla A. Bloka i S. Jesienina, kompozytor napisał ponad 50 prac na temat wierszy tego ostatniego. Szczególnym miejscem wśród ulubionych poetów kompozytora był Boris Pasternak. Sviridov zafascynował się twórczością poety w latach pracy w konserwatorium, a nawet wtedy próbował skomponować coś na swoich wierszach, ale młody mistrz był bardzo niezadowolony z tego, co zrobił.

Minęło ponad dekadę, zanim George V. powrócił do pracy wybitnego poety, ale ten czas zdobywany przez lata komponowania umiejętności pozwolił mu stworzyć prawdziwe arcydzieło. W 1965 r., Po ukończeniu kantaty „Drewniana Rosja”, opartej na wierszach S. Jesienina, Sviridov postanowił kontynuować pracę w tym samym gatunku, dopiero teraz, wybierając literacką podstawę, zatrzymał się w pracach Pasternaka. Sviridov wybrał tylko trzy wiersze na kantatę: „Pada śnieg”, „Dusza” i „Noc”. Łączy je jeden wspólny temat filozoficzny - stosunek człowieka do czasu: ludzie w ogóle nie cenią czasu, ale jest on tak przejściowy. Jedna chwila to chwila i nie możesz tego przeżyć dwa razy.

Sviridov pracował nad kantatą nie długo, zakończył pracę w tym samym 1965 roku. Po raz pierwszy zabrzmiało to w Wielkiej Sali Konserwatorium Moskiewskiego pod koniec grudnia 1966 roku.

Ciekawe fakty

• George Sviridov, piszący kantatę na temat wierszy Borisa Pasternaka, stał się pierwszym kompozytorem, który zwrócił się do dzieła wybitnego poety.
• Kompozytor bardzo lubił poezję Pasternaka i pisał swoje pierwsze romanse na swoich wierszach, ale okazał się tak nieudany, że nawet nie zaznaczył ich na liście dzieł.
• Sviridov nie mógł wybierać spośród dzieł Pasternaka, które byłyby odpowiednie dla środkowej części kantaty „Śnieg nadchodzi”. Kompozytor znalazł wiersz „Dusza” w jednym ze źródeł zagranicznych, ponieważ nigdy nie został opublikowany w Związku Radzieckim. Poeta naprawdę w tym dziele odzwierciedlał negatywną stronę reżimu ustanowionego po zwycięstwie bolszewików.
• Kantata „Śnieg nadchodzi” wśród dzieł kompozytorów rosyjskich jest najmniejszym dziełem w tym gatunku.
• Wiersz „Snow is coming” Pasternak napisał w 1957 roku. Ten czas życia był bardzo trudny w życiu poety, ponieważ po opublikowaniu za granicą „Doktora Żywago”, który w Związku Radzieckim nazywano oszczerczą powieścią, zwiększono na nim presję ze strony władz państwowych. Będąc w złym stanie umysłu, większość wierszy o naturze, które Boris Leonidovich napisał w tym czasie, poświęcił zimie.

• Kiedy muzyka Sviridova została po raz pierwszy wykonana za granicą w latach 60., słuchacze francuscy, hiszpańscy i angielscy nie znali dzieł tego kompozytora, a poza tym nie znali rosyjskiego. Jednak muzyka Georgija Wasiljewicza tak emocjonalnie wpłynęła na opinię publiczną, że obecni na koncertach wybuchnęli płaczem.
• Dyrygenci zawsze narzekali, że bardzo trudno jest pracować z Georgem Wasiljewiczem. Będąc na próbach przed wykonaniem koncertów swoich utworów wokalnych, nie składał żadnych skarg ani do solistów wokalistów, ani do chóru, ani do orkiestry, ale mógł werbalnie zniszczyć dyrygenta.
• Pewnego razu, podczas próby jednego ze swoich dzieł, Sviridov nigdy nie mógł uzyskać muzyki, którą zamierzał dla niego wykonać. Dręcząc dyrygenta, chór i orkiestrę, ze smutkiem ubolewał, że najwyraźniej dzieło zostało napisane niepoprawnie. Na ostatniej próbie nie było kompozytora - źle się czuł, a dyrygent, na własne ryzyko i ryzyko, podjął inicjatywę w interpretacji twórczości kompozytora. Słysząc jego pracę na koncercie, George Wasiljewicz, po rozmowie z ulgą, powiedział wszystkim, że napisał to poprawnie.

Treść

Pierwsza część kantaty nadaje nazwę całej pracy. Już od samego początku powtarzająca się fraza „śnieg pada” cztery razy ustawia słuchacza w pewnej monotonii, tej, którą słyszymy w ciągłym ciągu godzin, odliczając czas przestoju. Refren brzmi również monotonnie i mierzony: cały pierwszy quatrain sopranu i altów śpiewa tylko na jednej nucie Fis. Akompaniament jest również specyficzny: niezgodne akordy, w których jeden z dźwięków wykonuje ruch w dół dla „małej sekundy”, są nieustannie powtarzane w rytmie. Drugi chór zwrotkowy śpiewa na nucie „la”, a na trzecim ponownie powraca do „fa”. Potem te dwie notatki zmieniają się między sobą.

Środkową częścią kantaty Svirida jest wiersz „Dusza”, w którym poeta zastanawia się nad swoim obowiązkiem: musi przeżywać całe ludzkie cierpienie, udrękę i niedostatek poprzez swoje serce i ciężkie brzemię w jego duszy przez całe swoje życie. Linia melodyczna chóru w drugiej części jest dość prosta, ale bardzo ekspresyjna. Ma bardzo podobny charakter do smutnej miejskiej piosenki, ponieważ jest nieco monotonna, a poza tym została napisana przez kompozytora w formie dwuwierszowej i trójczęściowej. Część chóru wykonywana jest na tle skromnego akompaniamentu: podtrzymywane dźwięki akompaniamentu orkiestrowego, wywołujące uczucie dystansu.

Trzecia część kantaty - „Noc” jest dokładnym przeciwieństwem dwóch poprzednich części. W nim rozbrzmiewa wesoły, prosty melodię, której towarzyszą łatwe akordy. Jest bardzo mobilny, napisany lekkim „C-dur” i wykonywany z dźwięcznymi głosami dzieci. Może wydawać się dziwne, że Sviridov powierzył wykonanie poważnych wierszy dziecięcemu chórowi, ale celowo dokonał tego kompozytor, jako wezwanie do artysty na końcu wiersza: „Nie wiedząc, jak zmęczony jest obowiązek”, pochodzi z ust dzieci.

Kreatywność wokalna i instrumentalna George'a Sviridova to jasna muzyka, głęboko wpływająca na odczucia słuchaczy. Wypełnia go czystość moralna i wysoka duchowość. W twórczości kompozytora jest wszystko - obrazy natury, historia Ojczyzny i losy ludzi. Przedstawia człowieka, żałośnie go wychowującego, budząc w ten sposób nie tylko jasne uczucia, ale także sprawia, że ​​wierzy we własną siłę.